Hoofdtekst
Het sprookje van den Moolenaar en de meelpoppen.
Er waren eens een vader en een moeder, die twee kinderen hadden, Anne en Marie. Anne moest eens een boodschap doen. Zij ging, maar kwam onderweg den moolenaar tegen. De moolenaar was een booze man: "Kind, kom mee en dien mij of ik zal je dooden," zeide hij. Het arme kind durfde niet tegenspreken en ging. Daar het meisje niet thuis kwam werd haar zusje uitgezonden om haar te zoeken. Deze ontmoette ook den molenaar en op zijn bedreiging dat hij haar zou dooden ging zij met hem mede, om hem te dienen. De beide kinderen dienden nu den boozen molenaar maar zij verlangden terug naar huis. Eens verliet de molenaar voor eenige uren het huis. Vóór zijn vertrek gaf hij den kinderen meel. "Hier moeten bij mijn thuiskomst koeken van gebakken wezen," zeide hij, "of ik vermoord u." Hiermede verliet hij het huis. De kinderen waren erg verschrikt doch een van beiden wist wel raad. "Wij bakken poppen van meel," zeide zij, "wij trekken hun onze kleeren aan en zelf nemen wij de vlucht." Zoo gezegd, zoo gedaan. Van het meel bakten de kinderen poppen, trokken hun hunne eigen kleeren aan, zetten ze op de bank en vluchtten naar huis. Toen de molenaar thuiskwam riep hij om de koeken. Hij kreeg geen antwoord, daarop gaf hij den vermeenden kinderen een klap waarop de poppen uit elkander barstten en het meel hem in 't gezicht stoof. Het stoof hem in oogen, mond, neus en ooren, zoodat hij erdoor verblind werd en dacht dat hij met den duivel te doen had. Hij begon verschrikkelijk te schreeuwen. Op zijn geschreeuw kwamen menschen toeschieten, en werd hij opgehangen om zijn vroegere misdaden.
Er waren eens een vader en een moeder, die twee kinderen hadden, Anne en Marie. Anne moest eens een boodschap doen. Zij ging, maar kwam onderweg den moolenaar tegen. De moolenaar was een booze man: "Kind, kom mee en dien mij of ik zal je dooden," zeide hij. Het arme kind durfde niet tegenspreken en ging. Daar het meisje niet thuis kwam werd haar zusje uitgezonden om haar te zoeken. Deze ontmoette ook den molenaar en op zijn bedreiging dat hij haar zou dooden ging zij met hem mede, om hem te dienen. De beide kinderen dienden nu den boozen molenaar maar zij verlangden terug naar huis. Eens verliet de molenaar voor eenige uren het huis. Vóór zijn vertrek gaf hij den kinderen meel. "Hier moeten bij mijn thuiskomst koeken van gebakken wezen," zeide hij, "of ik vermoord u." Hiermede verliet hij het huis. De kinderen waren erg verschrikt doch een van beiden wist wel raad. "Wij bakken poppen van meel," zeide zij, "wij trekken hun onze kleeren aan en zelf nemen wij de vlucht." Zoo gezegd, zoo gedaan. Van het meel bakten de kinderen poppen, trokken hun hunne eigen kleeren aan, zetten ze op de bank en vluchtten naar huis. Toen de molenaar thuiskwam riep hij om de koeken. Hij kreeg geen antwoord, daarop gaf hij den vermeenden kinderen een klap waarop de poppen uit elkander barstten en het meel hem in 't gezicht stoof. Het stoof hem in oogen, mond, neus en ooren, zoodat hij erdoor verblind werd en dacht dat hij met den duivel te doen had. Hij begon verschrikkelijk te schreeuwen. Op zijn geschreeuw kwamen menschen toeschieten, en werd hij opgehangen om zijn vroegere misdaden.
Onderwerp
AT 0311 - Rescue by the Sister. 
AT 0311 - Rescue by the Sister. 
ATU 0311 - Rescue by the Sister.
ATU 0311 - Rescue by the Sister.
Beschrijving
Een molenaar dwingt twee zusjes hem te dienen. De twee meisjes verzinnen een plan om te ontsnappen. De molenaar draagt ze op om van meel koeken te bakken, maar in plaats van gewone koeken bakken ze twee poppen, die ze hun kleren aandoen, daarna ontsnappen ze. De molenaar komt thuis, wordt kwaad omdat er geen koeken zijn en slaat de poppen. Deze barsten uit elkaar, waardoor het meel in zijn ogen komt. Hij begint hard te schreeuwen en wordt opgehangen voor zijn misdaden.
Bron
Collectie Boekenoogen (archief Meertens Instituut)
Commentaar
9 februari 1894
Rescue by the Sister
Naam Overig in Tekst
Anne
Anne
Marie
Marie
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:22