Hoofdtekst
Der wienen in adfokaet en in boer, dy kamen faek by elkoar. Op in kear wie dat wer it gefal en doe soenen se ite. Doe praetten se ôf, elk fan harren soe de oare biledigje mei sa min mooglik wurden. Hwa't der de minste letters ta brûkte hie 't woun.
De adfokaet hie in prachtich lekkens pak oan.
De boer krige in leppel fet en smiet dat de advokaet oer de klean en sei: "Fet smet."
De advokaet ûnderhelle de hân en sloech dêr de boer mei lyk op 'e kop en sei: "Ik tik."
Doe hie de lêste it woun.
De adfokaet hie in prachtich lekkens pak oan.
De boer krige in leppel fet en smiet dat de advokaet oer de klean en sei: "Fet smet."
De advokaet ûnderhelle de hân en sloech dêr de boer mei lyk op 'e kop en sei: "Ik tik."
Doe hie de lêste it woun.
Beschrijving
Een boer en een advocaat spreken af elkaar met zo min mogelijk woorden - zelfs letters - te beledigen. Als de boer een lepel vet op de kleren van de advocaat gooit, zegt hij 'Vet smet'. De advodaat slaat de boer hierop op het hoofd met de woorden 'Ik tik'. De advocaat wint.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1136, verhaal 7 (archief MI)
Commentaar
2 september 1974
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21