CJ033703

Dy't it mei heit oan 'e stok krige, dat wie net bêst.
Hy wie ta in moart yn steat.
Op in kear doe hied er blauwe Turken kocht fan Jarich Hollander. Jarich wenne ek oan 'e Fjouwer Roede, flak by heit en dy. Blauwe Turken dat binne ierappels. Jarich sei, dy moesten bêst wêze.
Mar sy koenen dy ierappels net ite, sy wienen sterk. Heit hie se bitelle, dus sy moesten ek opiten wurde. Jarich hie in stik lân njonken ús heit syn hûs.
Op in kear doe wied er dêr.
"Wacht," sei heit, "ik sil him. Duvel, help my."
Mar doe't Jarich heit oankommen seach naeide dy út. Heit sette him achternei. Mar hy koe him net krije. Oars hied er Jarich deamakke, hwant dy hie him bidondere.
Heit arbeide yn dy tiid yn Beets, en de mendeimoarns moest er dêr wer hinne. Heit wie net goed, mem fornom it wol.
Mar hy gong wer nei Beets ta, mar hy siet yn 'e duvel syn hannen.
Njoggen dagen arbeide hy dêr yn Beets yn 'e greate baggelpetten. Mar fuort de earste deis al woarde er blyn. Hy arbeide troch. Heit wie ôfgryslike sterk. As er ien of trije spitten op 'e leppe hie, dêr wist er neat fan.
Njoggen dagen hat er sa blyn trocharbeide. Al dy tiid wied er razend op 'e buorman. De duvel hie him yn 'e kloeren.
Nachts helle de kweade him út bêd wei en joech him in wân op 'e hûd. As hy der oan kaem hearde heit de klink fan 'e doar wol.
Der wie in man, dy arbeide dêr ek. Dy wie mei de helm geboaren. Dy moest der nachts faek út, hy moest alles sjen. Hy seach ek hoe't de duvel heit ôftichele. Dy man sei tsjin heit: "Dû mast bidde om genede, oars draeit er dy de kop ôf." Hwant alle nachten moest heit der út, dan moest er om 'e bulten branje hinne rinne, sa binaud wied er.
Mar op in nacht hie der in lyts dinkje west, in hiel lyts mantsje. Dat wie de goede om samar to sizzen.
Dy wie fan ús leaven Hear stjûrd. Dy sei hyltyd mar soesss - sss. Doe hat de duvel him neat dien.
Doe gebeurde it dat ús Albert heit forloochene.
Albert wie myn broer. Doe sei heit: "Ik sil dy in opdonder jaen." Tagelyk sei hy der achteroan: "Gean wei, duvel."
Dat hat syn gelok west. "Doe luts my in streek út 'e egen", sei er. Heit koe wer sjen.
As heit dat forhael fortelde, dan gûlde hy der oer.
Tryn Snipel wenne oan 'e Spekloane, dy koe mear as in oar. Dy sei tsjin mem: "'t Is net goed mei Lútsen (Lútsen van der Meulen, dat wie ús heit).
"Né?" sei mem.
Né," sei se, "'t is lang net foarinoar mei him."
Heit koe ús dan yn 'e kouwe net iens sjen.

SINSAG 0863 - Der Teufelsvertrag zurückgegeben.    SINSAG 0863 - Der Teufelsvertrag zurückgegeben.   

Een licht ontvlambare vader dreigt een aardappelboer dood te maken omdat de man hem bedonderd heeft met aardappelen van zeer slechte kwaliteit. De woedende man roept de duivel op hem bij te staan. Een helmdrager uit de buurt ziet dat de vader in de ban van Het Kwade is en stuurt Het Goede, een boodschapper van de Heer, op hem af. De boodschapper verhindert de duivel de man iets aan te doen door de duivel weg te jagen. De vader - die voorheen blind was - kan prompt weer zien.

Collectie Jaarsma, verslag 337, verhaal 3 (archief MI)

23 februari 1968

Der Teufelsvertrag zurückgegeben

Turken    Turken   

Jarich Hollander    Jarich Hollander   

Jarich    Jarich   

Fjouwer Roede    Fjouwer Roede   

Blauwe Turken    Blauwe Turken   

Hear    Hear   

Heer    Heer   

Het Goede    Het Goede   

Het Kwade    Het Kwade   

Albert    Albert   

Tryn Snipel    Tryn Snipel   

Lútsen    Lútsen   

Lútsen van der Meulen    Lútsen van der Meulen   

Beets    Beets   

Spekloane    Spekloane   

2013-03-01 14:46:21