Hoofdtekst
RAPONSEL
In de tuin van een tovenares stond een vreemde groente. Raponsel. Niemand dan de buren kon de raponsel zien want daar stond een muur om de tuin. De buren, een man en een vrouw die geen kinderen hadden, konden er door een klein raampje in de muur naar kijken.
'Oh, wat een prachtige groente in de tuin van de tovenares, man.'
'Ja.ja het lijkt wel een soort sla. Ik heb het nooit gegeten.'
'Ja, het is raponsel; het moet heerlijk smaken. Oh, ik zou er toch zo graag wat van proeven.'
'Ja, ik zal wel wat voor je halen. Ik klim wel over de muur.'
De man klauterde met veel moeite over de muur en kwam terecht in de tuin van de tovenares.
'Hier staat de raponsel. Het ziet er fris en sappig uit. Ik, ik kan me best indenken dat mijn vrouw daar trek in heeft.'
[Er klinkt een geluid]
'Hé, wat was dat? De tovenares!'
'Ja, mannetje, uit mijn tuin stelen, he? Dat zal niet zo goed voor jou aflopen.'
'Ohhh, mevrouw de tovenares. Heb medelijden. Mijn vrouw had zo'n trek in raponsel.'
'Als je ergens trek in hebt, ga je toch niet stelen?'
'Ja, ja, ja, maar ze zag zo bleek. Ik was bang dat ze ziek zou worden als ze geen raponsel kreeg. Ze krijgt een kindje ziet u, ons eerste kindje.'
'Een kindje? Hahahmmmm, dat verandert de zaak. Weet je wat? Pluk elke dag maar zoveel raponsel als je wilt voor je vrouw. Er staat genoeg!'
'Oh, dank u wel, dank u wel, beste tovenares.'
'Natuurlijk moet er wel wat tegenover staan.'
'Dat spreekt. Ik heb heerlijke raapsteeltjes. Misschien wilt u daar wat van hebben?'
'Ik heb groente genoeg. Nee, ik weet wat anders. Jullie krijgen straks toch een kindje?'
'Jaaaa.'
'Geef me dat maar. Ik zal er goed voor zorgen.'
De man durfde niet tegen haar in te gaan. Hij was bang. Toen het kind was geboren verscheen de tovenares.
'Een mooie baby. Een meisje. Ik zal haar Raponsel noemen. Het is beter dat ik het kind maar meteen meeneem. Kom maar, Raponseltje.'
Raponsel werd een heel mooi meisje. Maar niemand kon naar haar schoonheid kijken, want toen zij 12 jaar was, sloot de tovenares haar op in een toren waarin geen trap was en ook geen deur.
'Daar zit ik nu, bovenin de toren. Gelukkkig is er een raam waar ik door kan kijken. Het uitzicht is wel prachtig. Huh, ik verveel me alleen zo. Kom, ik ga mijn haar nog eens kammen.'
Raponsel had heel lang haar. Het leek wel gesponnen goud. Als ze zich kamde, leek het alsof er gouden klanken uit de toren pinkelden.....
[Pianospel]
Na het kammen maakte Raponsel twee vlechten van haar haren. En als de tovenares kwam om haar op te zoeken, riep ze aan de voet van de toren: 'Raponsel, Raponsel? Maak je vlechten los!'
'Hier komen mijn vlechten al.'
Raponsel liet haar lange vlechten uit het torenraam vallen en de tovenares kon langs de vlechten in de toren klimmen. Nadat Raponsel een paar jaar in de toren had gezeten, reed de zoon van de koning eens door het bos. Toen hij vlakbij was, kamde het meisje juist haar haar.....
[Pianospel]
'Hé, het lijkt wel of ik gouden klanken hoor. Het komt uit die toren. Vreemd, die toren heeft niet eens een deur. Hoe zou je daar in moeten komen?'
Na een poosje kwam de tovenares. De prins verstopte zich achter een boom.
'Raponsel? Raponsel? Maak je vlechten los?'
'Hier komen mijn vlechten al!'
'Haha, dat heb ik eens mooi gezien. Dat kan ik ook.'
De volgende dag ging de prins opnieuw naar de toren en zei dezelfde woorden als de tovenares. Raponsel liet haar vlechten vallen en de prins klom naar boven.
'Ohh, is me dat schrikken!'
'Wees maar niet bang, lief meisje. Ik ben de Prins.'
'Ik heb nog nooit een prins gezien. Ik zit ook altijd maar in die toren.'
'En ik heb nog nooit zo'n mooi meisje gezien. Wil je met me trouwen?'
'Graag, prins, maar ik kan niet uit de toren.'
'Daar weet ik wel wat op, hahahaha. Jaahaha, dat hadden jullie niet gedacht, he?'
'De tovenares! Ze is me nageklommen'
'Ja, jij prinsje, je vergat de vlechten van Raponsel naar binnen te halen. Ik zag ze uit de toren hangen en zo kon ik bij jullie komen.'
'Wat gaat u nu doen?'
'Ik knip je vlechten af! Hier heb ik een schaar, kijk. En dan smijt ik jullie uit de toren.'
[Piano-riedel]
De prins tuimelde in een paar scherpe doornen aan de voet van de toren en Raponsel viel bovenop hem.
'Hahahaha!'
'Heb je je pijn gedaan, lieve prins?'
'Nee, maar de doornen zijn in mijn ogen gekomen. Ik ben blind!'
'Ohhh, dat is vreselijk! Was ik maar blind geworden.'
De tranen van Raponsel vielen op de ogen van de prins en spoelden de doorntjes eruit.
'Ik kan weer zien! Nu staat niets ons geluk meer in de weg, lieve Raponsel. En je haar? Je prachtige haar groeit vanzelf weer aan.'
Raponsel en haar prins trouwden en ze leefden nog lang en gelukkig......
[Pianospel]
In de tuin van een tovenares stond een vreemde groente. Raponsel. Niemand dan de buren kon de raponsel zien want daar stond een muur om de tuin. De buren, een man en een vrouw die geen kinderen hadden, konden er door een klein raampje in de muur naar kijken.
'Oh, wat een prachtige groente in de tuin van de tovenares, man.'
'Ja.ja het lijkt wel een soort sla. Ik heb het nooit gegeten.'
'Ja, het is raponsel; het moet heerlijk smaken. Oh, ik zou er toch zo graag wat van proeven.'
'Ja, ik zal wel wat voor je halen. Ik klim wel over de muur.'
De man klauterde met veel moeite over de muur en kwam terecht in de tuin van de tovenares.
'Hier staat de raponsel. Het ziet er fris en sappig uit. Ik, ik kan me best indenken dat mijn vrouw daar trek in heeft.'
[Er klinkt een geluid]
'Hé, wat was dat? De tovenares!'
'Ja, mannetje, uit mijn tuin stelen, he? Dat zal niet zo goed voor jou aflopen.'
'Ohhh, mevrouw de tovenares. Heb medelijden. Mijn vrouw had zo'n trek in raponsel.'
'Als je ergens trek in hebt, ga je toch niet stelen?'
'Ja, ja, ja, maar ze zag zo bleek. Ik was bang dat ze ziek zou worden als ze geen raponsel kreeg. Ze krijgt een kindje ziet u, ons eerste kindje.'
'Een kindje? Hahahmmmm, dat verandert de zaak. Weet je wat? Pluk elke dag maar zoveel raponsel als je wilt voor je vrouw. Er staat genoeg!'
'Oh, dank u wel, dank u wel, beste tovenares.'
'Natuurlijk moet er wel wat tegenover staan.'
'Dat spreekt. Ik heb heerlijke raapsteeltjes. Misschien wilt u daar wat van hebben?'
'Ik heb groente genoeg. Nee, ik weet wat anders. Jullie krijgen straks toch een kindje?'
'Jaaaa.'
'Geef me dat maar. Ik zal er goed voor zorgen.'
De man durfde niet tegen haar in te gaan. Hij was bang. Toen het kind was geboren verscheen de tovenares.
'Een mooie baby. Een meisje. Ik zal haar Raponsel noemen. Het is beter dat ik het kind maar meteen meeneem. Kom maar, Raponseltje.'
Raponsel werd een heel mooi meisje. Maar niemand kon naar haar schoonheid kijken, want toen zij 12 jaar was, sloot de tovenares haar op in een toren waarin geen trap was en ook geen deur.
'Daar zit ik nu, bovenin de toren. Gelukkkig is er een raam waar ik door kan kijken. Het uitzicht is wel prachtig. Huh, ik verveel me alleen zo. Kom, ik ga mijn haar nog eens kammen.'
Raponsel had heel lang haar. Het leek wel gesponnen goud. Als ze zich kamde, leek het alsof er gouden klanken uit de toren pinkelden.....
[Pianospel]
Na het kammen maakte Raponsel twee vlechten van haar haren. En als de tovenares kwam om haar op te zoeken, riep ze aan de voet van de toren: 'Raponsel, Raponsel? Maak je vlechten los!'
'Hier komen mijn vlechten al.'
Raponsel liet haar lange vlechten uit het torenraam vallen en de tovenares kon langs de vlechten in de toren klimmen. Nadat Raponsel een paar jaar in de toren had gezeten, reed de zoon van de koning eens door het bos. Toen hij vlakbij was, kamde het meisje juist haar haar.....
[Pianospel]
'Hé, het lijkt wel of ik gouden klanken hoor. Het komt uit die toren. Vreemd, die toren heeft niet eens een deur. Hoe zou je daar in moeten komen?'
Na een poosje kwam de tovenares. De prins verstopte zich achter een boom.
'Raponsel? Raponsel? Maak je vlechten los?'
'Hier komen mijn vlechten al!'
'Haha, dat heb ik eens mooi gezien. Dat kan ik ook.'
De volgende dag ging de prins opnieuw naar de toren en zei dezelfde woorden als de tovenares. Raponsel liet haar vlechten vallen en de prins klom naar boven.
'Ohh, is me dat schrikken!'
'Wees maar niet bang, lief meisje. Ik ben de Prins.'
'Ik heb nog nooit een prins gezien. Ik zit ook altijd maar in die toren.'
'En ik heb nog nooit zo'n mooi meisje gezien. Wil je met me trouwen?'
'Graag, prins, maar ik kan niet uit de toren.'
'Daar weet ik wel wat op, hahahaha. Jaahaha, dat hadden jullie niet gedacht, he?'
'De tovenares! Ze is me nageklommen'
'Ja, jij prinsje, je vergat de vlechten van Raponsel naar binnen te halen. Ik zag ze uit de toren hangen en zo kon ik bij jullie komen.'
'Wat gaat u nu doen?'
'Ik knip je vlechten af! Hier heb ik een schaar, kijk. En dan smijt ik jullie uit de toren.'
[Piano-riedel]
De prins tuimelde in een paar scherpe doornen aan de voet van de toren en Raponsel viel bovenop hem.
'Hahahaha!'
'Heb je je pijn gedaan, lieve prins?'
'Nee, maar de doornen zijn in mijn ogen gekomen. Ik ben blind!'
'Ohhh, dat is vreselijk! Was ik maar blind geworden.'
De tranen van Raponsel vielen op de ogen van de prins en spoelden de doorntjes eruit.
'Ik kan weer zien! Nu staat niets ons geluk meer in de weg, lieve Raponsel. En je haar? Je prachtige haar groeit vanzelf weer aan.'
Raponsel en haar prins trouwden en ze leefden nog lang en gelukkig......
[Pianospel]
Onderwerp
AT 0310 - Maiden in the Tower.
AT 0310 - Maiden in the Tower. 
ATU 0310 - The Maiden in the Tower.
ATU 0310 - The Maiden in the Tower.
Beschrijving
Een man gaat voor zijn zwangere vrouw raponsel plukken in de tuin van hun buren. Het blijkt de tuin van een tovenares die het babietje opeist bij de geboorte. De heks noemt dit meisje Raponsel en verbergt haar in een toren zonder deur en trap. De haren van Raponsel zijn inmiddels zo lang dat de tovenares langs haar vlechten omhoog kan klimmen om eten te brengen. Op een goede dag ziet een prins hoe de tovenares dat doet en de volgende dag klimt hij stiekum naar boven. De prins wil onmiddellijk met de mooie Raponsel trouwen. Al snel worden ze betrapt door de heks. Ze knipt de haren van Raponsel af en smijt het stel van de toren af in een bosje met doornen. De prins wordt blind en Raponsel huilt grote tranen die vallen op de ogen van de prins waardoor hij weer kan zien. En ze leefden nog lang en gelukkig....
Bron
Langspeelplaat Acht sprookjes in hoorspelvorm NRT
Commentaar
circa 1970
Zie onder geluid voor de opname.
Zie onder Beeld voor de hoes van de LP en foto's van de acteurs.
Acteurs die aan de plaat meewerkten: Ko van Dijk, Pieter Lutz, Sacco van der Made, Pater Aryans, Martine Crefcoeur, Enny Meunier, Elly van Stekelenburg en Camille de Vries. Bewerking van de teksten: Len Edzes.
Zie onder Beeld voor de hoes van de LP en foto's van de acteurs.
Acteurs die aan de plaat meewerkten: Ko van Dijk, Pieter Lutz, Sacco van der Made, Pater Aryans, Martine Crefcoeur, Enny Meunier, Elly van Stekelenburg en Camille de Vries. Bewerking van de teksten: Len Edzes.
Maiden in the tower
Naam Overig in Tekst
Raponsel
Raponsel
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:22