CJ015306

Ik tsjinne yn Gaaikemaweer. 't Leit yn Grinslân, achter Niehove. Ik wenne doe by myn skoanâlden yn. Skoanheit en ik wienen arbeider by deselde boer en syn dochter wie dêr faem. It arbeidershúske dêr't wy yn wennen stie in twintich menuten geans fan 'e plaets ôf. Skoanheit krige wurden mei de boer (Tilma) en rekke lulk fuort. Doe makke ik my ek lulk, hwant de boer bigong op to spatten. Hy sei tsjin my: "Ik sil mei dy ôfweve."
Ik sei: "Kom mar op! Ik bin foar gjin duvel bang, lit stean foar in boer!"
"Soa", sei er.
Ik sei: "De duvel, dat is mar in hiel lyts mantsje; as er my moete, dan soe 'k him sa bot skoppe, dat er in hiel ein fuortstoude."
Mar doe hie 'k tofolle sein. De boer sei: "Dy wurden kinne dy wolris sûr opbrekke."
Ik gong mei myn wiif har suster nei hûs ta. 't Wie helder ljochtmoanne-waer. Doe't wy in eintsje op stap wienen, kom der hwat njonken ús. Myn skoansuster knypte my stiif yn 'e earm, sa bang woarde se. Ik seach it ek. 't Like in mantsje, net greater as in houn en 't wie roetswart. Even letter like it mear op in houn.
Wy moesten oer in djippe, brede goate, dy roan dwars troch it lân hinne. Dêr moesten wy mei in spronkje oerhinne. It swarte ding gong flak foar myn fuotten yn 't wetter. Mar 't wetter rekke der net fan yn biweging. Ik woarde deabinaud. Ik tochte: "Wy matte der mar in eintsje fierder oer", en wy roannen by de groppe lâns. Mar 't wezen gong mei as in skaed. It bleau foar my op it wetter. It swit bruts my út. Yn myn freze sei ik: "Heare, help my!" Mei't ik dy wurden sein hie, wie 't swarte ding fuort. Doe gongen wy oer de groppe en wy ha neat wer sjoen.

SINSAG 0917 - Teufel (in Tiergestalt) erschreckt Sünder (Fluchende, Holzdiebe, Sonntagsschänder oder Spötter).    SINSAG 0917 - Teufel (in Tiergestalt) erschreckt Sünder (Fluchende, Holzdiebe, Sonntagsschänder oder Spötter).   

Een knecht heeft eens ruzie met de boer. De boer dreigt hem te lijf te gaan, en de knecht zegt: 'Ik ben voor de duivel niet eens bang, laat staan voor een boer. De duivel is maar een heel lullig klein mannetje: ik kan hem met een hele harde schop een heel eind door de lucht laten vliegen'. De boer zegt dat zijn woorden de knecht later zullen berouwen. Een tijdje later loopt hij samen met zijn schoonzus 's nachts bij lichtmaan naar huis. Op een gegeven moment loopt er een klein, zwart mannetje ter grootte van een hond naast hen en de knecht en zijn schoonzus verstijven van angst. Ze moeten over een smal slootje in het weiland springen, maar de duivel springt voor hun neus in het water zonder het water ook maar enigszins te doen rimpelen en verhindert hen het water over te steken door de hele tijd met hen mee te rennen. In doodsangst roept de knecht God aan en het kleine duiveltje verdwijnt terstond na het horen van deze woorden.

Collectie Jaarsma, verslag 153, verhaal 6 (archief MI)

15 januari 1967

Teufel (in Tiergestalt) erschreckt Sünder

Gaaikemaweer    Gaaikemaweer   

Niehove    Niehove   

God    God   

Heare    Heare   

Heer    Heer   

Grinslân    Grinslân   

Tilma    Tilma   

2013-03-01 14:46:21