GENDT398

Mien moeder heddet duk verteld. ’t Geet over ’n djen en ’n jong, die verkering hadde. Die djen kos hekse. De jong wol graag trouwe mette djen. Mar die wol da nog nie. Ze was nie gerus, of ’t wel goed zou goan. Want ze kos hekse. Ze kos doar nie afkomme, al wol ze ’t nog zo graag. Mar ze wol da nie tege de jong zegge. Da zou toch wel motte gebeure, want de jong bleef vroage: “Wurrum wil gé’j nog nie mè mien trouwe? Want ik wit wel, daj veul van mien hou”. Mar de djen wol nog mar gin ja zegge. Op ’n oavend toe de jong er wer over begos, zei ’t djenje op ’t les tegen ’m; “Ik kan hekse en durrum wil ik de verkering mar uutmake. Ik zou ou mar ongelukkig make”. Mar de jong wol doar niks van wete. Hé’j zei: “Doar kuj toch wel afkomme, aj wil”. “Nee”, zei de djen, “da kan ik nie, mar gé’j kunt ’r mien afhelpe. Mar da ’s bar gevoarlek. Ik dörf ’t ou nie te zegge, hoe ’t gebeure mot”. “Zeg ’t toch mar! Zeg mar wa’k doen mot”. Mar de djen stribbelde tège en zei: “Nee, nee, ’t is te gevoarlek”. De jong zei: “Vooruit zeg mar, wa’k doen mot. Ik heddet wel vur ou over. Ik woag alles”. Toe zei de djen: “Mèrnoavend moj zo en zo loat ien die en die wei komme. Dan zal ik doar ok zien met meer aandere hekse. Mar die ziej niet en mien ok nie, want we zien allemol veraanderd ien katte. Ik ok. Gé’j mot dan langs de graaf gon lope. En dan zal d’r ’n kat langs ouw been komme strieke. Die kat bun ik. Ge wit dan, wie ’t is. Ge mot dan mè mien uutte wei zien te komme. Mar dan moj over de graaf en die is nog al breed. Ge mot mien dan opneme en mè mien ien den èrm over de graaf springe. Lukt ou dat, dan zien we allebèi vré’j. Luk ’t ou nie, dan moj d’r on geleuve. Dan wor ge dood gemak: Kom ge nie over de sloot, dan is ’t ouw dood. Op den afgesproaken oavend gieng de jong nor de wei. Doar liepe veul katte rond. De jong gieng de wei ien en gieng lope langs de graaf. En toe kwam d’r ’n kat, die ielke keer langs zien been streek. Hé’j doch: “Doar is ze al”. Hé’j noom ze ien z’n èrm, keek goed uut, noom ’n onlupke en...sprong mè kat en al over de graaf. En...doar ston zien djen nèven ’m, ien d’r eige gedoante, moi, blé’j lachend, en ien d’r zondagse klere. En ze lachte mar deur en zei: “Da hej d’r merakel goed afgebroch. Nou dörf ik wel met ou te trouwe”. Hé’j sloeg zien èrm um d’r hin en zei: “Nou gon we gaauw nor huus um ’t né’js te vertelle”. De djen was nou helemol van ’t heksen af. En durrum gienge ze al gaauw trouwe. En ze hemme nog lang en gelukkig gelèfd.

SINSAG 0503 - Die gestörte Hexenversammlung (Tanz, Mahlzeit).    SINSAG 0503 - Die gestörte Hexenversammlung (Tanz, Mahlzeit).   

SINSAG 0608 - Andere Begegnungen mit Hexentieren.    SINSAG 0608 - Andere Begegnungen mit Hexentieren.   

Jongen wil graag met meisje trouwen, maar zij wil niet omdat ze een heks is.
Ondanks het gevaar bevrijdt de jongen het meisje, waarna ze met hem trouwt.

M.H. Dinnissen: Volksverhalen uit Gendt. Amsterdam 1993. Ed. A.J. Dekker & J.J. Schell (Nederlandse volksverhalen, deel 3)

2013-03-01 14:46:21