Hoofdtekst
De bloudvlekken van Loppersom
In 't Rechthoes van Lòppersom was 't weer es zo wied. De Rijer zat ter te recht in de haarbaarg De Roos net tegenover de òlle pasterij. Vot ter bie was 't Lòpster Koakhaim, doar de giezelpoal op ston, en doar nou wel gaauw weer es 't schevòt of de gaalg opricht wòrden zol.
Van der ston 'n jongkerel veur de òlle redger, dij 'n moord doan haar. 't Was dudelk bewezen: 't mes lag der bie, zien aigen mes, hai kon 't nooit ontkìnnen. Hou was 't meugelk, dat e ooit tòt zoo'n doad komen kon! Zo jonk nòg, en zo nuver van oetkiek. Mar tòch oak zo verstokt van haart!
Haar e nòg mor zegd, dat e 't doan haar, dat haar nòg beter veur hom west. Mar hai huil mar vol, dat e onschuldeg was; haar der nait ainmoal bie west, was van de haile moord nait òf, dou ze hom grepen haren. Dat mes haar e wis verloren. Hai beedde Gòd, dat dij 'n taiken geven zol van zien onschuld.
Mor der kwam gain taiken. Nòg weer 'n gebed aan de Heer van hierboven; hai wol ja zo geern leven, en hai haar 't ja nait doan. Dou e veur de daarde moal beedde, dou vollen der drij blouddruppen tou zien neus oet op de blaauwe Bremer flouern van de jachtwaaide.
De rechter mos hom wel veroordailen; der kon gain genoade wezen veur zoo'n iezelk stok. De gaalg was zien veurlaand; de beul mos ter heer; de beul dij kwam, en stötte hom van ledder.
Op 't aigenste ogenblik komt ter 'n bode aan op peerd, dij swaait mit aarrns en röpt: hòl op, hòl in Gòdsnoam op. As e bie de gaalg komt, vaalt 't peerd dood onder hom deel, zo haar e jacht. Ze haren in Stad de kerel vonnen, dij 't doan haar, 'n nachtbidder dij nog veul meer oetricht haar....
Te loat!
Moar de drij bloudvlekken dij bleven der zitten; gain minsk dij ze der ooit weer òf kriegen kon. Dou hebben ze de flouer wegnomen en der 'n nije veur hìnlegd. 't Hulp gliekeveul: doar zatten dij aigenste vlekken ook vot weer in; òl mìnsken hebben ze nòg dudelk zain, zo laank as De Roos der stoan het.
Gòd haar tòch 'n taiken geven; de rechter en 't vòlk hebben 't nait begrepen. Mor in Lòppersom is noatied nooit gainent meer ophongen.
(Zie ,,Groningen", 1916, 63 enWdb. 598).
In 't Rechthoes van Lòppersom was 't weer es zo wied. De Rijer zat ter te recht in de haarbaarg De Roos net tegenover de òlle pasterij. Vot ter bie was 't Lòpster Koakhaim, doar de giezelpoal op ston, en doar nou wel gaauw weer es 't schevòt of de gaalg opricht wòrden zol.
Van der ston 'n jongkerel veur de òlle redger, dij 'n moord doan haar. 't Was dudelk bewezen: 't mes lag der bie, zien aigen mes, hai kon 't nooit ontkìnnen. Hou was 't meugelk, dat e ooit tòt zoo'n doad komen kon! Zo jonk nòg, en zo nuver van oetkiek. Mar tòch oak zo verstokt van haart!
Haar e nòg mor zegd, dat e 't doan haar, dat haar nòg beter veur hom west. Mar hai huil mar vol, dat e onschuldeg was; haar der nait ainmoal bie west, was van de haile moord nait òf, dou ze hom grepen haren. Dat mes haar e wis verloren. Hai beedde Gòd, dat dij 'n taiken geven zol van zien onschuld.
Mor der kwam gain taiken. Nòg weer 'n gebed aan de Heer van hierboven; hai wol ja zo geern leven, en hai haar 't ja nait doan. Dou e veur de daarde moal beedde, dou vollen der drij blouddruppen tou zien neus oet op de blaauwe Bremer flouern van de jachtwaaide.
De rechter mos hom wel veroordailen; der kon gain genoade wezen veur zoo'n iezelk stok. De gaalg was zien veurlaand; de beul mos ter heer; de beul dij kwam, en stötte hom van ledder.
Op 't aigenste ogenblik komt ter 'n bode aan op peerd, dij swaait mit aarrns en röpt: hòl op, hòl in Gòdsnoam op. As e bie de gaalg komt, vaalt 't peerd dood onder hom deel, zo haar e jacht. Ze haren in Stad de kerel vonnen, dij 't doan haar, 'n nachtbidder dij nog veul meer oetricht haar....
Te loat!
Moar de drij bloudvlekken dij bleven der zitten; gain minsk dij ze der ooit weer òf kriegen kon. Dou hebben ze de flouer wegnomen en der 'n nije veur hìnlegd. 't Hulp gliekeveul: doar zatten dij aigenste vlekken ook vot weer in; òl mìnsken hebben ze nòg dudelk zain, zo laank as De Roos der stoan het.
Gòd haar tòch 'n taiken geven; de rechter en 't vòlk hebben 't nait begrepen. Mor in Lòppersom is noatied nooit gainent meer ophongen.
(Zie ,,Groningen", 1916, 63 enWdb. 598).
Onderwerp
SINSAG 1128 - Unausloschliche Blutflecken. 
SINSAG 1128 - Unausloschliche Blutflecken. 
Beschrijving
Een jongen wordt beschuldigd van moord en hij ontkent het. Hij bidt tot God voor een teken van onschuld en de derde keer vallen er drie druppels bloed uit zijn neus. De rechter begrijpt dit verkeerd en veroordeelt hem. Hij wordt opgehangen aan de galg. Als hij aan de galg hangt, komt er net een boodschapper aan: ze hebben de dader gevonden in de stad.
Bron
Laan, K. ter. Groninger overleveringen. Zutphen, 1930. p. 65
Commentaar
1930
Unausloschliche Blutflecken.
Naam Overig in Tekst
Loppersom
Loppersom
Rechthoes
Rechthoes
De Roos
De Roos
Lopster Koakheim
Lopster Koakheim
Bremer flouern
Bremer flouern
Nieuw Groninger Woordenboek.
Nieuw Groninger Woordenboek.
Naam Locatie in Tekst
Groningen
Groningen
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20