Hoofdtekst
Uit de bocht
"Mijn studententijd heb ik voornamelijk in Arnhem doorgebracht. Na 1996, na het afstuderen, bleef er een groepje mensen met elkaar omgaan die een tijd lang samen feesten en barbecues organiseerden. Na al wat meer allemaal onze eigen weg te hebben gevonden ontstaat er in 2002 het idee om weer eens wat met elkaar te gaan ondernemen. En wel , bij één van de jongens die ondertussen in Tsjechië woonde, werkte en samenwoonde. Tijdens dit bezoek gebeurd iets 'opmerkelijks'.
Ik moest er laatst weer aan denken en ben wat zaken gaan opzoeken......
Na een lange rit komen we met de twee eerste auto's in het donker aan. De volgepakte auto's rijden de afrit naar Humpolec af. Onder het viaduct bellen we onze zoveelste globetrotter op, of hij ons komt oppikken. De logeerverblijven waar we naartoe geleid werden waren een bijzondere verrassing. Na door wat dorpjes te zijn gereden gaan we van de verharde weg af. We moesten een erg smal pad onder een behoorlijke hellingshoek een paar honderd meter naar beneden rijden. Daarna kwamen we op een soort bungalowkampje met een gebouwtje erbij, waar de receptie en het voornamelijk 'bierhuis' in zat. De bungalows leken allemaal op elkaar. Kleine huisje met een nog kleinere veranda ervoor, waarvan, als je er te hard tegenaan ademde de verf spontaan van de muur viel. De deur zat in het midden en binnen stond aan beide zijden een stapelbed. Aan het eind stond een tafel met een stoel tegen de meur met een klein vierkant raampje erboven. En, er was één gloeilamp. Al deed die het niet overal. Dit was op en top vergane communistische vakantieglorie. Heerlijk!
De toon was dus al goed gezet en deze werd nog even verder uitgediept met wat flessen bier erbij. Al vrij snel hadden we ook de vuurplek ontdekt. Knusheid op en top dus. Geen flauw benul waar we in het donker naartoe geleid waren. Compleet de oriëntatie kwijt, maar onder goed gezelschap!
De volgende ochtend bleken de huisjes allemaal het zelfde fletse bordeauxrode kleurtje te hebben en hebben we op de veranda's ontbeten van de spullen die wij als goed Nederlander natuurlijk in onze kofferbak hadden meegenomen. Zo begon ons iets van 5 dagen durende bezoek.
Ik weet niet exact meer op welke dag we met z'n allen naar de bierbrouwerij van Bernard zijn geweest. De tweede of derde, of zo. Ik kan bijna met zekerheid zeggen dat het op 7 mei 2002 moet zijn geweest. De dag voordat het politierapport is opgemaakt te Pelhrimov. Onze grote vriend had voor ons een kleine excursie door de brouwerij geregeld, die werd afgesloten met een proeverij. Dit liep wel lekker met halve liters. Na een paar glaasjes zijn we wat gaan eten in een restaurant niet ver van de brouwerij. Gelukkig hadden we als goed volwassenen rekening gehouden met het feit dat door de één en ander een flinke slok zou worden gedronken en daarom werd er met één afgesproken dat hij terug zou rijden met mijn auto, omdat hij nooit alcohol dronk!
In de redelijk pittige maar ligt op de neus, Alfa 33 stationwagon, rijden we het wegje weer op wat we ondertussen al een aantal maal hadden bereden eerder die week. Tegen het einde van de schemering rijden we Humpolec uit richting Svetlice. Na dit boerendorpje volgen er nog een paar: Horni Rapotice; Kaliste en de afslag naar links voor Podivice rijden we voorbij. Op dit laatste stuk rijden we boven op een heuvel en het akkerlandschap licht door het laatste licht op als een negatief. De bestuurder zegt nog "Zoo, dit bakkie rijdt best wel pittig door" en hij rij vol zelfvertrouwen met een toch nog nette snelheid het bos in. Na een paar honderd meter zat er een flinke s-bocht in! Dat wisten we wel. Waar de bestuurder op dat moment géén rekening mee had gehouden is, dat ze in Tsjechië in de winter hier en daar flinke partijen grind op de weg strooien om grip te houden op de met ijs en sneeuw bedekte weg. De eerste bocht naar links gaat het al mis. We gaan te snel. Om de tweede bocht te halen werd als goeie reactie heel even bijgeremd toen we even recht reden midden op de S, maar de tweede bocht moest erg ruim aangesneden worden. We kwamen op het grind en ik voelde de auto ligt worden, ook al was ik de bijrijder, ik voelde hem gaan. De paar seconden die toen voorbij vlogen hebben op ons allen een speciale indruk gemaakt. Zo bleek achteraf.
Kort gezegd: We vlogen uit bocht, raken met de linker punt van de auto een boom. Deze drukt de hele zijkant van de auto in de prak en rukt de achteras aan de linker zijde helemaal los en de auto stopt een meter van boom nummer twee, half op een talud. Allen stapten we gezamenlijk rustig maar vlot uit de auto en namen wat afstand. Alleen één van ons, die links op de achterbank zat, had wat last van zijn voet die tegen het draagstel van de bestuurderstoel was geklapt, voor de rest niets.
Bij nader inzien: We vlogen uit de bocht en ik zag een wittig licht. Ik had het gevoel alsof ik verdooft was. In de slip leek het bewustzijn even ingedrukt te worden en was mijn gehoor gedempt. Ik reed al meer als tien jaar auto en motor, maar de auto ging niet de weg die ik op dat moment eigenlijk verwachte in de slip. Wat was het, ik weet het niet precies, maar het leek wel een soort drukgolf die ons bewustzijn beïnvloede en op dat moment de auto met de bocht mee duwde. Hierdoor zijn we niet volop tegen die eerste boom geklapt, maar kon de energie van de botsing langzamer door de hele zijkant van de auto geabsorbeerd worden.
Normaal gesproken zou je zeggen je bent niet goed wijs! Je hebt te veel films gezien! Maar nu..?
Het latere inzicht zoals hierboven enigszins beschreven werd bij mijzelf steeds duidelijker de weken na het ongeluk en ben hierover gaan praten met mijn goede vriend, die de bestuurder was. Wat bleek nu. Hij had precies het zelfde gevoel gehad die avond! Ach, wij als nuchter levensgenieters van de Nederlandse drugscultuur relativeerden het geheel weg en dankten het aan onze geestelijk verkenningstochten. Tot dat er één van de andere twee belt en het na lang zoeken naar woorden net uit zijn mond krijgt, dat hij wel graag even wilde praten over wat er gebeurd was tijdens de botsing. Na een paar maanden was het wel duidelijk dat we alle vier het gevoel hadden dat er iets bijzonders was gebeurd tussen het in de slip raken en tot stilstand komen.
In die nacht werd mijn auto nog afgevoerd door de sleepdienst van Milan Archalous. De volgende dag heb ik mijn auto nog even de laatste eer bewezen op het erf van de man. Hij wist mij te vertellen dat hij alleen al uit 'die' bocht 26 auto's had weggesleept. Enkele van die ongelukken waren met dodelijke afloop. Pffffffffffff........ Waren wij beschermd door iets? Een helpende geest?
Dat gevoel hebben we allemaal nog steeds wel!"
I.J.
"Mijn studententijd heb ik voornamelijk in Arnhem doorgebracht. Na 1996, na het afstuderen, bleef er een groepje mensen met elkaar omgaan die een tijd lang samen feesten en barbecues organiseerden. Na al wat meer allemaal onze eigen weg te hebben gevonden ontstaat er in 2002 het idee om weer eens wat met elkaar te gaan ondernemen. En wel , bij één van de jongens die ondertussen in Tsjechië woonde, werkte en samenwoonde. Tijdens dit bezoek gebeurd iets 'opmerkelijks'.
Ik moest er laatst weer aan denken en ben wat zaken gaan opzoeken......
Na een lange rit komen we met de twee eerste auto's in het donker aan. De volgepakte auto's rijden de afrit naar Humpolec af. Onder het viaduct bellen we onze zoveelste globetrotter op, of hij ons komt oppikken. De logeerverblijven waar we naartoe geleid werden waren een bijzondere verrassing. Na door wat dorpjes te zijn gereden gaan we van de verharde weg af. We moesten een erg smal pad onder een behoorlijke hellingshoek een paar honderd meter naar beneden rijden. Daarna kwamen we op een soort bungalowkampje met een gebouwtje erbij, waar de receptie en het voornamelijk 'bierhuis' in zat. De bungalows leken allemaal op elkaar. Kleine huisje met een nog kleinere veranda ervoor, waarvan, als je er te hard tegenaan ademde de verf spontaan van de muur viel. De deur zat in het midden en binnen stond aan beide zijden een stapelbed. Aan het eind stond een tafel met een stoel tegen de meur met een klein vierkant raampje erboven. En, er was één gloeilamp. Al deed die het niet overal. Dit was op en top vergane communistische vakantieglorie. Heerlijk!
De toon was dus al goed gezet en deze werd nog even verder uitgediept met wat flessen bier erbij. Al vrij snel hadden we ook de vuurplek ontdekt. Knusheid op en top dus. Geen flauw benul waar we in het donker naartoe geleid waren. Compleet de oriëntatie kwijt, maar onder goed gezelschap!
De volgende ochtend bleken de huisjes allemaal het zelfde fletse bordeauxrode kleurtje te hebben en hebben we op de veranda's ontbeten van de spullen die wij als goed Nederlander natuurlijk in onze kofferbak hadden meegenomen. Zo begon ons iets van 5 dagen durende bezoek.
Ik weet niet exact meer op welke dag we met z'n allen naar de bierbrouwerij van Bernard zijn geweest. De tweede of derde, of zo. Ik kan bijna met zekerheid zeggen dat het op 7 mei 2002 moet zijn geweest. De dag voordat het politierapport is opgemaakt te Pelhrimov. Onze grote vriend had voor ons een kleine excursie door de brouwerij geregeld, die werd afgesloten met een proeverij. Dit liep wel lekker met halve liters. Na een paar glaasjes zijn we wat gaan eten in een restaurant niet ver van de brouwerij. Gelukkig hadden we als goed volwassenen rekening gehouden met het feit dat door de één en ander een flinke slok zou worden gedronken en daarom werd er met één afgesproken dat hij terug zou rijden met mijn auto, omdat hij nooit alcohol dronk!
In de redelijk pittige maar ligt op de neus, Alfa 33 stationwagon, rijden we het wegje weer op wat we ondertussen al een aantal maal hadden bereden eerder die week. Tegen het einde van de schemering rijden we Humpolec uit richting Svetlice. Na dit boerendorpje volgen er nog een paar: Horni Rapotice; Kaliste en de afslag naar links voor Podivice rijden we voorbij. Op dit laatste stuk rijden we boven op een heuvel en het akkerlandschap licht door het laatste licht op als een negatief. De bestuurder zegt nog "Zoo, dit bakkie rijdt best wel pittig door" en hij rij vol zelfvertrouwen met een toch nog nette snelheid het bos in. Na een paar honderd meter zat er een flinke s-bocht in! Dat wisten we wel. Waar de bestuurder op dat moment géén rekening mee had gehouden is, dat ze in Tsjechië in de winter hier en daar flinke partijen grind op de weg strooien om grip te houden op de met ijs en sneeuw bedekte weg. De eerste bocht naar links gaat het al mis. We gaan te snel. Om de tweede bocht te halen werd als goeie reactie heel even bijgeremd toen we even recht reden midden op de S, maar de tweede bocht moest erg ruim aangesneden worden. We kwamen op het grind en ik voelde de auto ligt worden, ook al was ik de bijrijder, ik voelde hem gaan. De paar seconden die toen voorbij vlogen hebben op ons allen een speciale indruk gemaakt. Zo bleek achteraf.
Kort gezegd: We vlogen uit bocht, raken met de linker punt van de auto een boom. Deze drukt de hele zijkant van de auto in de prak en rukt de achteras aan de linker zijde helemaal los en de auto stopt een meter van boom nummer twee, half op een talud. Allen stapten we gezamenlijk rustig maar vlot uit de auto en namen wat afstand. Alleen één van ons, die links op de achterbank zat, had wat last van zijn voet die tegen het draagstel van de bestuurderstoel was geklapt, voor de rest niets.
Bij nader inzien: We vlogen uit de bocht en ik zag een wittig licht. Ik had het gevoel alsof ik verdooft was. In de slip leek het bewustzijn even ingedrukt te worden en was mijn gehoor gedempt. Ik reed al meer als tien jaar auto en motor, maar de auto ging niet de weg die ik op dat moment eigenlijk verwachte in de slip. Wat was het, ik weet het niet precies, maar het leek wel een soort drukgolf die ons bewustzijn beïnvloede en op dat moment de auto met de bocht mee duwde. Hierdoor zijn we niet volop tegen die eerste boom geklapt, maar kon de energie van de botsing langzamer door de hele zijkant van de auto geabsorbeerd worden.
Normaal gesproken zou je zeggen je bent niet goed wijs! Je hebt te veel films gezien! Maar nu..?
Het latere inzicht zoals hierboven enigszins beschreven werd bij mijzelf steeds duidelijker de weken na het ongeluk en ben hierover gaan praten met mijn goede vriend, die de bestuurder was. Wat bleek nu. Hij had precies het zelfde gevoel gehad die avond! Ach, wij als nuchter levensgenieters van de Nederlandse drugscultuur relativeerden het geheel weg en dankten het aan onze geestelijk verkenningstochten. Tot dat er één van de andere twee belt en het na lang zoeken naar woorden net uit zijn mond krijgt, dat hij wel graag even wilde praten over wat er gebeurd was tijdens de botsing. Na een paar maanden was het wel duidelijk dat we alle vier het gevoel hadden dat er iets bijzonders was gebeurd tussen het in de slip raken en tot stilstand komen.
In die nacht werd mijn auto nog afgevoerd door de sleepdienst van Milan Archalous. De volgende dag heb ik mijn auto nog even de laatste eer bewezen op het erf van de man. Hij wist mij te vertellen dat hij alleen al uit 'die' bocht 26 auto's had weggesleept. Enkele van die ongelukken waren met dodelijke afloop. Pffffffffffff........ Waren wij beschermd door iets? Een helpende geest?
Dat gevoel hebben we allemaal nog steeds wel!"
I.J.
Onderwerp
TM 5002 - Beschermengel biedt bijstand 
TM 5002 - Beschermengel biedt bijstand 
Beschrijving
Tijdens een ongeluk met een auto worden de inzittenden beschermd door een helpende geest - dat was althans de ervaring van alle aanwezigen.
Bron
Ingezonden in de Nederlandse Volksverhalenbank van het Meertens Instituut
Commentaar
23-08-2010 08:34
De verteller kent het verhaal van I.J.
Beschermengel biedt bijstand
Naam Overig in Tekst
Nederlander
Nederlander
Horni Rapotice
Horni Rapotice
Milan Archalous
Milan Archalous
Naam Locatie in Tekst
Arnhem
Arnhem
Tsjechië
Tsjechië
Humpolec
Humpolec
Bernard
Bernard
Pelhrimov
Pelhrimov
Svetlice
Svetlice
Kaliste
Kaliste
Podivice
Podivice
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21