Hoofdtekst
TM: "Nou heb ik nog een vraag over moppen. Misschien zegt u wel gelijk van: nou, dat vind ik dus echt helemaal geen leuk genre, dat soort moppen daar hou ik niet van. Maar je hebt ook allerlei moppen over Nederlanders, Marokkanen, Turken, Surinamers, dus buitenlanders."
JK: "O, ja hoor! Ja hoor. Maar die mensen kunnen d'r zelf ook tegen hoor."
TM: "Ja, precies. Maar goed, d'r zijn ook mensen die zeggen: daar hou ik dus absoluut niet van..."
JK: "Nee, maar dat heeft niets met èh... Kijk, ik ben gelukkig geen racist. Ondanks dat ik èh... Daar heb ik een hekel aan. Het zijn allemaal mensen. Ondanks dat ik met een Marokkaanse vrouw getrouwd ben geweest en dat dat misgelopen is. Daarom zijn ze niet allemaal zo. En men vertelt moppen over elkaar. Ja, en de Turkse moppen en de Marokkaanse moppen zou ik dan heel eventjes niet tevoorschijn kunnen toveren. Maar wanneer je in de snackbar komt, en het begint, dan hebben de Turkse mensen toch ook en de Marokkaanse mensen toch ook een mop over Nederlanders. En toch ook over Belgen, en toch ook een Marokkaan over een Turk, en men wordt niet kwaad. Tenminste dat is mijn ervaring; ik heb die mensen nooit boos zien worden, want ze komen gelijk met een andere mop terug. Ik zal er dan eentje vertellen. Een Surinamer loopt op het zebrapad. Hij loopt erop, stapvoets, en hij zegt: "Ze zien me wel, ze zien me niet, ze zien me wel, ze zien me niet." En wanneer ik die dus gewoon aan een Surinamer vertel, ja, die mensen vinden het leuk. Hebben ze schik om, zijn niet gepikeerd."
TM: "Het is natuurlijk ook de manier waarop je het vertelt. Als je je al kwaadaardig opstelt, dan heb je kans dat zij er ook niet om kunnen lachen."
JK: "Ja. En dat zal best wel gebeuren, dat iemand discriminerend expres iets vertelt. Maar zo ben ik gelukkig zelf niet."
TM: "Kan u zich herinneren...? U zei: ja, die moppen die Marokkanen en Turken dan vertellen over Nederlanders, d'r schiet me er zo gauw niet één te binnen, maar waar gaat dat dan over? Dat wij gierig zijn bijvoorbeeld? Of dat onze vrouwen te wuft zijn? Of weet ik veel, dat soort... Wat zijn de onderwerpen dan? Waar maken ze grappen over, over ons over?"
JK: "..."
TM: "Over varkens eten, ik noem maar wat?"
JK [blijft lang stil]: "Nee, nee, nee. Nee, over Nederlanders... ik kan d'r zo gauw niet opkomen."
(Interview met Joop Kerkhof, Lombok, Utrecht, 19 november 1998, 10.30 - 13.00 uur. Interview: Theo Meder. Het afschrift bevat een selectie van het interview; banden archief Meertens Instutuut)
JK: "O, ja hoor! Ja hoor. Maar die mensen kunnen d'r zelf ook tegen hoor."
TM: "Ja, precies. Maar goed, d'r zijn ook mensen die zeggen: daar hou ik dus absoluut niet van..."
JK: "Nee, maar dat heeft niets met èh... Kijk, ik ben gelukkig geen racist. Ondanks dat ik èh... Daar heb ik een hekel aan. Het zijn allemaal mensen. Ondanks dat ik met een Marokkaanse vrouw getrouwd ben geweest en dat dat misgelopen is. Daarom zijn ze niet allemaal zo. En men vertelt moppen over elkaar. Ja, en de Turkse moppen en de Marokkaanse moppen zou ik dan heel eventjes niet tevoorschijn kunnen toveren. Maar wanneer je in de snackbar komt, en het begint, dan hebben de Turkse mensen toch ook en de Marokkaanse mensen toch ook een mop over Nederlanders. En toch ook over Belgen, en toch ook een Marokkaan over een Turk, en men wordt niet kwaad. Tenminste dat is mijn ervaring; ik heb die mensen nooit boos zien worden, want ze komen gelijk met een andere mop terug. Ik zal er dan eentje vertellen. Een Surinamer loopt op het zebrapad. Hij loopt erop, stapvoets, en hij zegt: "Ze zien me wel, ze zien me niet, ze zien me wel, ze zien me niet." En wanneer ik die dus gewoon aan een Surinamer vertel, ja, die mensen vinden het leuk. Hebben ze schik om, zijn niet gepikeerd."
TM: "Het is natuurlijk ook de manier waarop je het vertelt. Als je je al kwaadaardig opstelt, dan heb je kans dat zij er ook niet om kunnen lachen."
JK: "Ja. En dat zal best wel gebeuren, dat iemand discriminerend expres iets vertelt. Maar zo ben ik gelukkig zelf niet."
TM: "Kan u zich herinneren...? U zei: ja, die moppen die Marokkanen en Turken dan vertellen over Nederlanders, d'r schiet me er zo gauw niet één te binnen, maar waar gaat dat dan over? Dat wij gierig zijn bijvoorbeeld? Of dat onze vrouwen te wuft zijn? Of weet ik veel, dat soort... Wat zijn de onderwerpen dan? Waar maken ze grappen over, over ons over?"
JK: "..."
TM: "Over varkens eten, ik noem maar wat?"
JK [blijft lang stil]: "Nee, nee, nee. Nee, over Nederlanders... ik kan d'r zo gauw niet opkomen."
(Interview met Joop Kerkhof, Lombok, Utrecht, 19 november 1998, 10.30 - 13.00 uur. Interview: Theo Meder. Het afschrift bevat een selectie van het interview; banden archief Meertens Instutuut)
Onderwerp
AT 1865 - Jokes about Foreigners 
AT 1865 - Jokes about Foreigners 
ATU 1865 - Anecdotes about Foreigners.
ATU 1865 - Anecdotes about Foreigners.
Beschrijving
Een Surinamer loopt op het zebrapad. Hij loopt stapvoets en zegt: "Ze zien me wel, ze zien me niet, ze zien me wel, ze zien me niet."
Bron
n.v.t. Bandopname archief Meertens Instituut.
Commentaar
19 november 1998
Jokes about Foreigners
Naam Overig in Tekst
Surinamer
Surinamer
Turk
Turk
Marokkaan
Marokkaan
Nederlander
Nederlander
Belg
Belg
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21