Hoofdtekst
Roodkapje
Het hele bos geurde naar lentebloemen. In vrolijke kleuren kwamen ze omhoog uit het zachte mos. Onder een boom bij de vijver lag een wolf. Hij stak zijn lange neus in de lucht. 'Ik ruik appeltaart,' zei hij. Zijn scherpe ogen speurden het bospad af. Een meisje kwam aanhuppelen, met een rieten mand aan haar arm. Haar rode mutsje danste bij ieder sprongetje mee omhoog. 'Niet te geloven,' zei de wolf. 'Ik heb geluk vandaag. De appeltaart komt mij tegemoet. Laat ik het zo doen: eerst eet ik dat kind op, en daarna neem ik de taart, als toetje.' Het meisje was nog maar een paar meter bij hem vandaan. 'Ik vraag eerst haar naam,' dacht de wolf hardop. 'Dan weet ik straks wat ik heb gegeten.'
Hij sprong midden op het bospad, hield het meisje tegen en sprak: 'Dag lief kind, hoe heet jij?' Met grote ogen keek het meisje naar de wolf. 'Ik ben Roodkapje en ik ga naar mijn oma. Ze is ziek en daarom breng ik haar een appeltaart.' De wolf watertandde. Ach, wat moet het heerlijk zijn om een oma te eten. Ik bedoel om een oma te hebben.' 'Mag ik er nu langs?' vroeg Roodkapje. 'Mijn moeder zei dat ik óp het bospad moet blijven.' 'Heel verstandig van je moeder,' zei de wolf. ‘Altijd op het bospad blijven. Voor je het weet ben je verdwaald. Trouwens, heb je al die prachtige bloemen hier al gezien? Daar zal je oma vast heel blij mee zijn. Kom, pluk ze maar. Neem alle tijd. Dan kan ik ondertussen eh... Nou ja, dat doet er niet toe.' Hij likte met zijn tong om zijn bek. Roodkapje keek rond. De wolf had gelijk: er stonden wel erg mooie bloemen hier. Vrolijk neuriënd begon ze ze te plukken. Zo merkte ze niet dat ze van het pad af raakte terwijl de wolf wegsloop.
Het huis van oma stond er keurig bij. Alleen het stoepje was niet geschrobd, maar dat kwam natuurlijk omdat oma ziek was. Beleefd klopte de wolf op de deur. 'Wie is daar?' riep oma. 'Rood Hapje,' antwoordde de wolf. 'Roodkapje?' riep oma, die een beetje doof was. 'Trek maar aan het touwtje, dan gaat de deur vanzelf open.' De wolf trok aan het touwtje. De deur ging open. Oma lag in bed. Verbaasd keek ze door haar brilletje. 'Kind, wat heb je een grote neus.' De wolf glimlachte. 'Ja, daarmee kan ik heel goed ruiken.' 'En wat heb je een grote oren.' 'Ja, daarmee kan ik heel goed horen.' 'En wat heb je een grote mond.' De wolf grijnsde nu van oor tot oor: 'Ja, daarmee kan ik jou heel goed opeten!’ Hap, slik, weg was oma. De wolf zette het brilletje van oma op zijn neus, trok haar witte slaapmuts over zijn hoofd en ging in bed liggen wachten.
Even later werd er op de deur geklopt. De wolf schraapte zijn keel en riep met zijn oudste en beverigste stem: 'Ben jij dat, Rood Hapje?' Even was het stil. Toen hoorde hij: 'Ik heet Roodkápje hoor!’ 'Ook lekker. Maakt me niks uit. Trek maar aan het touwtje.' De deur ging open. Hongerig keek de wolf over zijn brillenglazen. Onder de dekens spande hij al zijn spieren, klaar om toe te springen. 'Kom eens wat dichterbij, lief kind.' Roodkapje vertrouwde het niet helemaal. Ze deed een klein stapje naar voren. 'Oma, wat hebt u een grote neus.' Ja, daarmee kan ik heel goed ruiken.' 'En wat hebt u grote oren.' 'Ja, daarmee kan ik heel goed horen.' 'En wat hebt u een grote mond.' 'Ja, daarmee kan ik jou heel goed opeten!' Hap, slik, weg was Roodkapje. Tevreden viel de wolf in slaap.
Na een tijdje kwam de jager langs. Hij was moe van de jacht en had trek in een kopje thee. Niet te geloven, dacht hij. Wat snúrkt oma vandaag! Het klinkt alsof ze het bos omzaagt. Haar huis trilt ervan. Straks zakt het nog in elkaar. Hij trok aan het touwtje en de deur ging open. Op het bed lag de wolf in diepe slaap. Zijn poten had hij over zijn enorme buik gevouwen. De jager kwam dichterbij, legde zijn oor op de buik van de wolf en klopte er eens op. 'Wie is daar?' klonk de zachte stem van oma. De jager begreep wat er gebeurd was. Vlug sneed hij de buik van de wolf open en haalde Roodkapje en haar oma tevoorschijn. 'Lieve help,' zei oma. 'Wat een toestand.' 'Zeg dat wel,' zei de jager. 'Ik kwam net op tijd.'
Hij sleepte de wolf naar de vijver. Daar vulde hij de buik van de wolf met stenen, en smeet het beest in het water. En als beloning kreeg hij van oma een groot stuk appeltaart. Want die was de wolf gelukkig vergeten op te eten.
Het hele bos geurde naar lentebloemen. In vrolijke kleuren kwamen ze omhoog uit het zachte mos. Onder een boom bij de vijver lag een wolf. Hij stak zijn lange neus in de lucht. 'Ik ruik appeltaart,' zei hij. Zijn scherpe ogen speurden het bospad af. Een meisje kwam aanhuppelen, met een rieten mand aan haar arm. Haar rode mutsje danste bij ieder sprongetje mee omhoog. 'Niet te geloven,' zei de wolf. 'Ik heb geluk vandaag. De appeltaart komt mij tegemoet. Laat ik het zo doen: eerst eet ik dat kind op, en daarna neem ik de taart, als toetje.' Het meisje was nog maar een paar meter bij hem vandaan. 'Ik vraag eerst haar naam,' dacht de wolf hardop. 'Dan weet ik straks wat ik heb gegeten.'
Hij sprong midden op het bospad, hield het meisje tegen en sprak: 'Dag lief kind, hoe heet jij?' Met grote ogen keek het meisje naar de wolf. 'Ik ben Roodkapje en ik ga naar mijn oma. Ze is ziek en daarom breng ik haar een appeltaart.' De wolf watertandde. Ach, wat moet het heerlijk zijn om een oma te eten. Ik bedoel om een oma te hebben.' 'Mag ik er nu langs?' vroeg Roodkapje. 'Mijn moeder zei dat ik óp het bospad moet blijven.' 'Heel verstandig van je moeder,' zei de wolf. ‘Altijd op het bospad blijven. Voor je het weet ben je verdwaald. Trouwens, heb je al die prachtige bloemen hier al gezien? Daar zal je oma vast heel blij mee zijn. Kom, pluk ze maar. Neem alle tijd. Dan kan ik ondertussen eh... Nou ja, dat doet er niet toe.' Hij likte met zijn tong om zijn bek. Roodkapje keek rond. De wolf had gelijk: er stonden wel erg mooie bloemen hier. Vrolijk neuriënd begon ze ze te plukken. Zo merkte ze niet dat ze van het pad af raakte terwijl de wolf wegsloop.
Het huis van oma stond er keurig bij. Alleen het stoepje was niet geschrobd, maar dat kwam natuurlijk omdat oma ziek was. Beleefd klopte de wolf op de deur. 'Wie is daar?' riep oma. 'Rood Hapje,' antwoordde de wolf. 'Roodkapje?' riep oma, die een beetje doof was. 'Trek maar aan het touwtje, dan gaat de deur vanzelf open.' De wolf trok aan het touwtje. De deur ging open. Oma lag in bed. Verbaasd keek ze door haar brilletje. 'Kind, wat heb je een grote neus.' De wolf glimlachte. 'Ja, daarmee kan ik heel goed ruiken.' 'En wat heb je een grote oren.' 'Ja, daarmee kan ik heel goed horen.' 'En wat heb je een grote mond.' De wolf grijnsde nu van oor tot oor: 'Ja, daarmee kan ik jou heel goed opeten!’ Hap, slik, weg was oma. De wolf zette het brilletje van oma op zijn neus, trok haar witte slaapmuts over zijn hoofd en ging in bed liggen wachten.
Even later werd er op de deur geklopt. De wolf schraapte zijn keel en riep met zijn oudste en beverigste stem: 'Ben jij dat, Rood Hapje?' Even was het stil. Toen hoorde hij: 'Ik heet Roodkápje hoor!’ 'Ook lekker. Maakt me niks uit. Trek maar aan het touwtje.' De deur ging open. Hongerig keek de wolf over zijn brillenglazen. Onder de dekens spande hij al zijn spieren, klaar om toe te springen. 'Kom eens wat dichterbij, lief kind.' Roodkapje vertrouwde het niet helemaal. Ze deed een klein stapje naar voren. 'Oma, wat hebt u een grote neus.' Ja, daarmee kan ik heel goed ruiken.' 'En wat hebt u grote oren.' 'Ja, daarmee kan ik heel goed horen.' 'En wat hebt u een grote mond.' 'Ja, daarmee kan ik jou heel goed opeten!' Hap, slik, weg was Roodkapje. Tevreden viel de wolf in slaap.
Na een tijdje kwam de jager langs. Hij was moe van de jacht en had trek in een kopje thee. Niet te geloven, dacht hij. Wat snúrkt oma vandaag! Het klinkt alsof ze het bos omzaagt. Haar huis trilt ervan. Straks zakt het nog in elkaar. Hij trok aan het touwtje en de deur ging open. Op het bed lag de wolf in diepe slaap. Zijn poten had hij over zijn enorme buik gevouwen. De jager kwam dichterbij, legde zijn oor op de buik van de wolf en klopte er eens op. 'Wie is daar?' klonk de zachte stem van oma. De jager begreep wat er gebeurd was. Vlug sneed hij de buik van de wolf open en haalde Roodkapje en haar oma tevoorschijn. 'Lieve help,' zei oma. 'Wat een toestand.' 'Zeg dat wel,' zei de jager. 'Ik kwam net op tijd.'
Hij sleepte de wolf naar de vijver. Daar vulde hij de buik van de wolf met stenen, en smeet het beest in het water. En als beloning kreeg hij van oma een groot stuk appeltaart. Want die was de wolf gelukkig vergeten op te eten.
Onderwerp
ATU 0333 - Little Red Riding Hood 
ATU 0333 - Little Red Riding Hood 
AT 0333 - The Glutton (Red Riding Hood)
AT 0333 - The Glutton (Red Riding Hood)
Beschrijving
De wolf die in het bos ligt ruikt appeltaart, ziet Roodkapje en spreekt haar aan. Roodkapje zegt haar naam, vertelt dat ze naar grootmoeder gaat. De wolf verleidt haar om bloemen te plukken, en gaat zelf naar grootmoeders huis. Hij klopt aan, mag binnen komen, grootmoeder is verbaast over de neus, ogen, oren en mond van Roodkapje, waarop de wolf haar opeet. De wolf verkleedt zich als grootmoeder en gaat in bed liggen. Als Roodkapje aanklopt doet de wolf de stem van grootmoeder na, Roodkapje verbaast zich over de neus, ogen, oren en mond van grootmoeder , waarop de wolf haar opeet. Een jager hoort luid snurken uit grootmoeders huis, vindt de wolf met een dikke buik, luister en klopt op de buik en hoort de stem van grootmoeder. De jager snijdt de buik open, waarna Roodkapje en grootmoeder verschijnen. De jager vult de wolf met stenen en gooit hem in het water.
Bron
Chris Winsemius. Knibbel, knabbel, knuistje: sprookjes voor kleuters. Tielt [etc.]: Lannoo, 2006
KB: 4227076
Collectie Roodkapje/Karsdorp
KB: 4227076
Collectie Roodkapje/Karsdorp
Motief
B211.2.4 - Speaking wolf.
B211.2.4 - Speaking wolf.
Q426 - Wolf cut open and filled with stones as punishment.
Q426 - Wolf cut open and filled with stones as punishment.
K2011 - Wolf poses as ”grandmother“ and kills child.
K2011 - Wolf poses as ”grandmother“ and kills child.
J21.5 - ”Do not leave the highway“:
J21.5 - ”Do not leave the highway“:
Z18.1 - What makes your ears so big?--To hear the better, my child, etc.
Z18.1 - What makes your ears so big?--To hear the better, my child, etc.
Commentaar
Ills Saskia Halfmouw
Bewerking van Roodkapje, Hans en Grietje, Sneeuwwitje, De prinses op de erwt, De nieuwe kleren van de keizer, Nachtegaal, Zwaan kleef aan
Bewerking van Roodkapje, Hans en Grietje, Sneeuwwitje, De prinses op de erwt, De nieuwe kleren van de keizer, Nachtegaal, Zwaan kleef aan
Naam Overig in Tekst
Roodkapje
Roodkapje
Rood Hapje
Rood Hapje
Datum Invoer
2019-06-13