Hoofdtekst
Een rijk heer had een lieve vrouw en twee kindere en een genoegelijk leve. Maar of het kwam dat andere dat niet vele konde en jaloers op hem wasse, dat weet ik niet, maar aldoor wier die heer teuge zijn vrouw opestookt. Dan wiste ze dat, en dan weer dat van der te vertellen, tot de heer er ten lange leste geloof an begon te slaan en besloot zijn vrouw van kant te make.
Op een goeie nacht doet ie er in een groote kist, doet die op slot, en zet hem in de rivier. De kist spoelt weg naar een vreemd land en wordt deer evonde. De vrouw komt er uit, en komt in dienst bij een dokter, omdat ze natuurlijk niet meer na huis wou.
Maar toe ze weg was, had er man geen leve meer. Hij had voortdurend berouw over wat ie gedaan had, en deer kwam nog bij dat zijn kindere ziek wieren. Wat de dokters ook deeë, er kwam maar geen beterschap. Op laatst besloot ie een avetentie in de krant te zette; meteen er in wat de kindere mankeerde en of er ook iemand was die ze geneze kon.
Die avetentie leest zen vrouw. Ze zeid teuge de dokter: zoo en zoo, en is er nog raad op die ziekten?
"Wel ja," zeit die dokter, "den moet er zoo en zoo gedaan worde."
"Nou," zeit ze, "het benne me bloedeigen kindere. Dan wou ik er wel ers na toe."
"Das goed," zeit de dokter, en zij op reis.
Ze verkleedt er eigen as man en klopt bij haar vroegere man an. Na veel over en weer prate, most hij - of den eigelijk zij - maar es probeere. Ze gaf dus de middele die de dokter ezeid had en de kindere genazze.
Nou, de heer was natuurlijk in zijn schik en vertelde wat hij al ondervonden had. Toe dee zij ook er doozie ope en vertelde alles wat ze had ondervonden, behalve van die kist.
Maar op laast vertelde ze zooveul bizonderhede, dat de heer zei: "Dat ken niemand anders dan me vrouw wete: dan ben je zeker deur haar estuurd."
Nou, toe maakte ze er eigen natuurlijk bekend en ze hebben nog lang same gelukkig geleefd.
Op een goeie nacht doet ie er in een groote kist, doet die op slot, en zet hem in de rivier. De kist spoelt weg naar een vreemd land en wordt deer evonde. De vrouw komt er uit, en komt in dienst bij een dokter, omdat ze natuurlijk niet meer na huis wou.
Maar toe ze weg was, had er man geen leve meer. Hij had voortdurend berouw over wat ie gedaan had, en deer kwam nog bij dat zijn kindere ziek wieren. Wat de dokters ook deeë, er kwam maar geen beterschap. Op laatst besloot ie een avetentie in de krant te zette; meteen er in wat de kindere mankeerde en of er ook iemand was die ze geneze kon.
Die avetentie leest zen vrouw. Ze zeid teuge de dokter: zoo en zoo, en is er nog raad op die ziekten?
"Wel ja," zeit die dokter, "den moet er zoo en zoo gedaan worde."
"Nou," zeit ze, "het benne me bloedeigen kindere. Dan wou ik er wel ers na toe."
"Das goed," zeit de dokter, en zij op reis.
Ze verkleedt er eigen as man en klopt bij haar vroegere man an. Na veel over en weer prate, most hij - of den eigelijk zij - maar es probeere. Ze gaf dus de middele die de dokter ezeid had en de kindere genazze.
Nou, de heer was natuurlijk in zijn schik en vertelde wat hij al ondervonden had. Toe dee zij ook er doozie ope en vertelde alles wat ze had ondervonden, behalve van die kist.
Maar op laast vertelde ze zooveul bizonderhede, dat de heer zei: "Dat ken niemand anders dan me vrouw wete: dan ben je zeker deur haar estuurd."
Nou, toe maakte ze er eigen natuurlijk bekend en ze hebben nog lang same gelukkig geleefd.
Onderwerp
AT 0712 - Crescentia 
AT 0712 - Crescentia 
ATU 0712 - Crescentia.
ATU 0712 - Crescentia.
Beschrijving
Een echtpaar leeft gelukkig tot de man de praatjes die over zijn vrouw worden verteld gaat geloven. Hij stopt haar in een kist, zet die in een rivier, waarnae kist wegdrijft naar een ver land.. De vrouw komt uit de kist en vindt werk bij een dokter. De echtgenoot wordt gekweld door berouw, ook worden de kinderen ziek en worden maar niet beter. De advertentie met de kwaal van de kinderen en de vraag naar genezing leest de vrouw. Zij reist verkleed als man naar haar vroegere echtgenoot, waar zij de kinderen geneest. De man vertelt over zijn leven, zij doet hetzelfde, met zoveel bijzonderheden dat de man denkt dat ze door zijn vrouw is gestuurd. Ze maakt zich bekend en ze leven nog lang en gelukkig.
Bron
Collectie Bakker (Archief Meertens Instituut)
Commentaar
2 oktober 1901
Crescentia
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21