Hoofdtekst
De duvel as veerman
’t Was op ’n winteroamd, joaren gelejen, dat ’n boer uut Stegeren noar Junne mos, ’n boerschop aan de andere kante van de Vechte ’legen. Hij kwam doar bie zien familie aan de proat en, zoas dat wel meer giet, had-e de tied verdoan. Op ’t leste was ’t dan ook hoogneudig det-e aanstalte maken om op huus aan te goang. ’t Weer was d’r niet better op ’eworden. ’t Was begonnen te regenen en de wind stak hoe langer hoe meer op. Maar de mensen waren in die joaren niet bange veur nat worden en met de krage van de jasse op leup onzen boer door de modderige zaandweg op de Vecht aan woar de veerboot lag deen ‘m noar de overkaante zou bringen.
Ten lange leste kwaamp-e dan aan ’t water, maar tot zien grote schrik zag-e dat de boot aan de andere kaante lag. Doar stund-e now. ’t Was zo goed als helemaal duuster ’worden, de wind worden hoe langer hoe erger en de donkere golven van de Vechte sleugen omhoge tegen de wallen op. De man dae as veerman optrad en overdag de mensen mos overvaren woonden aan de overkaante, was now in geen velden of wegen te bekennen. Onzen boer kon ‘m niet afschreeuwen, al probeerde-de det ook nog zo hard, maar in ’t lawaai van de storm gonk zien geluud helemaal verleuren [geblader].
Al meer dan ’n uur had-e zo aan de kaante stoan schreeuwen en hoe langer of-e wachtten hoe meer ‘m de moed in de schoenen zunk. De kans dat-e hedenoamd nog in huus zou kommen weurden hoe langer hoe kleiner.
’t Is wel te begriepen dat zien stemminge ’r niet better op worden en op ’t lesten sleug-e de verwensinge d’r uut: “Ik woel det de duvel kwaam om mie over te varen.” Maar hie had deze woorden nog niet over de lippen gekregen of wat gebeurde d’r tot zien grote schrik? Hij heurde dat de ketting woar de boot mee vaste lag rinkelend weurde los’emaakt. En toen kwaamp-e zomaar naar de overkaante varen. Geen mense zat d’r in, maar ’t leek of d’r ene aan boord was daen ‘m met vaste hand door de wilde golven stuurde. Noar korte tied leggen de boot aan op de plaatse woar de boer stund en nou leek ’t wel of d’r ene ‘m oetneudigde om erin te stappen. Van bangigheid wus-e niet wat of-e doen mos en an iedere hoar op zien heufd hong ’n zweetdruppel. Hij had geen moed um tegen te sprekken, hij gung aan boord, waarna de boot weer overvaren, net zo as-e ’kommen was, met ’n onzichtbare stuurman aan ’t roer.
Aan de overkaante ’kommen sprong de man aan wal en leup zo hard als zien bienen ‘m dragen konden naar huus, woar-e helemale veraldereerd aankwam. Hij kon eerst geen woorden vinden um te vertellen wat ‘m overkommen was. In Stegeren en Junne twiefelt d’r geen mense aan of ’t was de duvel zelve ’waest dae d’n boer over’evaren had.
’t Was op ’n winteroamd, joaren gelejen, dat ’n boer uut Stegeren noar Junne mos, ’n boerschop aan de andere kante van de Vechte ’legen. Hij kwam doar bie zien familie aan de proat en, zoas dat wel meer giet, had-e de tied verdoan. Op ’t leste was ’t dan ook hoogneudig det-e aanstalte maken om op huus aan te goang. ’t Weer was d’r niet better op ’eworden. ’t Was begonnen te regenen en de wind stak hoe langer hoe meer op. Maar de mensen waren in die joaren niet bange veur nat worden en met de krage van de jasse op leup onzen boer door de modderige zaandweg op de Vecht aan woar de veerboot lag deen ‘m noar de overkaante zou bringen.
Ten lange leste kwaamp-e dan aan ’t water, maar tot zien grote schrik zag-e dat de boot aan de andere kaante lag. Doar stund-e now. ’t Was zo goed als helemaal duuster ’worden, de wind worden hoe langer hoe erger en de donkere golven van de Vechte sleugen omhoge tegen de wallen op. De man dae as veerman optrad en overdag de mensen mos overvaren woonden aan de overkaante, was now in geen velden of wegen te bekennen. Onzen boer kon ‘m niet afschreeuwen, al probeerde-de det ook nog zo hard, maar in ’t lawaai van de storm gonk zien geluud helemaal verleuren [geblader].
Al meer dan ’n uur had-e zo aan de kaante stoan schreeuwen en hoe langer of-e wachtten hoe meer ‘m de moed in de schoenen zunk. De kans dat-e hedenoamd nog in huus zou kommen weurden hoe langer hoe kleiner.
’t Is wel te begriepen dat zien stemminge ’r niet better op worden en op ’t lesten sleug-e de verwensinge d’r uut: “Ik woel det de duvel kwaam om mie over te varen.” Maar hie had deze woorden nog niet over de lippen gekregen of wat gebeurde d’r tot zien grote schrik? Hij heurde dat de ketting woar de boot mee vaste lag rinkelend weurde los’emaakt. En toen kwaamp-e zomaar naar de overkaante varen. Geen mense zat d’r in, maar ’t leek of d’r ene aan boord was daen ‘m met vaste hand door de wilde golven stuurde. Noar korte tied leggen de boot aan op de plaatse woar de boer stund en nou leek ’t wel of d’r ene ‘m oetneudigde om erin te stappen. Van bangigheid wus-e niet wat of-e doen mos en an iedere hoar op zien heufd hong ’n zweetdruppel. Hij had geen moed um tegen te sprekken, hij gung aan boord, waarna de boot weer overvaren, net zo as-e ’kommen was, met ’n onzichtbare stuurman aan ’t roer.
Aan de overkaante ’kommen sprong de man aan wal en leup zo hard als zien bienen ‘m dragen konden naar huus, woar-e helemale veraldereerd aankwam. Hij kon eerst geen woorden vinden um te vertellen wat ‘m overkommen was. In Stegeren en Junne twiefelt d’r geen mense aan of ’t was de duvel zelve ’waest dae d’n boer over’evaren had.
Onderwerp
SINSAG 0945 - Andere Begegnungen mit dem Teufel.
SINSAG 0945 - Andere Begegnungen mit dem Teufel. 
Beschrijving
Een man wordt de rivier de Vecht overgezet door de duivel als veerman.
Op een winteravond moest een boer naar een buurtschap aan de andere kant van de rivier de Vecht. Hij bleef daar te lang kletsen met familie en toen hij eindelijk huiswaarts ging was het weer er niet beter op geworden. Het regende en er was een wind opgestoken. Bij de rivier aangekomen bleek het veer aan de overkant te liggen en door het geraas van de storm lukte het de boer met geen mogelijkheid om de veerman, die aan de overkant woonde, te waarschuwen.
Na een uur vergeefs schreeuwen riep de boer dat hij wou dat de duivel kwam om hem over te varen. Prompt werd de ketting van het veer rinkelend losgemaakt en kwam de boot in beweging. Er was niemand te zien, maar iets of iemand manoeuvreerde de boot behendig door de golven. De boer was bang, maar durfde niet te weigeren aan boord te gaan.
Niemand in de omgeving twijfelde eraan dat het de duivel zelf geweest was die de boer naar de overkant had gevaren.
Op een winteravond moest een boer naar een buurtschap aan de andere kant van de rivier de Vecht. Hij bleef daar te lang kletsen met familie en toen hij eindelijk huiswaarts ging was het weer er niet beter op geworden. Het regende en er was een wind opgestoken. Bij de rivier aangekomen bleek het veer aan de overkant te liggen en door het geraas van de storm lukte het de boer met geen mogelijkheid om de veerman, die aan de overkant woonde, te waarschuwen.
Na een uur vergeefs schreeuwen riep de boer dat hij wou dat de duivel kwam om hem over te varen. Prompt werd de ketting van het veer rinkelend losgemaakt en kwam de boot in beweging. Er was niemand te zien, maar iets of iemand manoeuvreerde de boot behendig door de golven. De boer was bang, maar durfde niet te weigeren aan boord te gaan.
Niemand in de omgeving twijfelde eraan dat het de duivel zelf geweest was die de boer naar de overkant had gevaren.
Bron
Radio-uitzending Vonken onder de As (NOS)
Motief
C12.1 - Devil called on for help.
C12.1 - Devil called on for help.
Naam Overig in Tekst
de Vecht
de Vecht
Naam Locatie in Tekst
Stegeren
Stegeren
Junne
Junne
Plaats van Handelen
Junne
Junne