Hoofdtekst
Van de eend en haar jongen.
Achter de walle-n-in 't lange riet
En (1) ik 'en ouwe-n-end gezien.
Die-n-ouwe-n-end (h)ad negen jongen,
En ielken (2) jonge-n-(h)ad een naam.
Koppetje: "Daar kruupt 'en luus op Lies 'er mouwe."
Lies: "Wa geef ik om die-n-ééne luus:
Ik en (1) nog zooveel tonnetjes thuus,
Tonnetjes vol gemeten,
Balleven (3) de neten,
Balleven de vlooien,
Koppetje, wil-je me-n-(h)elpen dooien?"
"Nee," zei Koppetje.
Toen nam Lies 'en dikke stok
En wou Koppetje smiten.
Maar Koppetje kroop in 't verkenskot,
En ging daar zitten kriten.
Toen kwam 'et endemoertje angegaan,
En die zee: "Koppetje, wa kriit je?"
Koppetje: "Moertje, zou 'k nie kriten ?
Lies die wil me smiten.
Snie-j-'en stik van Lies 'er oore,
Legt 'et dan op vaders komfore.
Zegt dan: Vader, 'et is er goed spek,
Want onze knapen, die snaken, ziin vet.
Vet ziin die snaken,
Wa sulle' m'er van maken?
Wat je maar believen:
Meuleneers of korendieven."
De molenaar: "Wil ji daar wel es zwigen,
Of ik sal je krigen:
Daar kwam lest 'en boer op de molen
En die zee: '(H)oe ziin er de zakken zoo smal,
Of (h)ei-je der uut gestolen?'
Toen nam ik den boer al op men schoen,
En ik smeet 'em van al de trappen,
En ik zei: 'Joe (h)ier-en-daarschen boer,
Noe zul-je nie meer van me klappen.'"
En toen kreeg Koppetje mee 'et rietje op zen broek.
1. heb. 2. elke. 3. behalve.
Achter de walle-n-in 't lange riet
En (1) ik 'en ouwe-n-end gezien.
Die-n-ouwe-n-end (h)ad negen jongen,
En ielken (2) jonge-n-(h)ad een naam.
Koppetje: "Daar kruupt 'en luus op Lies 'er mouwe."
Lies: "Wa geef ik om die-n-ééne luus:
Ik en (1) nog zooveel tonnetjes thuus,
Tonnetjes vol gemeten,
Balleven (3) de neten,
Balleven de vlooien,
Koppetje, wil-je me-n-(h)elpen dooien?"
"Nee," zei Koppetje.
Toen nam Lies 'en dikke stok
En wou Koppetje smiten.
Maar Koppetje kroop in 't verkenskot,
En ging daar zitten kriten.
Toen kwam 'et endemoertje angegaan,
En die zee: "Koppetje, wa kriit je?"
Koppetje: "Moertje, zou 'k nie kriten ?
Lies die wil me smiten.
Snie-j-'en stik van Lies 'er oore,
Legt 'et dan op vaders komfore.
Zegt dan: Vader, 'et is er goed spek,
Want onze knapen, die snaken, ziin vet.
Vet ziin die snaken,
Wa sulle' m'er van maken?
Wat je maar believen:
Meuleneers of korendieven."
De molenaar: "Wil ji daar wel es zwigen,
Of ik sal je krigen:
Daar kwam lest 'en boer op de molen
En die zee: '(H)oe ziin er de zakken zoo smal,
Of (h)ei-je der uut gestolen?'
Toen nam ik den boer al op men schoen,
En ik smeet 'em van al de trappen,
En ik zei: 'Joe (h)ier-en-daarschen boer,
Noe zul-je nie meer van me klappen.'"
En toen kreeg Koppetje mee 'et rietje op zen broek.
1. heb. 2. elke. 3. behalve.
Beschrijving
Eend Koppetje wijst op een luis op de mouw van Lies, maar dat kan Lies niet schelen; ze vraagt of hij haar wil helpen dooien. Hij weigert en ze wil hem met een dikke stok slaan, waarop Koppetje in het varkenshok kruipt en daar gaat zitten huilen. De eendemoeder vraagt waarom hij huilt. Omdat Lies hem wil slaan en hij zegt haar een stuk van Lies d'r oor af te snijden en op vaders komfoor te leggen. Van het vet kan je wat maken, molenaars of korendieven. De molenaar protesteert en vertelt dat hij een boer, die beweerde dat zijn zakken zo klein zijn en vraagt of hij eruit heeft gestolen, op de schoen nam en al de trappen afsmeet. En dan krijgt Koppetje met het rietje op zijn broek.
Bron
G.J. Boekenoogen 'Nederlandse sprookjes en vertelsels' in: Volkskunde 15 (1903), pp. 77-78 N°30
Commentaar
1894
Naam Overig in Tekst
Koppetje 
Koppetje 
Lies
Lies
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20