CJ109626

Der wie in frou overleden. Dy frou hie ek in famke. Foardat se stoar hie se tsjin har man sein: "Astû wer trouste, mastû myn klean net oan dyn twadde frou jaen."
Dat beloofde dy man.
De man troude wer en hy forgeat dy bilofte. De twadde frou krige de klean en die se oan.
Mar doe kloppe de frou dy't stoarn wie deis by harren op 'e ruten en oan 'e doar. It famke fornaem dat.
As har heit jouns thúskaem, sei se: "Mem hat hjir ek wer west." Earst sloech de man dêr net folle acht op, mar doe't it faker gebeurde, woe hy der mear fan wite.
Hy bleau in kear thús en doe gebeurde it dat de frou wer kaem. Doe frege hy hwat hja bigearde.
"Myn klean!" sei se.
Doe frege de twadde frou: "Hwa hat dyn klean?"
Doe krige de earste frou har by de mouwe beet en sei wit hoe lûd: "Dû hast myn klean!"

SINSAG 0450 - Andere Tote spuken.    SINSAG 0450 - Andere Tote spuken.   

Man houdt zich niet aan de belofte aan zijn overleden vrouw dat zijn tweede vrouw niet haar kleren zal dragen. Eerst negeert de man de boodschap van zijn dochter dat haar moeder terug is gekomen en overdag op het raam en de deur klopt. Hij ontmoet toch zijn eerste vrouw, op de vraagt wat ze wenst, antwoordt ze dat ze haar kleren wil hebben. Op de vraag van de tweede vrouw wie haar kleren heeft, pakt de gestorven vrouw haar bij de mouw en roept dat zij haar kleren draagt.

Collectie Jaarsma, verslag 1096, verhaal 26 (Archief Meertens Instituut)

onbekend

Andere Tote spuken

2013-03-01 14:46:21