Hoofdtekst
Der wie in frou stoarn, dy hie in ring om 'e finger, dêr siet in tige kostbre stien yn. Dêr kom se mei yn 't graef. 't Wie in soarte fan grafkelder. Der kom in platte stien oer it graef hinne.
Der wie in man, dy hie 't op dy ring bigrepen. Hy wie noch jong en noch net troud.
Hy brekt it graef iepen mei greate muoite, mar hy kin noait dy ring fan 'e finger krije. Der wie in freesliken lucht.
Op 't lêst falt er yn 'e grafkelder. En dan krijt er de ring. Mar as hy der út is, hat er in freeslike lucht by him. Hy forskjinnet him, mar de lucht bliuwt.
Letter trout er. Dan seit de frou tsjin him: "Hwat rûkstû raer."
Hy is dy lucht noait wer kwyt rekke.
Der wie in man, dy hie 't op dy ring bigrepen. Hy wie noch jong en noch net troud.
Hy brekt it graef iepen mei greate muoite, mar hy kin noait dy ring fan 'e finger krije. Der wie in freesliken lucht.
Op 't lêst falt er yn 'e grafkelder. En dan krijt er de ring. Mar as hy der út is, hat er in freeslike lucht by him. Hy forskjinnet him, mar de lucht bliuwt.
Letter trout er. Dan seit de frou tsjin him: "Hwat rûkstû raer."
Hy is dy lucht noait wer kwyt rekke.
Beschrijving
Een man wilde eens de ring van een vrouw in het graf hebben. Ze lag in een soort grafkelder, waar hij per ongeluk inviel. Het stonk er vreselijk. En die lucht is altijd aan zijn lijf blijven hangen.
Bron
Corpus Jaarsma, verslag 394, verhaal 4
Commentaar
4 mei 1968
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21