Hoofdtekst
In man en in frou wienen útnoege by in boer om dêr in dei as gast to kommen.
De middeis soenen se ite. Mar it frommes wie ien dy't noait sêd koe, dy koe Aken en Keulen op en friet har toblasten.
Dat wie de man yn 'e wei. Hy woe dat net foar de boer witte, dêrom sei er tsjin har: "Nou mastû aenst net safolle ite hear. Ik sil dy wol op 'e foet traepje hwannearst ophâlde mast."
Der wie in houn ûnder 'e tafel en dy gong op it minske har fuotten lizzen, dû hie se noch mar in hiel lyts bytsje iten. Hja tocht: myn man trapet my op 'e foet, dus ik mat ophâlde. En hja lei de leppel del en iet net in hap mear. Dy jouns rekken dy beide minsken dêr op bêd.
Mar it minske die net in wink yn 'e egen, sa'n honger hie se. Midden yn 'e nacht gong se derôf en hja socht de brijpot op. Dy foun se yn 'e kelder.
Hja makke de brij hwat waerm en doe iet se har sêd.
Hja tocht: ik sil myn man ek hwat bringe en hja gong mei de panne mei brij ta de keuken út. Mar doe forsinde se har mei de bêdden. Hja kom by de boer syn bêd en net by dat fan har man. Mar dat wist se net. De boer lei mei de kont achterút nei de bêdsplanke ta.
De tekkens hied er ôfsmiten, hwant it wie waerm. Hja miende dat dêr it gesicht fan har man wie en doe hâldde se de panne mei de leppel der yn by de boer syn bleate kont.
De boer skiet stadichwei ôf.
"Dû hoechst net to blazen," sei se, "hwant sa hyt is it net."
Mar hy blaesde stadichwei troch.
Doe waerd se sa lulk, dat hja smiet him de panne mei brij om 'e kont.
Dêr waerd de boer wekker fan. Hy sei: "Hwat dochst nou, fordomme. Ik sit ûnder 'e brij. Deis wolst gjin iten ha, dan wolst nergens in bek op sette, en nachts bigjinst to fretten. It hiele bêd is smoarch."
It minske wie danige kjel woarn. "Moarn meitsje ik it wol wer skjin", sei se.
Doe rôp har man út it oare bêd wei, dy't alles heard hie.
"It bêd sit ûnder 'e brij," sei er, "nou geane wy togearre gau fuort. Hwant hwa wit hwat ús hjir noch boppe de holle hinget. De boer is net mak.-"
Doe makken se gau dat se fuortkamen en hja naem yn 't fuortgean de doar mei.
De middeis soenen se ite. Mar it frommes wie ien dy't noait sêd koe, dy koe Aken en Keulen op en friet har toblasten.
Dat wie de man yn 'e wei. Hy woe dat net foar de boer witte, dêrom sei er tsjin har: "Nou mastû aenst net safolle ite hear. Ik sil dy wol op 'e foet traepje hwannearst ophâlde mast."
Der wie in houn ûnder 'e tafel en dy gong op it minske har fuotten lizzen, dû hie se noch mar in hiel lyts bytsje iten. Hja tocht: myn man trapet my op 'e foet, dus ik mat ophâlde. En hja lei de leppel del en iet net in hap mear. Dy jouns rekken dy beide minsken dêr op bêd.
Mar it minske die net in wink yn 'e egen, sa'n honger hie se. Midden yn 'e nacht gong se derôf en hja socht de brijpot op. Dy foun se yn 'e kelder.
Hja makke de brij hwat waerm en doe iet se har sêd.
Hja tocht: ik sil myn man ek hwat bringe en hja gong mei de panne mei brij ta de keuken út. Mar doe forsinde se har mei de bêdden. Hja kom by de boer syn bêd en net by dat fan har man. Mar dat wist se net. De boer lei mei de kont achterút nei de bêdsplanke ta.
De tekkens hied er ôfsmiten, hwant it wie waerm. Hja miende dat dêr it gesicht fan har man wie en doe hâldde se de panne mei de leppel der yn by de boer syn bleate kont.
De boer skiet stadichwei ôf.
"Dû hoechst net to blazen," sei se, "hwant sa hyt is it net."
Mar hy blaesde stadichwei troch.
Doe waerd se sa lulk, dat hja smiet him de panne mei brij om 'e kont.
Dêr waerd de boer wekker fan. Hy sei: "Hwat dochst nou, fordomme. Ik sit ûnder 'e brij. Deis wolst gjin iten ha, dan wolst nergens in bek op sette, en nachts bigjinst to fretten. It hiele bêd is smoarch."
It minske wie danige kjel woarn. "Moarn meitsje ik it wol wer skjin", sei se.
Doe rôp har man út it oare bêd wei, dy't alles heard hie.
"It bêd sit ûnder 'e brij," sei er, "nou geane wy togearre gau fuort. Hwant hwa wit hwat ús hjir noch boppe de holle hinget. De boer is net mak.-"
Doe makken se gau dat se fuortkamen en hja naem yn 't fuortgean de doar mei.
Onderwerp
AT 1691 - "Don't Eat too Greedily." 
AT 1691 - "Don't Eat too Greedily." 
ATU 1691 - The Hungry Clergyman
ATU 1691 - The Hungry Clergyman
Beschrijving
Een man schaamt zich zo hevig voor zijn gulzige vrouw, dat hij met haar afspreekt haar - wanneer zij ergens op bezoek zijn - een teken te zullen geven als zij naar zijn mening genoeg gegeten heeft. De man zal zijn echtgenote onder de tafel onopvallend op de voet trappen. Als het stel nog maar net aan tafel is gegaan bij de boer die hen uitgenodigd heeft, trapt de hond onder de tafel op de voet van de vrouw. De vrouw stopt direct met eten, alhoewel ze nog maar net begonnen is. Het echtpaar overnacht bij de boer, maar de vrouw kan van de honger de slaap niet vatten. Ze staat op om wat pap voor zichzelf op te warmen. Als haar honger gestild is, gaat ze weer terug naar de slaapkamer. Ze heeft ook wat pap voor haar man meegenomen. De vrouw vergist zich en komt per ongeluk bij het bed van de boer terecht. De boer heeft het warm en ligt met zijn blote billen naar het hoofdeinde gekeerd te slapen. De vrouw ziet het achterwerk van de boer aan voor zijn gezicht en houdt de lepel gereed bij de billen van de boer. Als de boer vervolgens een wind laat, zegt de vrouw dat hij niet hoeft te blazen omdat de pap immers niet heet is. Als de boer blijft 'blazen', wordt de vrouw kwaad en gooit ze de pan met pap op zijn billen. De boer wordt verschrikkelijk kwaad en het echtpaar neemt snel de benen. In hun haast weg te komen nemen de man en de vrouw de deur mee.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1103, verhaal 1 (archief MI)
Commentaar
11 april 1974
"Don't Eat too Greedily."
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21