Hoofdtekst
SEPPE, DE DOMME KNECHT
Meester Jan had een knecht die erg dom was, en die Seppe heette. Seppe was dom geboren en in de loop der jaren werd hij niet slimmer. Meestal verstond hij alles verkeerd. Zond zijn meester hem om koffiebonen, dan kwam Seppe met snuiftabak terug, moest hij pruimen kopen, dan bracht hij eksterogenzalf mee, en omgekeerd. Seppe vergiste zich zo vaak, zo vaak, dat meester Jan het moe werd.
"Seppe," zei hij op een avond, "een dommere jongen als jij heb ik mijn hele leven nog niet gezien.""Ik ook niet, meester," zei Seppe."Seppe, dat kan zo niet blijven doorgaan."
"Dat dacht ik ook," zei Seppe.
"Ik zal je nog één keer op de proef stellen, Seppe. En gaat dat niet, dan moet je morgen met pak en zak vertrekken."
"Dat is goed," zei Seppe, "wat moet ik doen, meester Jan?"
"Hoor goed toe, Seppe, en onthoud wat ik ga zeggen. Ik zal je de namen van een paar dingen noemen en als je die morgenochtend vergeten bent, ga je de laan uit."
"Ik zal goed luisteren," zei Seppe."Seppe, wat heb je aan je voeten?"
"Dat zijn klompen, meester."
"Neen Seppe, zo heten ze niet; dat zijn de piepeninen. En dat, Seppe?"
"Dat is de ladder, meester."
"Neen Seppe, dat is geen ladder, dat noemen we de hokkenentjok."
"Wat zeg je, meester, de hottentjot?"
"De hok-ken-ent-jok, Seppe."
"Goed meester, dat heet de hokkenentjok."
"En dat Seppe, waar ik slaap?"
"Wel meester, dat is de zolder."
"Welnee Seppe, dat is het overgezwin."
"Is dat het overgezwin? Goed meester."
"En hoe heet dat dier daar, Seppe?"
"Meester, dat is toch de hond!"
"Wat zeg je nou, Seppe; dat dier is het taterebakkes!"
"Dat is het taterebakkes, goed meester."
"En dat dier daar?"
"Dat is toch de kat," zei Seppe."De kat! Hoe heb ik het nou met je, Seppe. Dat is het snaterebakkes.""Het snaterebakkes, meester," zei Seppe.
"En dat Seppe?"
"Dat is geloof ik het vuur, meester."
"Het vuur?... dat is de glorie, Seppe."
"Ah ha! De glorie meester."
"Ja Seppe. En dat?"
"Ik denk dat het de deur is, meester."
"Kom nou, de deur. Dat is de piepenuite."
"Dat is de piepenuite, meester," zei Seppe.
"En dat Seppe?"
"Je zou zo zeggen, dat het de graanschuur is, meester."
"Nee, nee, Seppe, dat is de koreninne.
"Zo kreeg Seppe nog een hele les, dat zijn hoofd ervan duizelde en hij droomde de hele nacht van innen en van uiten.
's Morgens, bij het wakker worden, was Seppe's eerste gedachte: de les van gisteren. Hij stond op, maakte de haard aan, hing de koffieketel boven het haardvuur, liet kat en hond binnen en begon met de bezem de stenen vloer te schrobben. Maar kat en hond kregen ruzie om de broodkorst, die Seppe naar hen toegooide. Ze begonnen te vechten bij de haard, de kat tuimelde in het vuur, de hond ernaast en allebei liepen ze verschrikt naar buiten en recht de schuur in om die in brand te steken, in plaats van hun vacht met water te blussen.
Seppe zag dadelijk dat de schuur in vlam stond en hij rende naar de zoldertrap, terwijl hij riep:
Meester, meester, gauw de piepeninnen aan de voeten,
En langs de hokkenentjok van het overgezwin af.
Want, hoor eens wat een geschiedenis!
Het taterebakkes is met het snaterebakkes
Aan het vechten geraakt in de glorie,
Door de piepenuite
Naar de koreninne:
En van buiten en van binnen
Staat alles in volle glorie."
(Vlaams Brabant)
Meester Jan had een knecht die erg dom was, en die Seppe heette. Seppe was dom geboren en in de loop der jaren werd hij niet slimmer. Meestal verstond hij alles verkeerd. Zond zijn meester hem om koffiebonen, dan kwam Seppe met snuiftabak terug, moest hij pruimen kopen, dan bracht hij eksterogenzalf mee, en omgekeerd. Seppe vergiste zich zo vaak, zo vaak, dat meester Jan het moe werd.
"Seppe," zei hij op een avond, "een dommere jongen als jij heb ik mijn hele leven nog niet gezien.""Ik ook niet, meester," zei Seppe."Seppe, dat kan zo niet blijven doorgaan."
"Dat dacht ik ook," zei Seppe.
"Ik zal je nog één keer op de proef stellen, Seppe. En gaat dat niet, dan moet je morgen met pak en zak vertrekken."
"Dat is goed," zei Seppe, "wat moet ik doen, meester Jan?"
"Hoor goed toe, Seppe, en onthoud wat ik ga zeggen. Ik zal je de namen van een paar dingen noemen en als je die morgenochtend vergeten bent, ga je de laan uit."
"Ik zal goed luisteren," zei Seppe."Seppe, wat heb je aan je voeten?"
"Dat zijn klompen, meester."
"Neen Seppe, zo heten ze niet; dat zijn de piepeninen. En dat, Seppe?"
"Dat is de ladder, meester."
"Neen Seppe, dat is geen ladder, dat noemen we de hokkenentjok."
"Wat zeg je, meester, de hottentjot?"
"De hok-ken-ent-jok, Seppe."
"Goed meester, dat heet de hokkenentjok."
"En dat Seppe, waar ik slaap?"
"Wel meester, dat is de zolder."
"Welnee Seppe, dat is het overgezwin."
"Is dat het overgezwin? Goed meester."
"En hoe heet dat dier daar, Seppe?"
"Meester, dat is toch de hond!"
"Wat zeg je nou, Seppe; dat dier is het taterebakkes!"
"Dat is het taterebakkes, goed meester."
"En dat dier daar?"
"Dat is toch de kat," zei Seppe."De kat! Hoe heb ik het nou met je, Seppe. Dat is het snaterebakkes.""Het snaterebakkes, meester," zei Seppe.
"En dat Seppe?"
"Dat is geloof ik het vuur, meester."
"Het vuur?... dat is de glorie, Seppe."
"Ah ha! De glorie meester."
"Ja Seppe. En dat?"
"Ik denk dat het de deur is, meester."
"Kom nou, de deur. Dat is de piepenuite."
"Dat is de piepenuite, meester," zei Seppe.
"En dat Seppe?"
"Je zou zo zeggen, dat het de graanschuur is, meester."
"Nee, nee, Seppe, dat is de koreninne.
"Zo kreeg Seppe nog een hele les, dat zijn hoofd ervan duizelde en hij droomde de hele nacht van innen en van uiten.
's Morgens, bij het wakker worden, was Seppe's eerste gedachte: de les van gisteren. Hij stond op, maakte de haard aan, hing de koffieketel boven het haardvuur, liet kat en hond binnen en begon met de bezem de stenen vloer te schrobben. Maar kat en hond kregen ruzie om de broodkorst, die Seppe naar hen toegooide. Ze begonnen te vechten bij de haard, de kat tuimelde in het vuur, de hond ernaast en allebei liepen ze verschrikt naar buiten en recht de schuur in om die in brand te steken, in plaats van hun vacht met water te blussen.
Seppe zag dadelijk dat de schuur in vlam stond en hij rende naar de zoldertrap, terwijl hij riep:
Meester, meester, gauw de piepeninnen aan de voeten,
En langs de hokkenentjok van het overgezwin af.
Want, hoor eens wat een geschiedenis!
Het taterebakkes is met het snaterebakkes
Aan het vechten geraakt in de glorie,
Door de piepenuite
Naar de koreninne:
En van buiten en van binnen
Staat alles in volle glorie."
(Vlaams Brabant)
Onderwerp
AT 1562A - The Barn is Burning 
AT 1562A - The Barn is Burning 
ATU 1562A - “The Barn is Burning!”
ATU 1562A - “The Barn is Burning!”
Beschrijving
Een baas heeft een domme knecht die steeds niet kan onthouden welke boodschappen hij voor hem moet doen. De baas geeft hem daarom de opdracht om de verzonnen namen te onthouden die hij aan verschillende voorwerpen geeft, op straffe van ontslag. Zo wordt een 'ladder' een 'hokkenentjok', een 'hond' een 'taterebakkes' en 'vuur' wordt 'glorie'. De volgende morgen vechten de hond en de kat bij de haard, waardoor de schuur in brand komt te staan. De knecht waarschuwt zijn baas, maar doet dat met behulp van de nieuwe woorden in een onbegrijpelijke taal.
Bron
J.R.W. Sinninghe: Volkssprookjes uit Nederland en Vlaanderen. Den Haag 1978, p. 42-43
Motief
J1269.12 - Youth announces fire in imitation of priest‘s metaphorical language.
J1269.12 - Youth announces fire in imitation of priest‘s metaphorical language.
Commentaar
The Barn is Burning
Naam Overig in Tekst
Jan
Jan
Seppe.
Seppe.
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20