Hoofdtekst
Van haers vaders ende Peternellen, haer nichten, doot. Capitel XXV
DEse heileghe maghet plach te segghen, dat sy van haren vader hadde ghehoort dat Onse Lieve Vrouwe hadde met hem een voerwaerde ghemaect, ende dat Sij hem hadde gheloeft, dat hy van Haer ontrent die hoochtijt van Harer Ontfanghenisse van deser weerelt soude worden gheroepen. [231Va] Ende dat ghesciede also, want hij* sterf op des voerscreven hoochtijts avont, na die persecucie die si vanden pickaerden hadde gheleden. Ende corts daer nae worde si van sijnre salicheit versekert. Maer die vianden en lieten Liedewy niet met vreden, want si plaghen haer te segghen, dat si haren vader hadden by hem in haer verdoemenisse. Ende daer weende sy also seere om datmense qualike mochte ghetroosten. Ende als haer yemant vraechde waer omme si also seere weende, soe antworde sy:
- ‘Ic weet wel, dat mijn vader wel te vreden es, ende nochtan segghen die vianden dat hi verdoemt es.’
Op enen tijt wart si van den ynghel ghevoert tot der vruechden des paradijs. Ende si vant onderweghe vele vianden spelende met enen anderen viant die verscepen was in haers vaders ghedaente. Ende si seyden tot haer:
- ‘Ey, ey! Sich hier dinen vader.’
Maer Liedewy sach wel, dattet haer vader niet en was, ende seide:- ‘Het en es mijn vader niet.’
Ende te hants stoven die vianden uut haren weghe ende si ghinc metten ynghel, daer sy wesen woude.
Hier na - inden jare van XXVI omtrent Sente Ponciaensdach - was Peeternelle, haers broeders dochter, siec, daer af gheseit es in dat cappittel van harer martelie. Op dien tijt hadde Liedewy die corts. Ende si bat [231Vb] Onsen Lieven Heere, dat Hi die corts also ordineren wilde dat si haer nichte spreken mochte ende troosten voer haer doot. Ende dat ghesciede also ende aldus sterf Peternelle op Sinte Ponciaens dach des avonts ontrent tien uren.
Maer somighe daghen voer Peternellen doot sach Liedewy in haeren uutganc een scoon processie van patriarcken ende propheten ende apostelen ende van martelaren ende confessoren, van maechden, priesteren ende clercken, die na haer weerdicheit malcanderen volgheden, ende ghinghen uut die kerke van Sciedam met crucen ende kersen die berrenden ende lichten also seer als die sonne. Ende quamen voer haer dore ende ende namen uut haren huys een lijc ende droeghent weder ter kerken ende sij volchden dat lijc met drien cronen die haer waren ghegheven: eene op haer hoeft ende in elke hant eene. Om dit visioen hadde si ghemeent, dat sy corts soude hebben ghestorven. Ende daer omme so liet sy bereyden, dat sij soude behoeven tot haerer uutvaert. Mer namaels seide si, dat Peternelle daer bij beteekent was die corts daer na sterf, als voer seyt es.
Dese twee maechden hadden malcanderen soe lief. Want Peternelle plach Liedewy [232Ra] soe ghetrouwelijc te dienen ende deelachtich te wesen dier graciën die Liedewy van Onsen Lieven Heere plach te ontfanghen. Ende daerom na Peternellen doot ontfinc Liedewy grooten rouwe. Ende dien Onsen Lieven Heere also seere meshaghede dat sij daer om van dier tijt tot die hoochtijt van Onser Liever Vrouwen Visitaciën moeste derven die hemelsche bescouwinghe die si daghelix plach te hebben. Ende doe si daer om weende, so vraechde men haer waer om dat sij so seere weende. Dan plach sij te segghen:
- ‘Soude ic niet weenen. Dese naeste XI jaren hebbe ic vercreghen altoes van Onsen Lieven Heere, wat ic begheerde of eyschen conste. Ende nu ligghe ic aldus langhe ende en ontfanghe gheen troost.’
Mer ontrent die voerseide hoochtijt van Onser Vrouwen wert si weder ghevisenteert met also grooter graciën Gods, dat si ontrent IX of X daghen sonder af laten scheen te wesen in godliken bescouwinghe ende soeticheit ende vroechde. Ende die inwendighe soeticheit die si smaecte, was also groot dat si met uutwendighen sinnen vernomen wert van den ghenen die tot haer quamen.[232Rb] In voer leden tijden - doe Willem, haer broeder, ghestorven was, als voerseit es - ontfinc si mede also grooten rouwe van herten, dat sy seide dat sij niet en hadde ghemeent, dat si noch also menschelijc hadde gheweest. Om desen selven rouwe verloos sij mede menich tijt die gracie der hemelscher bescouwinghe, als gheopenbaert was eenen heremijt die in Egypten woende daer af int naeste cappittel staet of ghescreven van broeder Gherijt den heremijt.
DEse heileghe maghet plach te segghen, dat sy van haren vader hadde ghehoort dat Onse Lieve Vrouwe hadde met hem een voerwaerde ghemaect, ende dat Sij hem hadde gheloeft, dat hy van Haer ontrent die hoochtijt van Harer Ontfanghenisse van deser weerelt soude worden gheroepen. [231Va] Ende dat ghesciede also, want hij* sterf op des voerscreven hoochtijts avont, na die persecucie die si vanden pickaerden hadde gheleden. Ende corts daer nae worde si van sijnre salicheit versekert. Maer die vianden en lieten Liedewy niet met vreden, want si plaghen haer te segghen, dat si haren vader hadden by hem in haer verdoemenisse. Ende daer weende sy also seere om datmense qualike mochte ghetroosten. Ende als haer yemant vraechde waer omme si also seere weende, soe antworde sy:
- ‘Ic weet wel, dat mijn vader wel te vreden es, ende nochtan segghen die vianden dat hi verdoemt es.’
Op enen tijt wart si van den ynghel ghevoert tot der vruechden des paradijs. Ende si vant onderweghe vele vianden spelende met enen anderen viant die verscepen was in haers vaders ghedaente. Ende si seyden tot haer:
- ‘Ey, ey! Sich hier dinen vader.’
Maer Liedewy sach wel, dattet haer vader niet en was, ende seide:- ‘Het en es mijn vader niet.’
Ende te hants stoven die vianden uut haren weghe ende si ghinc metten ynghel, daer sy wesen woude.
Hier na - inden jare van XXVI omtrent Sente Ponciaensdach - was Peeternelle, haers broeders dochter, siec, daer af gheseit es in dat cappittel van harer martelie. Op dien tijt hadde Liedewy die corts. Ende si bat [231Vb] Onsen Lieven Heere, dat Hi die corts also ordineren wilde dat si haer nichte spreken mochte ende troosten voer haer doot. Ende dat ghesciede also ende aldus sterf Peternelle op Sinte Ponciaens dach des avonts ontrent tien uren.
Maer somighe daghen voer Peternellen doot sach Liedewy in haeren uutganc een scoon processie van patriarcken ende propheten ende apostelen ende van martelaren ende confessoren, van maechden, priesteren ende clercken, die na haer weerdicheit malcanderen volgheden, ende ghinghen uut die kerke van Sciedam met crucen ende kersen die berrenden ende lichten also seer als die sonne. Ende quamen voer haer dore ende ende namen uut haren huys een lijc ende droeghent weder ter kerken ende sij volchden dat lijc met drien cronen die haer waren ghegheven: eene op haer hoeft ende in elke hant eene. Om dit visioen hadde si ghemeent, dat sy corts soude hebben ghestorven. Ende daer omme so liet sy bereyden, dat sij soude behoeven tot haerer uutvaert. Mer namaels seide si, dat Peternelle daer bij beteekent was die corts daer na sterf, als voer seyt es.
Dese twee maechden hadden malcanderen soe lief. Want Peternelle plach Liedewy [232Ra] soe ghetrouwelijc te dienen ende deelachtich te wesen dier graciën die Liedewy van Onsen Lieven Heere plach te ontfanghen. Ende daerom na Peternellen doot ontfinc Liedewy grooten rouwe. Ende dien Onsen Lieven Heere also seere meshaghede dat sij daer om van dier tijt tot die hoochtijt van Onser Liever Vrouwen Visitaciën moeste derven die hemelsche bescouwinghe die si daghelix plach te hebben. Ende doe si daer om weende, so vraechde men haer waer om dat sij so seere weende. Dan plach sij te segghen:
- ‘Soude ic niet weenen. Dese naeste XI jaren hebbe ic vercreghen altoes van Onsen Lieven Heere, wat ic begheerde of eyschen conste. Ende nu ligghe ic aldus langhe ende en ontfanghe gheen troost.’
Mer ontrent die voerseide hoochtijt van Onser Vrouwen wert si weder ghevisenteert met also grooter graciën Gods, dat si ontrent IX of X daghen sonder af laten scheen te wesen in godliken bescouwinghe ende soeticheit ende vroechde. Ende die inwendighe soeticheit die si smaecte, was also groot dat si met uutwendighen sinnen vernomen wert van den ghenen die tot haer quamen.[232Rb] In voer leden tijden - doe Willem, haer broeder, ghestorven was, als voerseit es - ontfinc si mede also grooten rouwe van herten, dat sy seide dat sij niet en hadde ghemeent, dat si noch also menschelijc hadde gheweest. Om desen selven rouwe verloos sij mede menich tijt die gracie der hemelscher bescouwinghe, als gheopenbaert was eenen heremijt die in Egypten woende daer af int naeste cappittel staet of ghescreven van broeder Gherijt den heremijt.
Beschrijving
25. De dood van Liedewijs vader en van Pieternel, haar nicht
De vader van Liedewij had van Maria gehoord dat hij zou sterven in de avond van 7 december, hetgeen ook uitkwam. Duivels vielen Liedewij lastig door haar te zeggen dat haar vader bij hen in de hel zat. Dit deed haar zeer verdriet hoewel ze wist dat haar vader in het paradijs was. Zij was namelijk eens meegenomen door een engel en onderweg zag zij een duivel een gedaante lastigvallen die op haar vader leek, maar het niet was. Op 14 januari overleed Pieternel, de dochter van haar broer. Liedewij had koorts en smeekte God dat ze toch nog in de mogelijkheid kon komen om afscheid te nemen, waar Hij voor zorgde. Daarvoor zag zij in een uittreding een stoet aartsvaders, profeten, apostelen, martelaren, belijders, maagden, priesters en leken. Ze kwamen de kerk van Schiedam uit met kruisen en brandende kaarsen. Ze gingen naar haar huis, haalden er een lijk af en keerden terug naar de kerk. De overledene had drie kronen: één op haar hoofd en één in elke hand. Liedewij dacht dat zij degene was die zou gaan sterven en trof maatregelen voor haar begrafenis. Liedewij was zeer bedroefd na de dood van Pieternel. Dit mishaagde Onze Lieve Heer; daarom moest Liedewij vanaf die tijd tot 25 maart elke dag haar hemelse visioenen ontberen tot haar grote verdriet. Maar later mocht zij weer zo intens de genade Gods ondergaan, dat zij zich een dag of negen, tien onafgebroken scheen te bevinden in goddelijke visioenen.
De vader van Liedewij had van Maria gehoord dat hij zou sterven in de avond van 7 december, hetgeen ook uitkwam. Duivels vielen Liedewij lastig door haar te zeggen dat haar vader bij hen in de hel zat. Dit deed haar zeer verdriet hoewel ze wist dat haar vader in het paradijs was. Zij was namelijk eens meegenomen door een engel en onderweg zag zij een duivel een gedaante lastigvallen die op haar vader leek, maar het niet was. Op 14 januari overleed Pieternel, de dochter van haar broer. Liedewij had koorts en smeekte God dat ze toch nog in de mogelijkheid kon komen om afscheid te nemen, waar Hij voor zorgde. Daarvoor zag zij in een uittreding een stoet aartsvaders, profeten, apostelen, martelaren, belijders, maagden, priesters en leken. Ze kwamen de kerk van Schiedam uit met kruisen en brandende kaarsen. Ze gingen naar haar huis, haalden er een lijk af en keerden terug naar de kerk. De overledene had drie kronen: één op haar hoofd en één in elke hand. Liedewij dacht dat zij degene was die zou gaan sterven en trof maatregelen voor haar begrafenis. Liedewij was zeer bedroefd na de dood van Pieternel. Dit mishaagde Onze Lieve Heer; daarom moest Liedewij vanaf die tijd tot 25 maart elke dag haar hemelse visioenen ontberen tot haar grote verdriet. Maar later mocht zij weer zo intens de genade Gods ondergaan, dat zij zich een dag of negen, tien onafgebroken scheen te bevinden in goddelijke visioenen.
Bron
Het leven van Liedewij, de maagd van Schiedam. (Ed. Ludo Jongen en Cees Schotel). Verloren, Hilversum 1994 (tweede druk).
Commentaar
ca. 1435
Dit verhaal is per hoofdstuk ingevoerd. Er zijn 44 hoofdstukken. <br>
Tekst en informatie: http://www.dbnl.org/tekst/_lie002lied01_01/
Tekst en informatie: http://www.dbnl.org/tekst/_lie002lied01_01/
Naam Overig in Tekst
Liedewij 
Liedewij 
Pieternel
Pieternel
Maria
Maria
Gerrit
Gerrit
God
God
Lidwina van Schiedam
Lidwina van Schiedam
Naam Locatie in Tekst
Egypte
Egypte
Plaats van Handelen
Schiedam (Zuid-Holland)
Schiedam (Zuid-Holland)
Kloekenummer in tekst
K003p
K003p
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21