Hoofdtekst
Der wie in faem, dy tsjinne by in hear en in frou. 't Wie ien dy't net botte gau binaud wie.
Op in kear wienen de hear en syn frou útfanhûs. Doe wie dy faem allinnich thús.
De nachts slûpten der trije rovers ta 't hûs yn, dy't alle kostberheden lyk as goud en sulver ensa pakten en dat yn sekken oerdienen.
Sy seinen tsjin 'e faem, sy moesten in eintsje tou ha om de sekken ticht to binen.
De faem sei: "Achter yn mynhear syn tún stiet in hok; dêr is wol tou yn om 'e sekken ticht to binen."
Doe gongen dy trije dêrhinne.
Mar de faem die gau alle doarren fêst en doe foun se mynhear syn sabel.
De ynbrekkers kommen werom mei it tou. Mar alle doarren sieten fêst. Doe sei ien fan 'e rovers: "Under 'e drompel troch grave." En dat dienen se.
Mar de faem stie klear mei de sabel, dy't se foun hie. En doe't de earste ûnder 'e drompel troch krûpe soe, en syn holle al binnen hie, sloech hja dyselde de kop der ôf. Doe luts se syn lichum nei binnen ta. Mei de twadde die se krekt allyk. Mar de trêdde ûntkom har. Dy luts noch krekt op tiid de holle tobek. In stikje fan 'e plasse sloech se der ôf. Hy makke gau dat er fuort kaem.
De hear en de frou priizgen de faem tige fanwege har moed, doe't se wer thús kommen en de faem woardde ryk bileanne.
In jier of hwat letter kom der in mynhear mei in rydtúch oanriden. Dy frege de faem of se ek mei woe to riden. De faem seach net dat it deselde wie, dy't se de plasse ôfhoud hie, hwant hy hie in hoed op 'e holle.
Sy nom it forsyk oan en sy rieden fuort.
Doe kommen se in mynhear tsjin en dy lifte de hoed. Doe die dyselde njonken har it ek. En doe seach se, dat er in stik fan 'e plasse miste. En doe krige se yn 'e gaten hwa't it wie.
Sy woe der graech út, mar dat mocht net. Se rieden fierder.
Doe't se by de man thús kommen, wienen dêr trije dy't har opwachten. Der stie al in greate tonne mei siedende oalje klear, dêr't se ynsmiten wurde soe.
Dat soe de jouns gebeure, hearde se.
Hja woarde mei touwen fêstboun. De trije lieten har allinne, de mynhear sûnder plasse wie ek fuortgong. Doe kom dêr in lyts jonkje oan. Dy bikocht se mei in lyts meske. As it jonkje har dermei lossnijde, mocht er it meske hâlde. It jonkje makke har los en sy naeide út.
Sy helle in moalwein yn en sy frege oft se mei ride mocht. Sy fortelde hwat der gebeurd wie mei har en de man forburch har sa goed er koe yn 'e wein.
Even letter, doe kommen der guon, dy hâldden de moalwein oan. Dat wienen de trije rovermaten. Dy fregen de man of er ek in faem sjoen hie dy't der sa en sa útseach.
Mar hy sei né en sa is se feilich thúskom.
Op in kear wienen de hear en syn frou útfanhûs. Doe wie dy faem allinnich thús.
De nachts slûpten der trije rovers ta 't hûs yn, dy't alle kostberheden lyk as goud en sulver ensa pakten en dat yn sekken oerdienen.
Sy seinen tsjin 'e faem, sy moesten in eintsje tou ha om de sekken ticht to binen.
De faem sei: "Achter yn mynhear syn tún stiet in hok; dêr is wol tou yn om 'e sekken ticht to binen."
Doe gongen dy trije dêrhinne.
Mar de faem die gau alle doarren fêst en doe foun se mynhear syn sabel.
De ynbrekkers kommen werom mei it tou. Mar alle doarren sieten fêst. Doe sei ien fan 'e rovers: "Under 'e drompel troch grave." En dat dienen se.
Mar de faem stie klear mei de sabel, dy't se foun hie. En doe't de earste ûnder 'e drompel troch krûpe soe, en syn holle al binnen hie, sloech hja dyselde de kop der ôf. Doe luts se syn lichum nei binnen ta. Mei de twadde die se krekt allyk. Mar de trêdde ûntkom har. Dy luts noch krekt op tiid de holle tobek. In stikje fan 'e plasse sloech se der ôf. Hy makke gau dat er fuort kaem.
De hear en de frou priizgen de faem tige fanwege har moed, doe't se wer thús kommen en de faem woardde ryk bileanne.
In jier of hwat letter kom der in mynhear mei in rydtúch oanriden. Dy frege de faem of se ek mei woe to riden. De faem seach net dat it deselde wie, dy't se de plasse ôfhoud hie, hwant hy hie in hoed op 'e holle.
Sy nom it forsyk oan en sy rieden fuort.
Doe kommen se in mynhear tsjin en dy lifte de hoed. Doe die dyselde njonken har it ek. En doe seach se, dat er in stik fan 'e plasse miste. En doe krige se yn 'e gaten hwa't it wie.
Sy woe der graech út, mar dat mocht net. Se rieden fierder.
Doe't se by de man thús kommen, wienen dêr trije dy't har opwachten. Der stie al in greate tonne mei siedende oalje klear, dêr't se ynsmiten wurde soe.
Dat soe de jouns gebeure, hearde se.
Hja woarde mei touwen fêstboun. De trije lieten har allinne, de mynhear sûnder plasse wie ek fuortgong. Doe kom dêr in lyts jonkje oan. Dy bikocht se mei in lyts meske. As it jonkje har dermei lossnijde, mocht er it meske hâlde. It jonkje makke har los en sy naeide út.
Sy helle in moalwein yn en sy frege oft se mei ride mocht. Sy fortelde hwat der gebeurd wie mei har en de man forburch har sa goed er koe yn 'e wein.
Even letter, doe kommen der guon, dy hâldden de moalwein oan. Dat wienen de trije rovermaten. Dy fregen de man of er ek in faem sjoen hie dy't der sa en sa útseach.
Mar hy sei né en sa is se feilich thúskom.
Onderwerp
AT 0956B - The Clever Maiden Alone at Home Kills the Robbers 
AT 0956B - The Clever Maiden Alone at Home Kills the Robbers 
ATU 0956B - The Clever Maiden Alone at Home Kills the Robbers.
ATU 0956B - The Clever Maiden Alone at Home Kills the Robbers.
Beschrijving
Op een avond dat een moedig dienstertje alleen thuis was, kwamen er drie rovers. Zij vroegen aan de dienster een touwtje om hun gevulde zakken mee dicht te maken. De dienster stuurde hen naar het hok achterin de tuin. Snel deed ze alle deuren van het huis dicht. De rovers besloten onder de drempel door te graven. Zodra het hoofd van de eerste binnen was, hakte ze het af met de sabel van haar heer. Ze trok zijn lichaam naar binnen. Met de volgende rover deed ze precies zo. Maar bij de derde sloeg ze slechts een klein stukje van zijn schedel af. Toen de heer en vrouw weer terug kwamen, prezen en beloonden zij haar. Ongeveer een jaar later vroeg een man haar mee te rijden op zijn rijtuig. Pas toen hij bij het groeten van iemand zijn hoedje afdeed, zag zij dat hij het was. De man nam haar mee naar een huis, waar zij door drie mannen vastgebonden werd. 's Avonds zou ze in een ton met kokende olie gegooid worden. Toen ze alleen was, kwam er een klein jongetje. Ze beloofde hem haar mesje als hij haar zou losmaken. Ze vertrok en hield een man aan. Deze verborg haar zo goed mogelijk op zijn wagen voor de rovers. Zo kwam de dienster weer veilig thuis.
Bron
Corpus Jaarsma, verslag 103, verhaal 14
Commentaar
25 september 1966
The Clever Maiden Alone at Home Kills the Robbers
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21