Hoofdtekst
Gerard de Duivel
In Gent woonde een kerel die bekend stond als Gerard de Duivel. Iedereen wist dat hij zijn vrouw had doodgeschopt, en dat hij nog meer op zijn kerfstok had. Zo kwam hij aan zijn bijnaam.
Zijn zoon, die ook Gerard heette, aardde naar zijn vader. Hij groeide op voor galg en rad, en deinsde nergens voor terug.
Het toeval wilde dat ze allebei verliefd werden op dezelfde vrouw, en het duurde niet lang of ze stonden elkaar, verteerd door jaloezie, naar het leven.
De oude Gerard beraamde een list. Hij bracht zijn zoon in de waan dat hij van zijn trouwplannen afzag. Hij zou een paar weken rust nemen in het land van Waas, zodat de ander ongestoord bruiloft kon vieren.
De jonge Gerard, die niet vermoedde wat zijn vader in zijn schild voerde, was aangenaam verrast.
Maar hij liet niets merken, en zei: "Dat lijkt me ook het beste."
Het kostte de oude weinig moeite bij de Pasbrug twee schippers te vinden die voor een paar zilverstukken tot alles bereid waren.
Hij stuurde hen naar de bovenkamer van de Rode Toren, en zei: "Als er tegen middernacht iemand komt vragen of alles gereed is, draai je hem de nek om, bind hem in een zak en smijt hem in de rivier."
Meer hoefden de schippers niet te weten.
's Avonds zei Gerard tegen zijn zoon: "Ik heb een boot gehuurd bij de Pasbrug, want ik wil vannacht nog vertrekken. Het is beter dat ik er ongemerkt vandoor ga, en daar heb ik jou bij nodig. Jij moet in de Rode Toren aan de schippers gaan vragen of alles klaar is."
Onderweg kreeg de zoon argwaan. Hij wist hoe geslepen zijn vader was, en besloot de kat uit de boom te kijken.
Na verloop van tijd kon de oude Gerard zijn ongeduld niet langer bedwingen. Hij wilde weten of zijn trawanten waren geslaagd. Toen hij de bovenkamer van de Rode Toren binnenkwam, werd hij door de twee schippers gewurgd, in een zak gebonden, en in het water gegooid.
De jonge Gerard stond om de hoek van de straat en zag wat er gebeurde. Toen de zak met een plons in de Leie terecht kwam, grijnsde hij, en slenterde door de nachtelijke straten naar huis terug.
De volgende dag begon hij aan de voorbereidingen van de bruiloft.
(Oost-Vlaanderen)
In Gent woonde een kerel die bekend stond als Gerard de Duivel. Iedereen wist dat hij zijn vrouw had doodgeschopt, en dat hij nog meer op zijn kerfstok had. Zo kwam hij aan zijn bijnaam.
Zijn zoon, die ook Gerard heette, aardde naar zijn vader. Hij groeide op voor galg en rad, en deinsde nergens voor terug.
Het toeval wilde dat ze allebei verliefd werden op dezelfde vrouw, en het duurde niet lang of ze stonden elkaar, verteerd door jaloezie, naar het leven.
De oude Gerard beraamde een list. Hij bracht zijn zoon in de waan dat hij van zijn trouwplannen afzag. Hij zou een paar weken rust nemen in het land van Waas, zodat de ander ongestoord bruiloft kon vieren.
De jonge Gerard, die niet vermoedde wat zijn vader in zijn schild voerde, was aangenaam verrast.
Maar hij liet niets merken, en zei: "Dat lijkt me ook het beste."
Het kostte de oude weinig moeite bij de Pasbrug twee schippers te vinden die voor een paar zilverstukken tot alles bereid waren.
Hij stuurde hen naar de bovenkamer van de Rode Toren, en zei: "Als er tegen middernacht iemand komt vragen of alles gereed is, draai je hem de nek om, bind hem in een zak en smijt hem in de rivier."
Meer hoefden de schippers niet te weten.
's Avonds zei Gerard tegen zijn zoon: "Ik heb een boot gehuurd bij de Pasbrug, want ik wil vannacht nog vertrekken. Het is beter dat ik er ongemerkt vandoor ga, en daar heb ik jou bij nodig. Jij moet in de Rode Toren aan de schippers gaan vragen of alles klaar is."
Onderweg kreeg de zoon argwaan. Hij wist hoe geslepen zijn vader was, en besloot de kat uit de boom te kijken.
Na verloop van tijd kon de oude Gerard zijn ongeduld niet langer bedwingen. Hij wilde weten of zijn trawanten waren geslaagd. Toen hij de bovenkamer van de Rode Toren binnenkwam, werd hij door de twee schippers gewurgd, in een zak gebonden, en in het water gegooid.
De jonge Gerard stond om de hoek van de straat en zag wat er gebeurde. Toen de zak met een plons in de Leie terecht kwam, grijnsde hij, en slenterde door de nachtelijke straten naar huis terug.
De volgende dag begon hij aan de voorbereidingen van de bruiloft.
(Oost-Vlaanderen)
Beschrijving
Vader en zoon worden verliefd op dezelfde vrouw. Al snel staan ze elkaar, verteerd door jaloezie, naar het leven. De vader bedenkt een list: hij zegt dat hij van de bruiloft afziet. De zoon heeft niets door. De vader zegt dat hij een tijdje weggaat. De zoon moet voor hem in de toren gaan vragen of alles klaar is voor het vertrek. Hij is op zijn hoede, want hij kent de geslepenheid van zijn vader. De vader wil toch weten of zijn plan gelukt is; hij gaat de toren in en wordt gewurgd door zijn trawanten. Zij binden hem in een zak en gooien hem in het water. De zoon ziet wat er gebeurt en moet lachen. De volgende dag begint hij aan de voorbereidingen van de bruiloft.
Bron
E. de Jong & P. Klaasse: Sagen en Legenden van de Lage Landen. Bussum 1980, p. 90
Commentaar
1980
Bron: P. de Ryck: Gentisanen, een resem oude gentse sagen, Gent 1955, pp.24-27
Naam Overig in Tekst
Gerard de Duivel 
Gerard de Duivel 
Land van Waas
Land van Waas
Rode Toren
Rode Toren
Naam Locatie in Tekst
Gent
Gent
Pasbrug
Pasbrug
Leie
Leie
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20