Hoofdtekst
205.
Bart van Bindsbergen
De was een pestoor en dén har een beeld ien de kerk staon. En dat was van den heiligen Ajakkus. Of 't woor is dat wet ik niet, mor 't is mien veteld.
Dat was een soort wonderbeeld. Dén liet elk jòòr op ten datum, dan begonne zo te zweite dat 't water oaver 't voetstuk liep. En atte dat niet dei, dan was 't een slech jaor. Now was 't kot bi'j dat fees. Toe zeite pestoor tege de köster: "Köster, ik zin is ien de kerk gewes. Mao dat beeld van Ajakkus tat mòj is klaor make, went tat zit zo vol stof. Ik kent haos nie weer trug". "Now", zeite köster, "das goed, heer pestoor. Ik maak um van de wèèk ien odder". "Ja, mao dan mòj zörge dat tat een zondag ien odder is".
Ja. En de köster door aan, aan dat beeld. De vrouw har um ok nog efkes geholpe. Mao later zeie: "Now kank 't wel allenig". Mao dat was tan een groot beeld, een mansgroot beeld, mans grootte. Toe hétte dat zowat klaor, en toe wille dat velegge en toe vil um dat beeld vil um veur de grond. En door vil een arm af, en door vilt um de kop ter af. Hi'j nao de pestoor toe. Toe zeite: "Heer pestoor, ik heb een ongeluk gehad met tat beeld. Hoe mowwe de now met doen?" "Jonge, jonge", zeite pestoor, "dat krieg ik niet meer veur mekaar. Ik zal is met gaon". En dén geet met en dan leit tat taor. "Dat kriewe noait meer veur mekaar zo gauw. Hoe doe we door now met?" "Tja, dat is wat". "Zeg köster, gi'j liek nog wel arig op dat beeld. As gi'j daor now is ginge staon. Ik zal de prèèk wel kot make. 't Is mor heel efkes". "Jao", zeite köster, "dat kan mien niet veschèle. Dan motte de meid van ow en de vrouw van mien mao helpe met 't aantrekke". "Wi'j make dat wel", zei de pestoor. "Gi'j liek haos net zo. Gao gi'j door die paar minute mao staon. Dan zölle wi'j dat wiejer wel make". "Now", zei de köster, "das goed".
Dén dag was aangebroke. Een paar keerskes stonde de. Dat weure vrogger niet zukke hele grote, en duk ok al halve. De köster geet toor staon. Dan hieng door een zèèltje veur; aj dan aan de andere kant aan een töwke trokke dan ging dat scherm de veurhèèr. Dan was tat beeld te zien. Dat mos ran zien vrouw doen, of de meid van de pestoor. 't Mos ok weer dichgetrokke worre. De köster geet toor staon. 't Was net den heiligen Ajakkus. "O", zei de pestoor, "dat geet heel goed. Dat züt gin mins. Gi'j zind net percies den heilige van 't beeld." Ja. Net zo lang. 't Mos tan beginne. De wier gelujd; de kerk ging aan; 't scherm hieng de veur. En de minse kwamme ien de kerk. De pestoor deej een aanspraak op de prèèkstoel. En hi'j hòòpte mao dat 't weer goed zol gaon. De meid die trok toe 't zeil de veurhen. Toe harre ze allemaol zo aandachtig gekeke nao dat beeld. Dat beeld was zo moai, wao. 't Had toor zo moai gestaon en de twee keerse hadde zo moai gebrand. En hi'j had door gestaon mer de blote vuut. Mao now hemme ze dat niet in de gate; die keerse die zakke zo; die kòmme zo lèèg te brande; en die staon zo kot bi'j de vuut van den heiligen Ajakkus, dat de köster denk: "Potverdulleme nog toe aan; de vuut; dat hol ik noait vol; ik bran de vuut". Mao de pestoor die züt tat nog niet; en de köster die wet gin raod. En de vlamme die kòmmen al hoe langer hoe korter; hi'j wet haos gin raod, hi'j pis ien de boks. En door löp tat water met geweld oaver dat voetstuk. En de minse die beginne te roepe en de hand umhoog te stèke: "Heiligen Ajakkus, wat zalt weer een goed jaor worre". En toe züt tat die pestoorsmeid, en die trek gauw 't scherm de veur. En dat was tan nog gelukkig veur de köster, wao; anders hadde de vuut vebrand. En toe had de pestoor gezeid: "Now zol 't wel een gelukkig jaor worre."
Bron: Willem Reymer van 't veer uit Pannerden.
Bart van Bindsbergen
De was een pestoor en dén har een beeld ien de kerk staon. En dat was van den heiligen Ajakkus. Of 't woor is dat wet ik niet, mor 't is mien veteld.
Dat was een soort wonderbeeld. Dén liet elk jòòr op ten datum, dan begonne zo te zweite dat 't water oaver 't voetstuk liep. En atte dat niet dei, dan was 't een slech jaor. Now was 't kot bi'j dat fees. Toe zeite pestoor tege de köster: "Köster, ik zin is ien de kerk gewes. Mao dat beeld van Ajakkus tat mòj is klaor make, went tat zit zo vol stof. Ik kent haos nie weer trug". "Now", zeite köster, "das goed, heer pestoor. Ik maak um van de wèèk ien odder". "Ja, mao dan mòj zörge dat tat een zondag ien odder is".
Ja. En de köster door aan, aan dat beeld. De vrouw har um ok nog efkes geholpe. Mao later zeie: "Now kank 't wel allenig". Mao dat was tan een groot beeld, een mansgroot beeld, mans grootte. Toe hétte dat zowat klaor, en toe wille dat velegge en toe vil um dat beeld vil um veur de grond. En door vil een arm af, en door vilt um de kop ter af. Hi'j nao de pestoor toe. Toe zeite: "Heer pestoor, ik heb een ongeluk gehad met tat beeld. Hoe mowwe de now met doen?" "Jonge, jonge", zeite pestoor, "dat krieg ik niet meer veur mekaar. Ik zal is met gaon". En dén geet met en dan leit tat taor. "Dat kriewe noait meer veur mekaar zo gauw. Hoe doe we door now met?" "Tja, dat is wat". "Zeg köster, gi'j liek nog wel arig op dat beeld. As gi'j daor now is ginge staon. Ik zal de prèèk wel kot make. 't Is mor heel efkes". "Jao", zeite köster, "dat kan mien niet veschèle. Dan motte de meid van ow en de vrouw van mien mao helpe met 't aantrekke". "Wi'j make dat wel", zei de pestoor. "Gi'j liek haos net zo. Gao gi'j door die paar minute mao staon. Dan zölle wi'j dat wiejer wel make". "Now", zei de köster, "das goed".
Dén dag was aangebroke. Een paar keerskes stonde de. Dat weure vrogger niet zukke hele grote, en duk ok al halve. De köster geet toor staon. Dan hieng door een zèèltje veur; aj dan aan de andere kant aan een töwke trokke dan ging dat scherm de veurhèèr. Dan was tat beeld te zien. Dat mos ran zien vrouw doen, of de meid van de pestoor. 't Mos ok weer dichgetrokke worre. De köster geet toor staon. 't Was net den heiligen Ajakkus. "O", zei de pestoor, "dat geet heel goed. Dat züt gin mins. Gi'j zind net percies den heilige van 't beeld." Ja. Net zo lang. 't Mos tan beginne. De wier gelujd; de kerk ging aan; 't scherm hieng de veur. En de minse kwamme ien de kerk. De pestoor deej een aanspraak op de prèèkstoel. En hi'j hòòpte mao dat 't weer goed zol gaon. De meid die trok toe 't zeil de veurhen. Toe harre ze allemaol zo aandachtig gekeke nao dat beeld. Dat beeld was zo moai, wao. 't Had toor zo moai gestaon en de twee keerse hadde zo moai gebrand. En hi'j had door gestaon mer de blote vuut. Mao now hemme ze dat niet in de gate; die keerse die zakke zo; die kòmme zo lèèg te brande; en die staon zo kot bi'j de vuut van den heiligen Ajakkus, dat de köster denk: "Potverdulleme nog toe aan; de vuut; dat hol ik noait vol; ik bran de vuut". Mao de pestoor die züt tat nog niet; en de köster die wet gin raod. En de vlamme die kòmmen al hoe langer hoe korter; hi'j wet haos gin raod, hi'j pis ien de boks. En door löp tat water met geweld oaver dat voetstuk. En de minse die beginne te roepe en de hand umhoog te stèke: "Heiligen Ajakkus, wat zalt weer een goed jaor worre". En toe züt tat die pestoorsmeid, en die trek gauw 't scherm de veur. En dat was tan nog gelukkig veur de köster, wao; anders hadde de vuut vebrand. En toe had de pestoor gezeid: "Now zol 't wel een gelukkig jaor worre."
Bron: Willem Reymer van 't veer uit Pannerden.
Onderwerp
AT 1829 - Living Person Acts as Image of Saint 
AT 1829 - Living Person Acts as Image of Saint 
ATU 1829 - Living Person Acts as Image of Saint
ATU 1829 - Living Person Acts as Image of Saint
Beschrijving
De koster laat bij het schoonmaken van het beeld van de h. Ajakkus dit vallen, zodat het niet meer te gebruiken is voor de jaarlijkse tentoonstelling. De pastoor stelt de koster, die nogal op Ajakkus lijkt, voor diens plaats in te nemen, dan zal hij de dienst kort houden. Zo gezegd, zo gedaan. Tijdens de dienst heeft niemand iets in de gaten, maar dan merkt de koster, dat bij zijn blote voeten twee kaarsen staan te branden en de vlammen komen steeds dichterbij. Hij weet zich geen raad en pist in zijn broek. De mensen zien dit aan voor het zweet van de heilige, hetgeen betekent, dat het een goed jaar gaat worden. Gelukkig heeft de pastoorsmeid de zaak in de gaten en trekt het gordijn voor de koster dicht.
Bron
Vertellers uit de Liemers samengesteld door A. Tinneveld, Wassenaar 1976, p.180-181.
Commentaar
Onder de Beeldknop van TINNEV192 bevindt zich een foto van Bart van Bindsbergen
Living Person Acts as Image of Saint
Naam Overig in Tekst
Ajakkus
Ajakkus
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20