Hoofdtekst
Der wie in man, dy bea in hûs to hier oan. Mar hy woe der net in greate húshâlding yn ha. Net mear as twa of trije bern. Dêr kamen minsken yn to wenjen.
Doe't der in pear maenden forroun wienen tocht de húsbaes:
"ik mat dêr ek ris in kear sjen hoe't it dêr liket."
Doe't er dêr by de doar kaem wie 't dêr ien klompen allegear klompen. Hy kaem yn 'e hûs en doe sieten der wol in tolve, trettsjin bern om 'e tafel hinne.
Doe sei dy húsbaes: "Ik miende dat jimme mar in pear bern hienen."
"Ja, mar," sei de man, "as jo forhúzje, witte je noait hwer't de rommel allegearre weikomt."
Doe't der in pear maenden forroun wienen tocht de húsbaes:
"ik mat dêr ek ris in kear sjen hoe't it dêr liket."
Doe't er dêr by de doar kaem wie 't dêr ien klompen allegear klompen. Hy kaem yn 'e hûs en doe sieten der wol in tolve, trettsjin bern om 'e tafel hinne.
Doe sei dy húsbaes: "Ik miende dat jimme mar in pear bern hienen."
"Ja, mar," sei de man, "as jo forhúzje, witte je noait hwer't de rommel allegearre weikomt."
Beschrijving
Een man verhuurt zijn huis maar wil geen groot gezin erin hebben. Als hij na een poosje komt kijken, ziet hij een heleboel klompen staan, en binnen wel twaalf of dertien kinderen. Hij vraagt hoe dat kan, en dan zeggen ze dat er bij de verhuizing nog allerlei rommel naar boven kwam.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1030, verhaal 13 (archief Meertens Instituut)
Commentaar
30 mei 1973
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21