Hoofdtekst
Deer was ers een arme vrouw die twee zone had en ien dochter. Die meid was erg lillik en die jongens ware knappies ondeugend. Nou had die moeder ook een vogeltje dat goue eieren lag. Elke dag lag ie ien aitje, in van dat iene aitje konde zollie net léve.
Natuurlijk begrépe de mensche der niks van, maar op laast kwam er een gousmisknegt die zoo'n aitje ers nauwkeuriger bekeek, en die las erop dat wie het hart van het vogeltje opat, koning zou worre, en wie de rest opat, maarschalk of zuk slag. Nou, hij denkt, dat laikt me, dat hij nee die mensche toe. Hij maakt anslag met de dogter en op lest, ja, het lukt: ze zel mit hem trouwen. Maar deer was het hem natuurlijk niet om te doen, dus hij zait, dat ie wel wil trouwen, maar op de trouwdag moet het vogeltje ebrade worre en dat moet hij opete.
Dat zel beure, en ze slachtte het beessie en zette het klaar voor als hij met zijn bruid van het raadhuis kwam.
Maar wat beurt? Toe de genoodigde vort wazze, snuffele die kwaaijonges alles mee en vonde het vogeltje. Ze ruike ders, en proeve ders, en op lest hebbe ze same hutje mit mutje op evrete. Maar toe ze het edaan hadde, dochte ze: der zel niet veul goes op zitte. Dus zullie het land in, want tois durfde ze niet meer kome. Zoo kwame ze bij de koning en deer wiere ze koewachter of zoo ies. Op laist gonge ze in dienst, en ze maakte het zoo best, dat ze klomme al hooger en hooger, tot ze op lest generaal wiere, en de iene zelfs koning. De gousmisknecht bleef natuurlijk met de gebakke pére zitte: die had een arme lillijke vrouw.
(D. Schuurman)
Natuurlijk begrépe de mensche der niks van, maar op laast kwam er een gousmisknegt die zoo'n aitje ers nauwkeuriger bekeek, en die las erop dat wie het hart van het vogeltje opat, koning zou worre, en wie de rest opat, maarschalk of zuk slag. Nou, hij denkt, dat laikt me, dat hij nee die mensche toe. Hij maakt anslag met de dogter en op lest, ja, het lukt: ze zel mit hem trouwen. Maar deer was het hem natuurlijk niet om te doen, dus hij zait, dat ie wel wil trouwen, maar op de trouwdag moet het vogeltje ebrade worre en dat moet hij opete.
Dat zel beure, en ze slachtte het beessie en zette het klaar voor als hij met zijn bruid van het raadhuis kwam.
Maar wat beurt? Toe de genoodigde vort wazze, snuffele die kwaaijonges alles mee en vonde het vogeltje. Ze ruike ders, en proeve ders, en op lest hebbe ze same hutje mit mutje op evrete. Maar toe ze het edaan hadde, dochte ze: der zel niet veul goes op zitte. Dus zullie het land in, want tois durfde ze niet meer kome. Zoo kwame ze bij de koning en deer wiere ze koewachter of zoo ies. Op laist gonge ze in dienst, en ze maakte het zoo best, dat ze klomme al hooger en hooger, tot ze op lest generaal wiere, en de iene zelfs koning. De gousmisknecht bleef natuurlijk met de gebakke pére zitte: die had een arme lillijke vrouw.
(D. Schuurman)
Onderwerp
AT 0567 - The Magic Bird-heart 
AT 0567 - The Magic Bird-heart 
ATU 0567 - The Magic Bird-heart.
ATU 0567 - The Magic Bird-heart.
Beschrijving
Arm gezin kan leven van een vogel die dagelijks een gouden ei legt. Een man ontdekt dat op een ei staat dat wie het hart van de vogel opeet koning zal worden, en wie de rest opeet een hoge militair. Hij weet met de lelijke dochter te trouwen, op voorwaarde dat hij de vogel mag opeten. De twee zoons eten echter de vogel samen op, vluchten, worden veehoeder bij een koning, worden soldaat en klimmen op in rang. De ene wordt generaal, de ander koning en de hebzuchtige man blijft met een arme, lelijke vrouw zitten.
Bron
Collectie Bakker (Archief Meertens Instituut)
Commentaar
7 oktober 1901, in brief november 1901
The Magic Bird-heart
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21