CJ039926

't Wie op in jountiid op in boerespul. 't Wie min waer en 't reinde dat it spielde. Doe kom der in frommes by de doar, dy woe dêr graech sliepe. Sy koe ûnmooglik fierder mei sok waer. Dat wie goed. Mar doe't se in skoftsje yn 'e hûs sitten hie, stie de boer it net rjocht. Hy tocht: dit kin wolris in manspersoan wêze. Doe smiet er har in apel ta. En dy fangde se op mei de knibbels nei elkoar ta. Doe wist de boer dan sekuer dat it in manspersoan wie. Hy huvere, hwant hy hie wol foar 't forstân, dat dyselde net folle goeds yn 't sin hie.
Even letter kom der in ruter by de doar. Dy woe dêr ek graech sliepe. Doe sei de boer, hy koe dêr dy nacht wol bliuwe, mar dan moest er yn 'e kribbe foar 't hynder sliepe. Doe makke de boer in grude strie klear. Dêr died er klean om hinne. Dat die er út foarsoarch. En dy lei er yn 'e kribbe.
It 'frommes' soe yn 'e stâl sliepe.
De ruter wie op 'e hân fan 'e boer, dat hie de boer al gau fornom en dêrom sei er tsjin 'e ruter hwat er dien hie.
De ruter moest him fordekt opstelle mei it gewear klear. Doe't alles yn 'e rêst like to wêzen, kom it 'frommes' stiltsjes by de kribbe fan 't hynder. Doe stuts se yn 'e striepoppe en sei: "Dat is ien." Sy tocht dat er dea wie. Mar de ruter stie klear en loste in skot en sei: "Dat is twa." Doe hied er it minske rekke. Doe blykte dat in keardel to wêzen, sa't se al tocht hienen. Hy hie allegear moardnerije by him, lyk as moardpriemmen ensa. Hy wie kroandea.
Doe kom de boer ek al gau. De ruter sei tsjin 'e boer: "Set de achterdoar us op." Hy hâldde it gewear klear. Doe fluite hy, hwant de keardel hie ek in fluitsje by him. Doe kommen der allegear rovers oan. Dy hearden by de oare. Mar de ruter skeat se ien foar ien dea.
Doe hat de boer letter in standbeeld fan dy ruter meitsje litten en dat stiet noch altyd yn 'e tún.

VDK 0958G* - De appelvangproef    VDK 0958G* - De appelvangproef   

ATU 0958F* - Test of Sex: Catching an Apple.    ATU 0958F* - Test of Sex: Catching an Apple.   

sinVDK 0958G* - Die Fangprobe    sinVDK 0958G* - Die Fangprobe   

Een vrouw kwam bij een boerderij eens om onderdak vragen. Halverwege de avond had de boer dat het wel eens een man kon zijn, en hij gooide de gast een appel toe. Deze ving de appel met de knieën naar elkaar toe, waardoor de boer wist dat het een man was. Er kwam die avond ook nog een ruiter om onderdak vragen, en de boer vertelde hem zijn ondervindingen. Die nacht legde de ruiter zich niet bij het paard te slapen, maar hij zette een stropop in zijn plaats neer. Na een tijdje kwam de verklede man en stak zijn mes in de stropop. Meteen daarop schoot de ruiter de rover neer. Ze vonden allerlei rovers- en moordgereedschap, waaronder een fluitje. Toen de ruiter daarop blies, kwamen er allemaal andere rovers aan, die hij een voor een neerschoot.

Corpus Jaarsma, verslag 399, verhaal 26

16 mei 1968

De appelvangproef

2013-03-01 14:46:21