Hoofdtekst
R. Op het moment dat je je inwijding hebt, moet je beginnen met het overschrijven van het 'Boek der Schaduwen' en daar ben ik toch een tijd mee bezig geweest. Daar leer je een hele hoop van.
I. Daar begin je mee nadat je ingewijd bent? Niet tijdens de opoleiding al?
R. Nee, nee. Dan maak je de hele cyclus een keer mee. Die hebben we nu dus afgerond.
I. Mmm, mmm, één jaar, ja.
R. Alles een keer meegemaakt, wat je overgeschreven hebt. Dat schrijven dat had een enorme indruk op me gemaakt. Ik denk dat ik daar wel anderhalve maand mee bezig ben geweest. Dan laat je ook alles liggen. Er waren dagen dat ik 's morgens begon met schrijven, heel veel pijn in m'n hand heb gehad. En ècht, ik was blij toen het afgelopen was!
I. heb je daar een bep. tijdslimiet aan verbonden dan?
R. Nee, het had ook niet echt persé gehoeven. Maar voor mij, was dat ook weer een terugkoppeling naar de vrouwen vóór mij, die bepaalde dingen eerst uit het hoofd hadden geleerd en toen ze eenmaal konden schrijven, want heel veel dingen is eerst overgeleverd geweest van moeder op dochter of een zoon, omdat vrouwen niet konden schrijven. En pas toen het schrijven ook echt d'r in kwam, zijn d'r doorgegeven via oude wijsheden, spells, in schrift. En ik had het idee toen ik dat hier aan het schrijven was, dat ik ook weer, ja, was, een opvolging van, van vrouwen die dat hadden gedaan in de vorige eeuw. Terwijl ik me ergens ook wel heel best realiseerde van: Als er ìets was waarop je als heks kon worden geplaatst; dus als jij dingen, beschreven dingen had, hè, zoals je ook vroeger geen athames had of een zwaard of wat dan ook, want dat bewees eigenlijk al, als je dat in huis had, dat je een heks was. Dus je wapens maakte je per keer. Door ze te consacreren en dat waren gewone huis, tuin en keuken dingen. Zoals een bezem een heel gewoon ding was in ieder huis. Een ketel heel gewoon, en niemand dat gek vond. D'r was natuurlijk vroeger nooit een heks met een zwaard. Dat bestònd niet! want vrouwen mochten helemaal geen zwaard hebben. Maar je kon wel een keukenmes hebben en dat werd dan per keer geconsacreerd als je het nodig had.
Dus aan de ène kant dat hele gekke; ik voel me verbonden met alle vrouwen vóór mij, aan de andere kant, van: toch niet helemaal eeuwen terug want toen kon dat nìet, maar toch wel die verbondenheid.
I. Daar begin je mee nadat je ingewijd bent? Niet tijdens de opoleiding al?
R. Nee, nee. Dan maak je de hele cyclus een keer mee. Die hebben we nu dus afgerond.
I. Mmm, mmm, één jaar, ja.
R. Alles een keer meegemaakt, wat je overgeschreven hebt. Dat schrijven dat had een enorme indruk op me gemaakt. Ik denk dat ik daar wel anderhalve maand mee bezig ben geweest. Dan laat je ook alles liggen. Er waren dagen dat ik 's morgens begon met schrijven, heel veel pijn in m'n hand heb gehad. En ècht, ik was blij toen het afgelopen was!
I. heb je daar een bep. tijdslimiet aan verbonden dan?
R. Nee, het had ook niet echt persé gehoeven. Maar voor mij, was dat ook weer een terugkoppeling naar de vrouwen vóór mij, die bepaalde dingen eerst uit het hoofd hadden geleerd en toen ze eenmaal konden schrijven, want heel veel dingen is eerst overgeleverd geweest van moeder op dochter of een zoon, omdat vrouwen niet konden schrijven. En pas toen het schrijven ook echt d'r in kwam, zijn d'r doorgegeven via oude wijsheden, spells, in schrift. En ik had het idee toen ik dat hier aan het schrijven was, dat ik ook weer, ja, was, een opvolging van, van vrouwen die dat hadden gedaan in de vorige eeuw. Terwijl ik me ergens ook wel heel best realiseerde van: Als er ìets was waarop je als heks kon worden geplaatst; dus als jij dingen, beschreven dingen had, hè, zoals je ook vroeger geen athames had of een zwaard of wat dan ook, want dat bewees eigenlijk al, als je dat in huis had, dat je een heks was. Dus je wapens maakte je per keer. Door ze te consacreren en dat waren gewone huis, tuin en keuken dingen. Zoals een bezem een heel gewoon ding was in ieder huis. Een ketel heel gewoon, en niemand dat gek vond. D'r was natuurlijk vroeger nooit een heks met een zwaard. Dat bestònd niet! want vrouwen mochten helemaal geen zwaard hebben. Maar je kon wel een keukenmes hebben en dat werd dan per keer geconsacreerd als je het nodig had.
Dus aan de ène kant dat hele gekke; ik voel me verbonden met alle vrouwen vóór mij, aan de andere kant, van: toch niet helemaal eeuwen terug want toen kon dat nìet, maar toch wel die verbondenheid.
Beschrijving
Een vrouw beschrijft hoe ze bezig is geweest met het overschrijven van haar eigen 'Book of Shadows'. En de verbondenheid die ze daarbij voelt met vele vrouwen vóór haar.
Bron
Bandopname:privé bezit Rachèl Gerrits
Commentaar
5 februari 1999
Een athame is een ritueel mes met een zwarrt heft dat o.a. gebruikt wordt om een cirkel mee te trekken.
Naam Overig in Tekst
Book of Shadows 
Book of Shadows 
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21