Hoofdtekst
Het kunstgebit
`Mijn man, die in de aannemerij werkzaam is, werd weer eens uitgenodigd voor een dagje sportvissen op de Noordzee. Een liefhebberij die altijd uitloopt op veel gezuip. Toen hij met de auto in IJmuiden aankwam, stonden de anderen hem al op te wachten. Visgerei kopen hoefden ze niet, want dat was op de boot te huur. Met half tij voeren ze de pieren uit, om voor Zandvoort voor anker te gaan. De vangst stelde bitter weinig voor, maar gelukkig was er voldoende Beerenburger aan boord om te "pekelen". De stemming steeg zienderogen, hoewel sommigen zeeziek begonnen te worden.
Ook Piet hangt zeeziek over de reling. Hij geeft hartstochtelijk over en merkt tot zijn grote schrik, maar tot even grote hilariteit van de anderen, dat daarbij zijn bovengebit in zee verdwenen is. Mijn man krijgt dan een idee. Hij doet zijn eigen bovengebit uit, bevestigt dit aan zijn vishaakje, legt weer in, en roept na een paar minuten opgewonden: "Piet, kom gauw kijken, ik geloof dat ik je bovengebit beet heb."
Piet haalt het bovengebit dolgelukkig van het haakje, stopt het in zijn mond, zegt dan: "Verdomme, dit is het mijne niet!" en gooit het weer terug in zee.'
(Nico Scheepmaker: `Trijfel' in Leidsch Dagblad, 22 september 1978)
`Mijn man, die in de aannemerij werkzaam is, werd weer eens uitgenodigd voor een dagje sportvissen op de Noordzee. Een liefhebberij die altijd uitloopt op veel gezuip. Toen hij met de auto in IJmuiden aankwam, stonden de anderen hem al op te wachten. Visgerei kopen hoefden ze niet, want dat was op de boot te huur. Met half tij voeren ze de pieren uit, om voor Zandvoort voor anker te gaan. De vangst stelde bitter weinig voor, maar gelukkig was er voldoende Beerenburger aan boord om te "pekelen". De stemming steeg zienderogen, hoewel sommigen zeeziek begonnen te worden.
Ook Piet hangt zeeziek over de reling. Hij geeft hartstochtelijk over en merkt tot zijn grote schrik, maar tot even grote hilariteit van de anderen, dat daarbij zijn bovengebit in zee verdwenen is. Mijn man krijgt dan een idee. Hij doet zijn eigen bovengebit uit, bevestigt dit aan zijn vishaakje, legt weer in, en roept na een paar minuten opgewonden: "Piet, kom gauw kijken, ik geloof dat ik je bovengebit beet heb."
Piet haalt het bovengebit dolgelukkig van het haakje, stopt het in zijn mond, zegt dan: "Verdomme, dit is het mijne niet!" en gooit het weer terug in zee.'
(Nico Scheepmaker: `Trijfel' in Leidsch Dagblad, 22 september 1978)
Onderwerp
BRUN 04155 - The Wrong Teeth   
Beschrijving
Een aantal mannen gaat op zee vissen. Er wordt een man zeeziek en hij spuugt zijn gebit overboord. Een vriend hangt voor de grap zijn eigen kunstgebit aan de haak. Hij beweert het gebit van zijn maat te hebben opgevist. De man stopt het gebit in zijn mond. Het past niet en boos gooit hij het overboord.
Bron
Peter Burger: De wraak van de kangoeroe. Amsterdam 1993, p.91-92.
Commentaar
22 september 1978
anonieme informante
P. Burger merkt op dat deze stadssage ook als mop wordt verteld.
P. Burger merkt op dat deze stadssage ook als mop wordt verteld.
The Wrong Teeth
`Trijfel'-column in Leidsch Dagblad
Naam Overig in Tekst
Beerenburger   
[Berenburg]   
Piet   
Naam Locatie in Tekst
Noordzee   
IJmuiden   
Zandvoort   
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20