CJ122107

In skoaljuffer hie sollisiteard nei in oar plak. Se sei tsjin 'e bern: "Fan 'e middei komme hjir in pear hearen yn skoalle en dy sille jim ek wol lêze litte."
Dy juffer koe de bern net sa bêst hwat bybringe, dêrom sei se: "As dy menearen jimme nou in fraech dogge mei 't lêzen, dan sjogge jim mar even nei m_."
Dy middeis kamen se. It hoofd fan dy oare skoalle wie der ek by. Dy die de fragen. Hy wiisde in wurd oan yn 't lêsboekje. Dat wie: raam.
Juf knikte gau mei de holle nei 't finster, en doe't de bern dat seagen, seinen se: raam.
Dat wie goed. Doe moesten se in oar wurd lêze, dat wie: deur. Doe knikte juf nei de doar en de bern seinen: deur.
Dat wie èk goed. Mar doe wiisde er it wurd klok oan. In klok wie der net yn 't lokael, mar doe die juf de hân hinne en wer krekt sa as de slinger fan in klok.
Mar doe seinen de bern: lammesturtsje.

Een schooljuffrouw die bezoek krijgt van een stel inspecteurs wil verhullen dat haar leerlingen nog niet zo best lezen kunnen. De juffrouw besluit haar leerlingen aanwijzingen te geven als de inspecteurs hen vragen een woord voor te lezen. Als een van de inspecteurs het woord raam aanwijst, gebaart de juffrouw vlug met haar hoofd naar het raam. Ook het woord 'deur' wordt correct geproduceerd na een teken van de juf. Als een leerling het woord klok aangewezen krijgt, zit de juffrouw even in de problemen omdat de klok niet aanwezig is in het lokaal. Als de juffrouw haar hand als een slinger van een klok heen en weer beweegt, zeggen de kinderen prompt 'lammerstaartje'.

Collectie Jaarsma, verslag 1221, verhaal 7 (archief MI)

17 augustus 1979

2013-03-01 14:46:21