Hoofdtekst
In de Kijk In 't Jatstraat stond meneer Vink vaak voor zijn winkel in manufacturen op klanten te wachten.
Die kwamen niet. Zijn zorgvuldig samengestelde etalage zag er gedateerd uit, met kleren uit het jaar nul geshowd op griezelige paspoppen uit lang vervlogen tijden. Ik raakte daar eens verzeild omdat Oma iets nodig had, knopen of garen. De winkelbel rinkelde luid en toen was het heel lang doodstil. Ik wilde al weer weggaan toen plotseling Vink achter de toonbank stond en mij doordringend aankeek. Ik was van schrik vergeten wat ik er precies kwam doen. Uit allerlei laatjes en doosjes haalde hij knopen en garen. Ik dacht alleen maar:" Hoe kom ik hier weer weg!" Ineens kwam vanachter een gordijn een statige zwartharige vrouw tevoorschijn, die met een geheimzinnige glimlach in de verte staarde. Ze had knalrode lippen.
Ik stond inmiddels aan de grond genageld met het gevoel "Hier is het niet pluis!". Met een smoesje verliet ik hals over kop de winkel en rende hard naar huis, zonder knoop of garen. De kinderen van Vink waren ook eigenaardig. Het meisje en de jongen speelden niet maar stroopten de buurt af op zoek naar Joost mag weten wat. Ze kregen mij eens te pakken en ze zeiden dat ze me in het water zouden gooien. Ik gilde moord en brand maar er was geen levende ziel op straat. Op de kade van de Noorderhaven rukte ik me los, maar dat scheen ze ook niets te kunnen schelen: ze kwamen me niet achterna.
Die kwamen niet. Zijn zorgvuldig samengestelde etalage zag er gedateerd uit, met kleren uit het jaar nul geshowd op griezelige paspoppen uit lang vervlogen tijden. Ik raakte daar eens verzeild omdat Oma iets nodig had, knopen of garen. De winkelbel rinkelde luid en toen was het heel lang doodstil. Ik wilde al weer weggaan toen plotseling Vink achter de toonbank stond en mij doordringend aankeek. Ik was van schrik vergeten wat ik er precies kwam doen. Uit allerlei laatjes en doosjes haalde hij knopen en garen. Ik dacht alleen maar:" Hoe kom ik hier weer weg!" Ineens kwam vanachter een gordijn een statige zwartharige vrouw tevoorschijn, die met een geheimzinnige glimlach in de verte staarde. Ze had knalrode lippen.
Ik stond inmiddels aan de grond genageld met het gevoel "Hier is het niet pluis!". Met een smoesje verliet ik hals over kop de winkel en rende hard naar huis, zonder knoop of garen. De kinderen van Vink waren ook eigenaardig. Het meisje en de jongen speelden niet maar stroopten de buurt af op zoek naar Joost mag weten wat. Ze kregen mij eens te pakken en ze zeiden dat ze me in het water zouden gooien. Ik gilde moord en brand maar er was geen levende ziel op straat. Op de kade van de Noorderhaven rukte ik me los, maar dat scheen ze ook niets te kunnen schelen: ze kwamen me niet achterna.
Beschrijving
De vertelster komt in een winkel met manufacturen. Ze schrikt van de eigenaar en een vrouw met rode lippen. Ook de kinderen van de eigenaar van de winkel waren eigenaardig en bedreigden de vertelster als kind.
Bron
Ingezonden in de Nederlandse Volksverhalenbank van het Meertens Instituut
Commentaar
2008-01-11 22:46:53
Naam Locatie in Tekst
Kijk In 't Jatstraat 
Kijk In 't Jatstraat 
Vink
Vink
Noorderhaven
Noorderhaven
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21