Hoofdtekst
Een man voelt zich al een paar weken niet helemaal lekker en gaat op een dag naar de dokter.
"Nou", zegt de dokter, "ik heb niet zo'n best nieuws voor u. U hebt nog maar een dag te leven."
De man, hevig ontdaan en teleurgesteld in het leven, gaat naar huis, en onderweg vraagt hij zich telkens af hoe hij dat toch in godsnaam aan zijn vrouw moet vertellen. 's Avonds, bij het avondeten moet dan toch uiteindelijk het hoge woord eruit.
"Weet je wat?", zegt zijn vrouw, "we maken er vanavond een hele gezellige avond van."
Zo gezegd, zo gedaan. Er wordt een partij drank in huis gehaald, een paar video's, zakken chips, toastjes, koud- en warm buffet, enzovoort, en ze vermaken zich kostelijk. 's Nachts, zo rond een uur of een duiken ze het bed in, en de man heeft eigenlijk best wel veel zin om zijn vrouw nog een keer flink te nemen vlak voor hij doodgaat. Hij begint haar te strelen, te zoenen, fluistert lieve woordjes,... enzovoort. De vrouw is hier absoluut niet van gediend: "Johan, laat me met rust en ga slapen, ik ben moe."
"WAT! Gaan slapen?! En dat terwijl ik nog maar een dag te leven heb?!" roept hij uit.
"Ja", zegt de vrouw, "dat kan wel wezen. Maar ik moet morgen weer vroeg mijn bed uit, en jij kunt lekker blijven liggen."
"Nou", zegt de dokter, "ik heb niet zo'n best nieuws voor u. U hebt nog maar een dag te leven."
De man, hevig ontdaan en teleurgesteld in het leven, gaat naar huis, en onderweg vraagt hij zich telkens af hoe hij dat toch in godsnaam aan zijn vrouw moet vertellen. 's Avonds, bij het avondeten moet dan toch uiteindelijk het hoge woord eruit.
"Weet je wat?", zegt zijn vrouw, "we maken er vanavond een hele gezellige avond van."
Zo gezegd, zo gedaan. Er wordt een partij drank in huis gehaald, een paar video's, zakken chips, toastjes, koud- en warm buffet, enzovoort, en ze vermaken zich kostelijk. 's Nachts, zo rond een uur of een duiken ze het bed in, en de man heeft eigenlijk best wel veel zin om zijn vrouw nog een keer flink te nemen vlak voor hij doodgaat. Hij begint haar te strelen, te zoenen, fluistert lieve woordjes,... enzovoort. De vrouw is hier absoluut niet van gediend: "Johan, laat me met rust en ga slapen, ik ben moe."
"WAT! Gaan slapen?! En dat terwijl ik nog maar een dag te leven heb?!" roept hij uit.
"Ja", zegt de vrouw, "dat kan wel wezen. Maar ik moet morgen weer vroeg mijn bed uit, en jij kunt lekker blijven liggen."
Beschrijving
Een man krijgt van de dokter te horen dat hij nog maar een dag te leven heeft.
Bron
n.v.t.
Commentaar
15 december 1996
Naam Overig in Tekst
Johan 
Johan 
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21