ROODKAPJE066

Er was eens een lief klein meisje dat in een huisje diep in het bos woonde. Als ze ergens naartoe ging, droeg ze altijd het rode mutsje dat ze van haar grootmoeder had gekregen en daarom noemde iedereen haar Roodkapje. Op een dag werd haar grootmoeder ziek. Roodkapje ging haar een mandje met eten brengen. "Je moet wel op het bospad blijven," zei haar moeder voor ze wegging, “want in het bos is het veel te gevaarlijk."
Maar Roodkapje vergat de goede raad van haar moeder. Onderweg liep ze even het bos in om wat bloemen te plukken en daardoor vergat ze de tijd. Het werd al een beetje donker toen er plotseling een grote boze wolf te voorschijn kwam. "Waar ga jij heen, meisje?" vroeg hij bars. "Ik ga naar mijn grootmoeder!" zei Roodkapje beteuterd. Toen ze dit had gezegd, rende de boze wolf tot haar grote opluchting weg.
Roodkapje wist niet dat de boze wolf door het bos naar haar grootmoeder rende en op de deur klopte. "Wie is daar?" vroeg de grootmoeder vanuit haar bed. "Ik ben het, uw kleindochter!" antwoordde de wolf met een hoog stemmetje. "Kom maar binnen, lieverd!" antwoordde grootmoeder vrolijk. De wolf kwam binnen, greep de grootmoeder van Roodkapje vast en vrat haar helemaal op. Toen trok hij haar nachtjapon aan en ging in haar bed liggen.
Even later kwam Roodkapje bij het huisje van haar grootmoeder. "Grootmoeder, mag ik binnenkomen?,' riep ze bij de deur. "Ja, kom maar binnen, hoor!" antwoordde de sluwe wolf met een verdraaide stem. "Maar grootmoeder, wat heb je een lage stem!" riep het meisje verbaasd uit. "Dat is om beter mee te praten", antwoordde de wolf. "En wat heb je een grote handen!" zei Roodkapje. "Dat is om je beter te kunnen pakken", zei de wolf. "Wat heb je een grote tanden!" riep Roodkapje verbaasd. "Dat is om je beter op te kunnen eten!" gromde de wolf en hij vrat haar helemaal op.
Nu de wolf zijn buik rond had gegeten, viel hij in een diepe slaap. Hij snurkte zó hard dat de jager, die de sporen van de wolf naar het huisje had gevolgd, nieuwsgierig naar binnen keek. Toen hij zag dat de wolf in grootmoeders bed lag te slapen, pakte hij zijn geweer en schoot hij de wolf dood. "Dat is je verdiende loon, gemene wolf!"
"Eindelijk heb ik je te pakken!" zei de jager. '"Nu kun je nooit meer iemand opeten!" Hij pakte zijn mes en sneed de buik van de wolf open. Tot zijn grote verbazing kwamen Roodkapje en grootmoeder veilig uit de buik van de wolf! Ze waren dolblij en bedankten de jager. "Je was net op tijd!" zei grootmoeder dankbaar. En zo werd het weer rustig en veilig in het grote bos. De grote boze wolf was dood en niemand hoefde meer bang voor hem te zijn.

ATU 0333 - Little Red Riding Hood    ATU 0333 - Little Red Riding Hood   

AT 0333 - The Glutton (Red Riding Hood)    AT 0333 - The Glutton (Red Riding Hood)   

Onderweg naar grootmoeder gaat Roodkapje toch het bos in om bloemen te plukken, vergeet de tijd, en komt de wolf tegen aan wie ze verteld waar ze heen gaat. De wolf rent naar grootmoeders huis, doet de stem van Roodkapje tegen, mag binnenkomen, eet grootmoeder op en gaat in haar nachtjapon in bed liggen. Als Roodkapje aanklopt doet de wolf de stem van grootmoeder na, Roodkapje komt binnen, merkt op dat de stem van grootmoeder laag is, dat ze grote handen en tanden heeft, waarop de wolf haar opeet. De wolf valt in slaap, snurkt zo hard dat een jager komt kijken. Die schiet de wolf dood, snijdt zijn buik open waar grootmoeder en Roodkapje levend uit komen.

Tony Wolf. Roodkapje. Lisse: R & B, 1998
KB: 4121221
Collectie Roodkapje/Karsdorp

B211.2.4 - Speaking wolf.    B211.2.4 - Speaking wolf.   

Z18.1 - What makes your ears so big?--To hear the better, my child, etc.    Z18.1 - What makes your ears so big?--To hear the better, my child, etc.   

K2011 - Wolf poses as ”grandmother“ and kills child.    K2011 - Wolf poses as ”grandmother“ and kills child.   

J21.5 - ”Do not leave the highway“:    J21.5 - ”Do not leave the highway“:   

Roodkapje    Roodkapje   

2019-02-07