MDESC0120_0120_15092 - Kabouter doet werk van tovenaar

En nog een van Miel Druant. Da wos oeke, Miel wos schoenmaoker. Mao, wanneer da j’ binn’ngienk, Miel vrochte nooit. En j’adde eest - dat zien nog van die klene uustjes, die dao nu nog zien in ’t Prootstratje, lienks, a j’ ’t Prootstratje ingaot, lienks, eneeje, ‘k peiz’n da ’t moet in ’t twidde ewist ên - zo, j’ed, a j’ binn’ngaot, je zit rechtuut binn’n. Mao, j’e toen lik e kleen kaomertje, wao da ze bedde stoeg, en ze krispien; e schoenmaoker noemt dat e krispien, eneeje, z’n ateljeetje. En up e zekere keeje, komt daor e kameraod, die dao dikkers gienk. Nu, ze zitt’n e bitje. Van mi da Miel, dat ’n iej binn’nkwam, Miel komt binn’n in ze vorpleksje. Ze zitt’n en ze klapp’n, lik of da ’t overtied ezo ’s naovens nogol vele de mode wos, eneeje. Enne zegt dien vent ezo, zegt Miel teg’n dien vent, zegt’n: “Kiek, aolt daor e keeje mien euverleers; ’t ligg’n daor euverleers up me stoel”.- Dat is toen ’t upperste van schoen’n, eneeje.- Nu, dien vent in da kaomertje achter die euverleers, zogezeid, eneeje. En ’t zit daor e ventje, ezo lik ezo e genre kaboeter, mi e baord, o zo lank of da dat ventje zelve wos. En ze, dien vent verschoot nateurlik, en e keert were. En in tussch’ntied zat Miel, zat Miel dao nog, bie dien taofel, eneeje. Ezo, e wos iej kwaod, eneeje; e zei: “Miel, je zie were bezig mi j’n onnozeled’n, eneeje”, zeit’n. En en is but’n elop’n, eneeje, vroed van kolère, eneeje. En Miel, ol dat ’n iej dei, iej loech toen, iej zat dao toen e lach’n.

Een schoenmaker die kon toveren, had in zijn werkplaats allemaal kleine kaboutertjes die het werk voor hem deden.

M. Deschrijver, Gent, 1961

2.2 Tovenaars

west-vlaams (poperinge en omstreken)

249

fabulaat

Poperinge    Poperinge