EDJSL044 - Het witte wijf van Montferland

Het witte wijf van Montferland
In de bossen bij Montferland huizen witte wijven, die geen mens kwaad doen als ze met rust worden gelaten.
Iemand uit Beek, die 's avonds op weg was naar huis, vroeg met zijn dronken kop aan zo'n wijf of ze met hem wou dansen.
Ze bleef de hele nacht met hem doordansen. De man wou er steeds een eind aan maken, maar dat lukte hem niet. Hij moest doorgaan, zelfs toen hij niet meer kon. Het zweet gutste van zijn kop, alsof hij op het heetst van de dag aan het rogge maaien was. Hij smeekte haar op te houden, maar ze luisterde niet.
Toen de dag aanbrak, viel de man dood voor haar voeten neer.
(Gelderland)

Een dronken man vraagt een van de witte wieven of zij met hem wil dansen. Ze danst net zolang tot hij er letterlijk bij neervalt.

E. de Jong & P. Klaasse: Sagen en Legenden van de Lage Landen. Bussum 1980, p. 115

D2061.1.2.    D2061.1.2.   

1980

Bron: A. Tinneveld: Vertellers uit de Liemers, Wassenaar 1975, pp. 47-48

Omstreeks 1946 verteld door Hend Stinissen te Didam. De zgn. witte wijven zijn geesten van gestorvenen, die in lange gewaden door de lucht zweven. Vanouds werden zij aangetroffen bij Germaanse grafheuvels. Ze konden de mensen kwaad berokkenen, maar ook helpen. (E. de Jong & P. Klaasse: Sagen en Legenden van de Lage Landen, Bussum 1980, p. 164)

Montferland    Montferland   

Beek    Beek   

2013-03-01 14:46:20