Hoofdtekst
IH: hey uh uhm uhm uhm uhm, ik zat in het vierde jaar van mijn MBO opleiding en we waren met zijn allen waren we op kamp eigenlijk in Vlieland en uhh nee dat is (...) ik haal die roteilanden door elkaar, het is Ameland moet ik het wel goed zeggen en uhh het was hartstikke leuk, uhh hele grote groep mensen veel (...) en we logeerden echt in zo'n grote kampeerboerderij en bovenin had je echt zo'n puntig dak en heel veel bedden en een kleinere kamer voor de vrouwen dan, echt gezellig.
LH: echt gezellig dan
IH: wel gezellig ja inderdaad dat was wel leuk. En uhmmm, ik twijfel trouwens nu eventjes want er zit een heel stuk persoonlijk verhaal ook achter, niet persoonlijk voor mij, maar wel voor andere mensen, maar dat hoort wel bij het verhaal kan ik dat wel vertellen of?
LH: tuurlijk
IH: oké, nou goed
IH: Er waren in ieder geval drie mensen van mijn opleiding waar ik het goed mee kon vinden het was een beetje een half groepje en uh en dat was wel een leuke, we waren een beetje de vier nerds van de klas, ik denk dat dat wel een goede omschrijving is. En dat waren F, E, L en ik en E was echt zo'n heel christelijke typetje een beetje streng typetje, echt vaag, heel (...) op zich wel een aardig meisje, zei altijd wel tegen mij dat ik naar de hel ging, maar goed dat is een ander verhaal. Ik zei van "wie ben jij om daar over te oordelen?" dan hadden we een hele mooie discussie daarover. En F en L waren, nou die konden het ook wel goed met elkaar vinden.
Op een avond ging iedereen ging uit, maar ik ben gedeeltelijk gehandicapt en ik dacht van ik moet kilometers lopen no way dat ik uit ga. Jongens doei. Ik ga wel lekker genieten, want er was een prachtige sterrenhemel buiten en heerlijk was het daar. Echt, echt ontzettend lekker natuur, lekker rustig dus ook. Heb ik een avondje rust aan mijn hoofd. Dus ik denk ik (...). Dus ik uhh die hele groep ging weg en geroezemoes en mensen met make-up en weet ik wat allemaal meer en toen uh ging rustig even buiten zitten. Ineens hoor ik, hoorde ik iemand huilen en uhh, daarna hoor E en F, zie ik heel driftig binnen komen. Ik denk zo wat is daar nou aan de hand? Ik zeg zo "hé uh, ik dacht dat jullie meegingen." "Nee, nee geen zin in uh buwhuwhuh." Nou F erg goed. Ik zo (...) nou F (...) erg gezellig. Dus die ging naar E zo van "kom F we gaan even lopen." Ik denk dat is helemaal niks voor die twee, wat de heck is hier gebeurd? Komt L later binnen ik zeg: "Joh L, wat uh met E en uh F, wat is er met ze gebeurd?" En ze zegt zo van "ja, ja, ik heb uhm, ja ik vond F toch al een tijdje wel leuk." en ik denk oh God nee dat meeeeeen je niet. "Ja ik heb F geprobeerd te zoenen maar daar schrok ie zo erg van en nou is tie een beetje overstuur." Dus ik lag maar ja voor de helft in een deuk en voor de helft had ik medelijden met d'r zo van hmmm oké en zij was best wel beetje zo'n mannenversierder dus dat is wel dus zij is eigenlijk niet gewend dat mensen ervan schrikken dus zij had zoiets van shit. Nou met L heb ik heel lang altijd mee in de trein gezeten en L komt uit een familie waarbij uh eigenlijk de hele familie geesten kan zien. En toen zij hoorde dat ik heks was had zij zoiets van hé, oké. Dus daar hebben we wel eens over gepraat. (.....) en ze heeft wel eens dingetjes verteld dat ze rare dingen heeft gezien in oude huizen, gewoon dat soort dingen allemaal. Maar uh, na ja eigenlijk voor de rest niet zoveel meer bij stil gestaan ook helemaal niet op dat kamp erover gepraat eigenlijk. En toen uh, naja, kwam ze binnen, nou beetje troosten natuurlijk want die was ook wat van slag. Ik denk nou ja laat F zelf maar lekker buiten lopen die zal wel lekker aan het wandelen, dat is goed voor ze. Dus ja. We zaten gewoon gezellig te praten en naja en je moet voorstellen we stonden op zo'n punt en het is eigenlijk heel erg langgerekt dus we zaten helemaal aan de andere kant en aan de andere kant was een deur en dat was op de bovenste verdieping dus dat was een heel klein balkonnetje met uhm, waar net een persoon kon op staan denk ik en die deur kon dus net open net op een slagwijdte weet je wel? En opeens uhm ja ik weet niet het is heel raar, opeens hadden we echt zoiets van een beetje alsof je kippenvel je armen hebt dat echt denkt van hey wat is dit nou? Een beetje een tochtje, maar dat was geen tochtje want de deur zat dicht, maar op een gegeven moment hoorden we wel echt, nou ja we keken eventjes nou wat was het en opeens die deur echt zo BOEM echt loeihard open dat je echt denkt HUUUUUH [schrikken] dat weet je wel echt zo'n super schrik effect zeker omdat je met zn tweeën alleen bent en je zit echt midden op Ameland in een groot grasveld dat je echt denkt hmmm oké. En ik zie L staren en op dat moment voel ik, want ik zie niks, maar ik voel wel vaak dingen, voel ik dat ik denk wat is dit nou? Alsof er iemand nou alsof er een (...) bovenop je gaat zitten. Echt dat gevoel een beetje zo'n ppfffhmmm, echt dat nou dat was echt, zo ik heb het nu nog trouwens als ik er zo over praat maar ja, ik had echt een heel freaky gevoel dus ik kijk haar zo aan en ik denk oké, wat is hier aan de hand? Dit is raar. Ik zo "L?" En ze reageerde ook niet dus ik zo van "joh, hé, wat is er?" En ze zegt zo "Huh? Uhm er staat daar een oude man en dat is minder." Echt, echt zo heel droog. Ik moest lachen ik zat echt zo, maar tegelijkertijd nog steeds die tocht naja natuurlijk is dat ook de wind, maar het was ook een beetje naja het was een heel vage ervaring was het en echt zo van hmmm. Ik zo "wat moeten we nou?" want we waren allebei toch wel een beetje bang. Enne ik dacht nou zij heeft wel ervaring dus laat zij maar doen, haar trucje doen zou ik zeggen. Maar zij was, en ik denk dat het komt dat ze die avond ervoor was...daarvoor al had meegemaakt ze een beetje (...). Nou wat ik altijd heb geleerd als heks zijnde maar ook gewoon wat ik zelf ook doen als ik mezelf wil afsluiten dan kan je door middel van energie visualiseren kan je pentagrammen ergens op projecteren. Tenminste dat werkt voor mij, ik voel me goed dus dat doe ik dan ook. Dus ik denk, naja dan moet ik het maar doen. Dus ik denk ik ga die deur dicht doen, het tocht hier. Maar ze zei van hij staat bij het balkon. Maar ja zo'n stukje [lengte van het balkon] nou, ja, dat voelt gewoon heel vaag. Ik dacht van ik weet niet zo goed wat ik nu moet. Dus ik denk van ik doe mijn hand zo [vertelster houdt haar hand recht vooruit] zo een beetje ala actiefilm. Dus ik denk naja 'whatever' als het maar werkt, ik vind het wel goed... Dus ik stel een blauwe pentagram voor, een beetje lichtgevend beetje krachtig, ik denk zo, dus ik loop zo naar die deur toe. Ik had, naja dat is natuurlijk altijd wel dit soort verhalen met hekserij en met geestesverhalen whatever. Zit het nu echt in je hoofd of is het niet echt. Maar goed, even zonder te oordelen, het voelde op dat moment goed ik denk van hé dat voel prettig wat ik nu aan het doen ben, ik blijf (...) wegdruk. Dus ik loop daar zo naar toe en ik gooi die deur dicht. Ik denk van few, dat is mooi, ja prettig, voel me veel beter opeens. Ik heb gewoon een afgesloten deur dat ging goed. Maar L was inmiddels een beetje bekomen ik had echt zo van, ze zat nog steeds te staren dus ik denk kut. Ik zei zo tegen L "joh, wat is er nou, is ie niet weg?" ze zegt zo "nee, het is niet zo prettig." ik denk shit. Ja weet ik veel. Dus ze zei van, ik heb toen, herinner me, ze had toen iets ernstigs meegemaakt in een kamp in Duitsland ooit toen ze klein was toen had ze haar opa geroepen en dat doen veel vaker mensen die geesten kunnen zien. Dus ik zei "joh, misschien je opa?" Klaarde haar hele gezicht op zegt ze "dat is een idee." Dus ze zei van "da's een goeie." dus naja ze deed niks dat ik kon zien of wat ik...ze deed eigenlijk helemaal niks (...) maar op de een of andere manier trok er wel, na ja dat koud weg en dat is echt zo heerlijk Six Sense achtig, maar het werd ook echt koud gewoon. Ik denk hm dat is dat ik dik, dus ik denk hm geen tocht nog steeds vaag ik bemoei me er wel even niet mee, dus ik ben op mn bed gaan zitten ik dacht zo van (...) oké (...) doen wat zij doet. En opeens uhm was het heel stil en dat idee had ik heel erg (...) het is opeens rustig en opeens werd zij ook weer naja levend om het zo te zeggen. Ze was er weer een beetje bij dus ik zei zo van "wat is er nou gebeurd?" dus zij vertellen dan kon ze dat ook schijnbaar echt dat uhm dat hij daar vroeger heeft gewoond op Ameland, die ouwe man die ze zag en dat hij op een gegeven moment uhm dat hij met zijn boot daar in de buurt daar is gestrand en dat daar toen eigenlijk nog niet echt mensen waren of zo dus die man kon daar niet zo veel en toen is die man daar uiteindelijk ook overleden aan, zij dacht, iets van een grote wond of zo maar dat kon ze niet goed zien, ze wist het niet echt, maar haar opa had een beetje verteld wat er aan de hand was. Die opa, haar opa heeft hem dus ook geholpen om naja wat daar dan ook is, daar naar toe geholpen.
LH: oké.
IH: Dat had ze dus al eerder met haar opa ook al een paar keer meegemaakt. Dat schijnen dus bepaalde dode mensen te kunnen (...) dus zo van tussenpersoon van joh ik help je. Dat er vaak geesten zijn die dus niet weten dat ze dood zijn of dat ze niet weten dat ze door moeten. Dus dat is vaak het geval. En dat is uh...
LH: dat is wat ik ook gehoord heb.
IH: Ja, dat is, tenminste, (...) dan hebben ze het verteld of zo. En toen was het opeens, ja, de lucht klaarde gewoon op. Toen waaide het wel weer maar heeft zoiets van (...) dat voelde gewoon veel beter. En ik vraag me dus af, nog steeds af, wat het nou zoiets van helemaal door de omstandigheden, de wind, de donkerheid, en mijn geest gebeurde of is het iets wat echt is gebeurd. Dat weet ik niet.
(...)
Maar het is wel, maar ik heb het wel meegemaakt in ieder geval en dat is wel...het was best wel uh het was best heftig. Toen dacht ik voor het eerst van hey ik heb wel dingen bij die ik kan of zo. Ik heb niet alleen maar haar nodig.
LH: Je kan het toch ook zelf.
IH: ja dus dat was wel een best bizarre, bijzondere ervaring.
LH: Ja
IH: iets er tussen in.
LH: echt gezellig dan
IH: wel gezellig ja inderdaad dat was wel leuk. En uhmmm, ik twijfel trouwens nu eventjes want er zit een heel stuk persoonlijk verhaal ook achter, niet persoonlijk voor mij, maar wel voor andere mensen, maar dat hoort wel bij het verhaal kan ik dat wel vertellen of?
LH: tuurlijk
IH: oké, nou goed
IH: Er waren in ieder geval drie mensen van mijn opleiding waar ik het goed mee kon vinden het was een beetje een half groepje en uh en dat was wel een leuke, we waren een beetje de vier nerds van de klas, ik denk dat dat wel een goede omschrijving is. En dat waren F, E, L en ik en E was echt zo'n heel christelijke typetje een beetje streng typetje, echt vaag, heel (...) op zich wel een aardig meisje, zei altijd wel tegen mij dat ik naar de hel ging, maar goed dat is een ander verhaal. Ik zei van "wie ben jij om daar over te oordelen?" dan hadden we een hele mooie discussie daarover. En F en L waren, nou die konden het ook wel goed met elkaar vinden.
Op een avond ging iedereen ging uit, maar ik ben gedeeltelijk gehandicapt en ik dacht van ik moet kilometers lopen no way dat ik uit ga. Jongens doei. Ik ga wel lekker genieten, want er was een prachtige sterrenhemel buiten en heerlijk was het daar. Echt, echt ontzettend lekker natuur, lekker rustig dus ook. Heb ik een avondje rust aan mijn hoofd. Dus ik denk ik (...). Dus ik uhh die hele groep ging weg en geroezemoes en mensen met make-up en weet ik wat allemaal meer en toen uh ging rustig even buiten zitten. Ineens hoor ik, hoorde ik iemand huilen en uhh, daarna hoor E en F, zie ik heel driftig binnen komen. Ik denk zo wat is daar nou aan de hand? Ik zeg zo "hé uh, ik dacht dat jullie meegingen." "Nee, nee geen zin in uh buwhuwhuh." Nou F erg goed. Ik zo (...) nou F (...) erg gezellig. Dus die ging naar E zo van "kom F we gaan even lopen." Ik denk dat is helemaal niks voor die twee, wat de heck is hier gebeurd? Komt L later binnen ik zeg: "Joh L, wat uh met E en uh F, wat is er met ze gebeurd?" En ze zegt zo van "ja, ja, ik heb uhm, ja ik vond F toch al een tijdje wel leuk." en ik denk oh God nee dat meeeeeen je niet. "Ja ik heb F geprobeerd te zoenen maar daar schrok ie zo erg van en nou is tie een beetje overstuur." Dus ik lag maar ja voor de helft in een deuk en voor de helft had ik medelijden met d'r zo van hmmm oké en zij was best wel beetje zo'n mannenversierder dus dat is wel dus zij is eigenlijk niet gewend dat mensen ervan schrikken dus zij had zoiets van shit. Nou met L heb ik heel lang altijd mee in de trein gezeten en L komt uit een familie waarbij uh eigenlijk de hele familie geesten kan zien. En toen zij hoorde dat ik heks was had zij zoiets van hé, oké. Dus daar hebben we wel eens over gepraat. (.....) en ze heeft wel eens dingetjes verteld dat ze rare dingen heeft gezien in oude huizen, gewoon dat soort dingen allemaal. Maar uh, na ja eigenlijk voor de rest niet zoveel meer bij stil gestaan ook helemaal niet op dat kamp erover gepraat eigenlijk. En toen uh, naja, kwam ze binnen, nou beetje troosten natuurlijk want die was ook wat van slag. Ik denk nou ja laat F zelf maar lekker buiten lopen die zal wel lekker aan het wandelen, dat is goed voor ze. Dus ja. We zaten gewoon gezellig te praten en naja en je moet voorstellen we stonden op zo'n punt en het is eigenlijk heel erg langgerekt dus we zaten helemaal aan de andere kant en aan de andere kant was een deur en dat was op de bovenste verdieping dus dat was een heel klein balkonnetje met uhm, waar net een persoon kon op staan denk ik en die deur kon dus net open net op een slagwijdte weet je wel? En opeens uhm ja ik weet niet het is heel raar, opeens hadden we echt zoiets van een beetje alsof je kippenvel je armen hebt dat echt denkt van hey wat is dit nou? Een beetje een tochtje, maar dat was geen tochtje want de deur zat dicht, maar op een gegeven moment hoorden we wel echt, nou ja we keken eventjes nou wat was het en opeens die deur echt zo BOEM echt loeihard open dat je echt denkt HUUUUUH [schrikken] dat weet je wel echt zo'n super schrik effect zeker omdat je met zn tweeën alleen bent en je zit echt midden op Ameland in een groot grasveld dat je echt denkt hmmm oké. En ik zie L staren en op dat moment voel ik, want ik zie niks, maar ik voel wel vaak dingen, voel ik dat ik denk wat is dit nou? Alsof er iemand nou alsof er een (...) bovenop je gaat zitten. Echt dat gevoel een beetje zo'n ppfffhmmm, echt dat nou dat was echt, zo ik heb het nu nog trouwens als ik er zo over praat maar ja, ik had echt een heel freaky gevoel dus ik kijk haar zo aan en ik denk oké, wat is hier aan de hand? Dit is raar. Ik zo "L?" En ze reageerde ook niet dus ik zo van "joh, hé, wat is er?" En ze zegt zo "Huh? Uhm er staat daar een oude man en dat is minder." Echt, echt zo heel droog. Ik moest lachen ik zat echt zo, maar tegelijkertijd nog steeds die tocht naja natuurlijk is dat ook de wind, maar het was ook een beetje naja het was een heel vage ervaring was het en echt zo van hmmm. Ik zo "wat moeten we nou?" want we waren allebei toch wel een beetje bang. Enne ik dacht nou zij heeft wel ervaring dus laat zij maar doen, haar trucje doen zou ik zeggen. Maar zij was, en ik denk dat het komt dat ze die avond ervoor was...daarvoor al had meegemaakt ze een beetje (...). Nou wat ik altijd heb geleerd als heks zijnde maar ook gewoon wat ik zelf ook doen als ik mezelf wil afsluiten dan kan je door middel van energie visualiseren kan je pentagrammen ergens op projecteren. Tenminste dat werkt voor mij, ik voel me goed dus dat doe ik dan ook. Dus ik denk, naja dan moet ik het maar doen. Dus ik denk ik ga die deur dicht doen, het tocht hier. Maar ze zei van hij staat bij het balkon. Maar ja zo'n stukje [lengte van het balkon] nou, ja, dat voelt gewoon heel vaag. Ik dacht van ik weet niet zo goed wat ik nu moet. Dus ik denk van ik doe mijn hand zo [vertelster houdt haar hand recht vooruit] zo een beetje ala actiefilm. Dus ik denk naja 'whatever' als het maar werkt, ik vind het wel goed... Dus ik stel een blauwe pentagram voor, een beetje lichtgevend beetje krachtig, ik denk zo, dus ik loop zo naar die deur toe. Ik had, naja dat is natuurlijk altijd wel dit soort verhalen met hekserij en met geestesverhalen whatever. Zit het nu echt in je hoofd of is het niet echt. Maar goed, even zonder te oordelen, het voelde op dat moment goed ik denk van hé dat voel prettig wat ik nu aan het doen ben, ik blijf (...) wegdruk. Dus ik loop daar zo naar toe en ik gooi die deur dicht. Ik denk van few, dat is mooi, ja prettig, voel me veel beter opeens. Ik heb gewoon een afgesloten deur dat ging goed. Maar L was inmiddels een beetje bekomen ik had echt zo van, ze zat nog steeds te staren dus ik denk kut. Ik zei zo tegen L "joh, wat is er nou, is ie niet weg?" ze zegt zo "nee, het is niet zo prettig." ik denk shit. Ja weet ik veel. Dus ze zei van, ik heb toen, herinner me, ze had toen iets ernstigs meegemaakt in een kamp in Duitsland ooit toen ze klein was toen had ze haar opa geroepen en dat doen veel vaker mensen die geesten kunnen zien. Dus ik zei "joh, misschien je opa?" Klaarde haar hele gezicht op zegt ze "dat is een idee." Dus ze zei van "da's een goeie." dus naja ze deed niks dat ik kon zien of wat ik...ze deed eigenlijk helemaal niks (...) maar op de een of andere manier trok er wel, na ja dat koud weg en dat is echt zo heerlijk Six Sense achtig, maar het werd ook echt koud gewoon. Ik denk hm dat is dat ik dik, dus ik denk hm geen tocht nog steeds vaag ik bemoei me er wel even niet mee, dus ik ben op mn bed gaan zitten ik dacht zo van (...) oké (...) doen wat zij doet. En opeens uhm was het heel stil en dat idee had ik heel erg (...) het is opeens rustig en opeens werd zij ook weer naja levend om het zo te zeggen. Ze was er weer een beetje bij dus ik zei zo van "wat is er nou gebeurd?" dus zij vertellen dan kon ze dat ook schijnbaar echt dat uhm dat hij daar vroeger heeft gewoond op Ameland, die ouwe man die ze zag en dat hij op een gegeven moment uhm dat hij met zijn boot daar in de buurt daar is gestrand en dat daar toen eigenlijk nog niet echt mensen waren of zo dus die man kon daar niet zo veel en toen is die man daar uiteindelijk ook overleden aan, zij dacht, iets van een grote wond of zo maar dat kon ze niet goed zien, ze wist het niet echt, maar haar opa had een beetje verteld wat er aan de hand was. Die opa, haar opa heeft hem dus ook geholpen om naja wat daar dan ook is, daar naar toe geholpen.
LH: oké.
IH: Dat had ze dus al eerder met haar opa ook al een paar keer meegemaakt. Dat schijnen dus bepaalde dode mensen te kunnen (...) dus zo van tussenpersoon van joh ik help je. Dat er vaak geesten zijn die dus niet weten dat ze dood zijn of dat ze niet weten dat ze door moeten. Dus dat is vaak het geval. En dat is uh...
LH: dat is wat ik ook gehoord heb.
IH: Ja, dat is, tenminste, (...) dan hebben ze het verteld of zo. En toen was het opeens, ja, de lucht klaarde gewoon op. Toen waaide het wel weer maar heeft zoiets van (...) dat voelde gewoon veel beter. En ik vraag me dus af, nog steeds af, wat het nou zoiets van helemaal door de omstandigheden, de wind, de donkerheid, en mijn geest gebeurde of is het iets wat echt is gebeurd. Dat weet ik niet.
(...)
Maar het is wel, maar ik heb het wel meegemaakt in ieder geval en dat is wel...het was best wel uh het was best heftig. Toen dacht ik voor het eerst van hey ik heb wel dingen bij die ik kan of zo. Ik heb niet alleen maar haar nodig.
LH: Je kan het toch ook zelf.
IH: ja dus dat was wel een best bizarre, bijzondere ervaring.
LH: Ja
IH: iets er tussen in.
Onderwerp
SINSAG 0450 - Andere Tote spuken. 
SINSAG 0450 - Andere Tote spuken. 
Beschrijving
Vertelster zag samen met een vriendin tijdens een kamp op Ameland de geest van een man. Toen zij met een vriendin alleen was op de zolder van het verblijf schoot de deur naar het balkon onverwachts en zonder reden open. Haar vriendin kan geesten zien en vertelde dat er een man stond. De vertelster kan geen geesten zien, maar voelde wel heel duidelijk de aanwezigheid van de geest doordat het heel koud werd, al voordat de deur onverwachts openschoot. Door het visualiseren van een pentagram heeft de vertelster de deur gesloten. De geest was echter niet verdwenen. De vriendin heeft met behulp van haar overleden opa de geest geholpen zijn weg te vinden naar het hiernamaals. De vriendin vertelde dat de man was omgekomen door een wond nadat hij met zijn boot was gestrand.
Bron
Letterlijk afschrift van mp3-opname.
Commentaar
25 juni 2007
- Vertelster wenste dat vrienden anoniem bleven, daarom zijn de namen afgekort weergegeven.
- Aanwezig: IH vertelster, S vriend van vertelster, LH Larissa Hageman.
- Aanwezig: IH vertelster, S vriend van vertelster, LH Larissa Hageman.
Andere Tote spuken
Naam Overig in Tekst
Six Sense
Six Sense
Naam Locatie in Tekst
Ameland
Ameland
Duitsland
Duitsland
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21