ROODKAPJE153

Er was eens een heel lief meisje. Ze heette Klaartje. Maar omdat ze een rood manteltje droeg, noemde iedereen haar Roodkapje.
Op zekere dag ging Roodkapje met een heerlijk stuk taart naar haar oma. Oma woonde in het bos. Onderweg kwam Roodkapje Jaap, de schaapsherder, tegen en wat verder Toon, de houthakker. En zo liep ze het smalle bospaadje op naar haar oma. Hé, wie hebben we daar? Is dat niet de boze wolf? “Dag Wolf”, zei Roodkapje. “Waar ga jij heen”, vroeg de wolf. “Oma een stuk taart brengen”. “Lekker”, zei het sluwe dier, “Daar lust ik ook wel een hapje van”. “Nietes”, antwoordde Roodkapje, “maak maar dat je weg komt”. De wolf dacht er anders over. “Ik krijg wel meer dan een stukje taart”, dacht hij, “we zullen eens zien, wie slim is”.
Daar rende hij zo snel als zijn vier poten hem konden dragen het bos in. Roodkapje lette niet meer op de wolf en ging wat bloemetjes plukken. Oma zag zo graag wat kleur in huis. Roodkapje plukte een grote bos.
De wolf klopte ondertussen aan bij Oma's huis. “Wie is daar ?” riep Oma. “Ik ben het, Roodkapje”, antwoordde de wolf. “Jouw stem klinkt zo hees”, zei Oma. “Ik ben een beetje verkouden”, loog de wolf. “Trek maar aan het touwtje”, zei Oma.
In een wip stond de wolf bij Oma's bed en in één hap slokte hij Oma naar binnen. Vlug trok hij Oma's jurk aan en ging in haar bed liggen. “Hé, hé,” lachte hij vals, “daar komt Roodkapje aan, die zal wat beleven”. “Mag ik binnen komen, Oma ?”, vroeg Roodkapje. “Trek maar aan het touwtje”, zei de wolf. Daar stond Roodkapje bij Oma's bed. “Oma”, zei het meisje, “wat zie jij er vandaag anders uit”. “Ja, kindje”, antwoordde de wolf, “ik voelde mij niet lekker en daarom ben ik lekker onder de dekens gekropen. Wat heb je daar bij je, lief meisje? Jij vergeet je oma niet. Dat is mooi!”
“Moeder heeft een lekkere taart gebakken en ik heb voor jou een stuk meegebracht”. “Fijn, kindje” zei de wolf. “Maar Oma”, vroeg Roodkapje, "wat heb jij grote oren”. "Dat is om goed te horen”, zei de wolf. "En wat heb jij een grote neus”, vervolgde het meisje, "Dat is om goed te kunnen ruiken”, was het antwoord. “Oma, jij hebt ook zo'n grote mond en zulke lange tanden. Jij bent mijn echte Oma niet!” Dat is om je beter te kunnen opeten !” zei de wolf. Met een grote sprong kwam het boze dier uit het bed, recht op Roodkapje af. Het meisje wilde nog wegrennen, maar de wolf was haar te vlug af. Met één hap slokte hij ook Roodkapje naar binnen. Tevreden en voldaan ging hij terug naar Oma's bed. Hij sloot zijn ogen en viel in een diepe slaap.
Toon, de houthakker en Jaap, de schaapsherder waren klaar met hun dagtaak. Ze wilden Oma nog even gedag zeggen en spoedige beterschap wensen. Toen ze bij het huis van Oma waren, schrokken ze vreselijk! Lag daar niet de boze wolf in Oma's bed Wat zag hij er dik uit. En wat snurkte hij verschrikkelijk! Toen zij omvergeworpen stoel en het mandje van Roodkapje zagen liggen, wisten ze dadelijk wat er gebeurd was.
Vlug gingen ze naar binnen. Toon nam zijn scherpste mes en hij sneed, in één haal, de dikke buik van de wolf open. Gelukkig! Oma en Roodkapje leefden nog. Ze sprongen uit de wolf en maakten zich snel uit de voeten. Jaap, die altijd wat naai-gerei bij zich had, naaide vlug de buik van de wolf dicht. Hij stopte er echter eerst een paar zware keien in.
Iedereen ging weg uit het huis. Na een poosje werd de wolf wakker. Hij had zo'n dorst en hij vond, dat hij toch een beetje té veel gegeten had. Er lag hem “iets” op de maag. Met zijn dikke buik ging hij drinken aan de rivier. Door zijn zware gewicht viel hij voorover … en verdronk.
Op een afstand hadden Oma, Roodkapje en de twee mannen alles meegemaakt. Nu konden ze veilig terug naar huis gaan. Roodkapje was erg geschrokken en vleide zich tegen Oma aan. “Kom kindje”, zei Oma, “dat was alleen een nare droom. Wij zijn allebei terug”. “Ja, Oma”, zei Roodkapje. De poes spon van genoegen mee.

ATU 0333 - Little Red Riding Hood    ATU 0333 - Little Red Riding Hood   

AT 0333 - The Glutton (Red Riding Hood)    AT 0333 - The Glutton (Red Riding Hood)   

Roodkapje komt onderweg naar oma in het bos eerst een schaapherder en een houthakker tegen, daarna de wolf. Ze vertelt dat ze op weg is naar grootmoeder. Terwijl Roodkapje bloemen plukt, gaat de wolf naar oma's huis, klopt aan, doet Roodkapje na, gaat naar binnen, eet grootmoeder op, trekt haar jurk aan en gaat in bed liggen. Roodkapje verbaast zich over de grote oren, neus, mond en lange tanden van oma, waarna de wolf haar opeet. De houthakker en schaapherder komen na hun werk bij oma kijken, zien de dikke wolf in het bed en het mandje van Roodkapje, en begrijpen wat er is gebeurd. Eén van de mannen snijdt de buik van de wolf open, en komen Roodkapje en oma tevoorschijn. Ze vullen de buik van de wolf met stenen en naaien die dicht. Zodra de wolf ontwaakt wil hij gaan drinken, valt voorover en verdrinkt. Oma zegt tegen Roodkapje dat het maar een nare droom was.

E. de Klerck. Roodkapje. [Chevron]: Hemma, [1981]
KB: FE 1986 40051
Collectie Roodkapje/Karsdorp

J21.5 - ”Do not leave the highway“:    J21.5 - ”Do not leave the highway“:   

K2011 - Wolf poses as ”grandmother“ and kills child.    K2011 - Wolf poses as ”grandmother“ and kills child.   

B211.2.4 - Speaking wolf.    B211.2.4 - Speaking wolf.   

Q426 - Wolf cut open and filled with stones as punishment.    Q426 - Wolf cut open and filled with stones as punishment.   

Z18.1 - What makes your ears so big?--To hear the better, my child, etc.    Z18.1 - What makes your ears so big?--To hear the better, my child, etc.   

Ills Jose-Luis Macias S[ampedro]

Roodkapje    Roodkapje   

Jaap    Jaap   

Klaartje    Klaartje   

Toon    Toon   

Wolf    Wolf   

2019-03-13