Hoofdtekst
Ja, jij houdt maar vol. Weet je niks? Weet je er nog gien íentje? Ja, ik weet er nog wel ien, maar die was me eigelijk te kinderachtig om hem je de vorige keer te vertelle, maar ze zegge dat het waar ebeurd is, maar ik loof het niet.
In de Purmer moet je een boer ehad hewwe en die had een zeug die pas ebigd had. Dat was natuurlijk een aardig gezicht. Nou kwam er een deftig heer an in een vigelant en die was met zijn vrouw en een stuk of wat kleine kindere uit rijen. Nou, zoodra die kindere die kleine toetjes zagge, woue ze die ers beter bekijke; dus zollie oit de wage.
Maar nou had die boer een jonge die met die bigge liep, en as zollie nou bij ientje woue staan blijve en het ers anhale, dan riep hij: "Vooruit, vooruit."
Op laast wier de heer kwaad. Hij docht: ik zel je wel krijge, maatje.
Maar hij hiel zijn eigen heel vrindelik en zei: "Jij bent een beste jonge. Jij bent een beleefde jonge. Zukke jonges ken ik net gebruike. Jij most ers bij me te gast komme, want jou mot ik net hewwe."
"Das goed," zei de jonge: "Wanneer?"
"Nou den en den."
Toe het de bepaalde dag was: de jonge er op of. Hij wier deftig ontvange, maar toe ze éte zoue, toe zag ie al dat het mis was. De heer had een schelvisch op zijn bord, en hij een pekelharing. Hij zei niks, maar hiel de pekelharing an z'n oor.
"Waarom doen je dat?" zei de heer.
"Hij zeit wat," zei de jonge.
"Ik hoor niks," zei de heer.
Eve later doen ie het weer tot drie keer toe.
"Nou mot je main toch ers zegge, wat ie zeit," zei de heer.
"Nou," zeit de jonge, "eerst vroeg ie, of ik zoo dol op pekelharing was. En toe vroeg ie, of ik niet liever schelvisch zou luste. En nou zeit ie weer, dat de schelvisch niet alleen voor de groote man is, maar dat de kleine ze ook wel luste."
De heer begreep hem en hij kreeg een groote moot op zijn bord.
"In nou lus je zeker nog wel een glaasie wijn," zei de heer.
"Assublieft" natuurlijk.
"Nou, dan moet je maar na de kelder gaan."
Nou was de heer of esproke met zijn knecht dat as de jonge in de kelder kwam, de knecht hem ouwerwis of zou ranselen. De jonge dus nee de kelder. Onderweg zag ie een gebrade ham; die was al ekookt, omdat de heer de volgende dag weer volk zou krijge.
Hé, docht de jonge: die zou ik wel luste. Maar hai liep deur.
Toe nie in de kelder kwam, zei de knecht: "Lust je een glaasje?"
"Jawel," zei de jonge, "maar ken jij twee likeure uit één vat tappe? Niet? Dan zel ik het je leere. Geef hier de boor. Ziezoo, hou nou je vinger voor het gat."
Toe liep ie nee de andere kant van het vat en maakte daar ook een gat in.
"Hou deer nou ook je hand voor, den zel ik de krane hale."
De jonge nee bove. Hij grijpt de ham en begint te schreeuwe.
"O, o, nou heb ik voor zes weke genog, nou heb ik voor zes weke genog!"
Hij miende natuurlijk de ham, maar de heer docht dat ie zoo op zijn wammes ehad had, dat ie voor zes weke genog had.
Maar eindelijk docht de heer: waar blijft de knecht toch?
Toe ie bij de kelder kwam, hoorde nie: "Kom toch, ik ken niet meer, ik ken niet meer!"
Zou ie hem nou zoo eranseld hebbe? docht ie, en hij naar de kelder, en deer zag ie dat de jonge hem een leelijke pos ebakke had.
De jonge mooi blijd natuurlijk en met de ham school.
(D. Schuurman).
In de Purmer moet je een boer ehad hewwe en die had een zeug die pas ebigd had. Dat was natuurlijk een aardig gezicht. Nou kwam er een deftig heer an in een vigelant en die was met zijn vrouw en een stuk of wat kleine kindere uit rijen. Nou, zoodra die kindere die kleine toetjes zagge, woue ze die ers beter bekijke; dus zollie oit de wage.
Maar nou had die boer een jonge die met die bigge liep, en as zollie nou bij ientje woue staan blijve en het ers anhale, dan riep hij: "Vooruit, vooruit."
Op laast wier de heer kwaad. Hij docht: ik zel je wel krijge, maatje.
Maar hij hiel zijn eigen heel vrindelik en zei: "Jij bent een beste jonge. Jij bent een beleefde jonge. Zukke jonges ken ik net gebruike. Jij most ers bij me te gast komme, want jou mot ik net hewwe."
"Das goed," zei de jonge: "Wanneer?"
"Nou den en den."
Toe het de bepaalde dag was: de jonge er op of. Hij wier deftig ontvange, maar toe ze éte zoue, toe zag ie al dat het mis was. De heer had een schelvisch op zijn bord, en hij een pekelharing. Hij zei niks, maar hiel de pekelharing an z'n oor.
"Waarom doen je dat?" zei de heer.
"Hij zeit wat," zei de jonge.
"Ik hoor niks," zei de heer.
Eve later doen ie het weer tot drie keer toe.
"Nou mot je main toch ers zegge, wat ie zeit," zei de heer.
"Nou," zeit de jonge, "eerst vroeg ie, of ik zoo dol op pekelharing was. En toe vroeg ie, of ik niet liever schelvisch zou luste. En nou zeit ie weer, dat de schelvisch niet alleen voor de groote man is, maar dat de kleine ze ook wel luste."
De heer begreep hem en hij kreeg een groote moot op zijn bord.
"In nou lus je zeker nog wel een glaasie wijn," zei de heer.
"Assublieft" natuurlijk.
"Nou, dan moet je maar na de kelder gaan."
Nou was de heer of esproke met zijn knecht dat as de jonge in de kelder kwam, de knecht hem ouwerwis of zou ranselen. De jonge dus nee de kelder. Onderweg zag ie een gebrade ham; die was al ekookt, omdat de heer de volgende dag weer volk zou krijge.
Hé, docht de jonge: die zou ik wel luste. Maar hai liep deur.
Toe nie in de kelder kwam, zei de knecht: "Lust je een glaasje?"
"Jawel," zei de jonge, "maar ken jij twee likeure uit één vat tappe? Niet? Dan zel ik het je leere. Geef hier de boor. Ziezoo, hou nou je vinger voor het gat."
Toe liep ie nee de andere kant van het vat en maakte daar ook een gat in.
"Hou deer nou ook je hand voor, den zel ik de krane hale."
De jonge nee bove. Hij grijpt de ham en begint te schreeuwe.
"O, o, nou heb ik voor zes weke genog, nou heb ik voor zes weke genog!"
Hij miende natuurlijk de ham, maar de heer docht dat ie zoo op zijn wammes ehad had, dat ie voor zes weke genog had.
Maar eindelijk docht de heer: waar blijft de knecht toch?
Toe ie bij de kelder kwam, hoorde nie: "Kom toch, ik ken niet meer, ik ken niet meer!"
Zou ie hem nou zoo eranseld hebbe? docht ie, en hij naar de kelder, en deer zag ie dat de jonge hem een leelijke pos ebakke had.
De jonge mooi blijd natuurlijk en met de ham school.
(D. Schuurman).
Onderwerp
VDK 1539A* - Het pak slaag in de wijnkelder 
VDK 1539A* - Het pak slaag in de wijnkelder 
ATU 1539A* - Closing Up the Wine Cask.
ATU 1539A* - Closing Up the Wine Cask.
AT 1567C - Asking the Large Fish
AT 1567C - Asking the Large Fish
ATU 1567C - Asking the Large Fish.
ATU 1567C - Asking the Large Fish.
Beschrijving
Deftige heer wil wraak nemen op gedrag van een jongen, en nodigt hem uit. Bij het eten maakt de jongen de heer wijs dat de pekelharing op zijn bord hem vertelt dat de schelvis op het bord van de heer ook voor de kleine man is. In de wijnkelder toont de jongen de knecht die hem een pak slaag moet geven, hoe twee likeuren uit een vat kunnen worden getapt. Hij laat de knecht op beide kanten zijn vinger op het gat houden. De jongen steelt een ham en gaat er vandoor.
Bron
Collectie Bakker (Archief Meertens Instituut)
Motief
J1341.2 - Asking the large fish.
J1341.2 - Asking the large fish.
Commentaar
7 oktober 1901, in brief november 1901
Het pak slaag in de wijnkelder & Asking the Large Fish AT 1567C
Naam Locatie in Tekst
Purmer
Purmer
Plaats van Handelen
Purmer (Noord-Holland)
Purmer (Noord-Holland)
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21