Hoofdtekst
DE OORLOG TUSSEN HET LOPEND EN VLIEGEND GEDIERTE
Het gebeurde eens dat de leeuw, die koning is over al het lopend gedierte, de piepkleine, naakte jongen (die nog geen verenkleed hadden) van het winterkoninkje, die koning is over al het vliegend gedierte, in hun armzalig nestje zag liggen.
"Ach! Ach!" zei hij, "zijn die kleine scharminkeltjes, die ik nauwelijks met het blote oog kan zien, zijn die magere, kale schreeuwertjes koningskinderen? Laat me lachen!"
Het winterkoninkje hoorde hoe de leeuw de spot met zijn jongen had gedreven en hij nam dat zo hoog op dat hij de leeuw en zijn volk de oorlog verklaarde. De leeuw vergaderde al wat loopt op een groot, vlak heideland en het winterkoninkje riep al wat vliegt, vogels en insecten, bijeen in de lucht. Toen de leeuw zijn tegenstanders daar zo zag vliegen en fladderen, en zag dat de uil nog bijna de grootste van de hele troep was, schaamde hij zich dat hij tegen zo'n leger zou moeten vechten en hij stak nog meer dan tevoren de gek met het winterkoninkje en zijn volk.
Maar luister nu hoe het winterkoninkje het aanlegde om de leeuw nog beschaamder te maken.Voordat de slag begon, stuurde hij een kleine, kleine mug uit, die zou gaan zien en horen wat er omging in het vijandelijke kamp.
De mug zoemde weg en weldra was hij middenin het leger van koning leeuw. Daar zag hij de vos op zijn hurken zitten voor de leeuw en hij hoorde hem zeggen: "Heer Leeuw, ik wil uw vaandeldrager zijn. Zie, ik zal aan het hoofd van uw leger gaan, met mijn staart zo recht omhoog in de lucht, en zolang als u dit vaandel ziet opsteken, is de zege aan ons, maar zou ik het vaandel laten zakken, dan moet u het maar opgeven en vluchten met het leger, want dat zal dan het teken zijn dat wij de slag verliezen."
De mug vloog dadelijk terug naar het winterkoninkje om te vertellen wat hij gehoord had. Toen bliezen de ganzen op hun hoorns en de twee legers trokken tegen elkaar op.
Waarlijk, de vos ging aan het hoofd van het lopend gedierte met zijn staart trots omhoog, maar het winterkoninkje zond een wesp, een enkele kleine, geelzwarte wesp en hij beval haar om de vos heel voorzichtig onder zijn staart te steken. Dat deed de wesp en de vos trok een lelijk gezicht en zwaaide met zijn staart, maar hield hem nog recht omhoog. ..
Toen zond het winterkoninkje nog vijf andere wespen uit, die alle vijf onder de staart van de vos vlogen en hem staken, dat het niet leuk meer was.
En de vos liet zijn staart al meer en meer zakken, en eindelijk stak hij hem tussen zijn poten en liep druipstaartend weg, zo hard als hij kon. Al het lopend gedierte, ja zelfs koning leeuw volgden hem op zijn vlucht, met knikkende knieën en hangende oren.
Zo versloeg het slimme winterkoninkje de grote, sterke, machtige koning leeuw.
(Vlaams Limburg)
Het gebeurde eens dat de leeuw, die koning is over al het lopend gedierte, de piepkleine, naakte jongen (die nog geen verenkleed hadden) van het winterkoninkje, die koning is over al het vliegend gedierte, in hun armzalig nestje zag liggen.
"Ach! Ach!" zei hij, "zijn die kleine scharminkeltjes, die ik nauwelijks met het blote oog kan zien, zijn die magere, kale schreeuwertjes koningskinderen? Laat me lachen!"
Het winterkoninkje hoorde hoe de leeuw de spot met zijn jongen had gedreven en hij nam dat zo hoog op dat hij de leeuw en zijn volk de oorlog verklaarde. De leeuw vergaderde al wat loopt op een groot, vlak heideland en het winterkoninkje riep al wat vliegt, vogels en insecten, bijeen in de lucht. Toen de leeuw zijn tegenstanders daar zo zag vliegen en fladderen, en zag dat de uil nog bijna de grootste van de hele troep was, schaamde hij zich dat hij tegen zo'n leger zou moeten vechten en hij stak nog meer dan tevoren de gek met het winterkoninkje en zijn volk.
Maar luister nu hoe het winterkoninkje het aanlegde om de leeuw nog beschaamder te maken.Voordat de slag begon, stuurde hij een kleine, kleine mug uit, die zou gaan zien en horen wat er omging in het vijandelijke kamp.
De mug zoemde weg en weldra was hij middenin het leger van koning leeuw. Daar zag hij de vos op zijn hurken zitten voor de leeuw en hij hoorde hem zeggen: "Heer Leeuw, ik wil uw vaandeldrager zijn. Zie, ik zal aan het hoofd van uw leger gaan, met mijn staart zo recht omhoog in de lucht, en zolang als u dit vaandel ziet opsteken, is de zege aan ons, maar zou ik het vaandel laten zakken, dan moet u het maar opgeven en vluchten met het leger, want dat zal dan het teken zijn dat wij de slag verliezen."
De mug vloog dadelijk terug naar het winterkoninkje om te vertellen wat hij gehoord had. Toen bliezen de ganzen op hun hoorns en de twee legers trokken tegen elkaar op.
Waarlijk, de vos ging aan het hoofd van het lopend gedierte met zijn staart trots omhoog, maar het winterkoninkje zond een wesp, een enkele kleine, geelzwarte wesp en hij beval haar om de vos heel voorzichtig onder zijn staart te steken. Dat deed de wesp en de vos trok een lelijk gezicht en zwaaide met zijn staart, maar hield hem nog recht omhoog. ..
Toen zond het winterkoninkje nog vijf andere wespen uit, die alle vijf onder de staart van de vos vlogen en hem staken, dat het niet leuk meer was.
En de vos liet zijn staart al meer en meer zakken, en eindelijk stak hij hem tussen zijn poten en liep druipstaartend weg, zo hard als hij kon. Al het lopend gedierte, ja zelfs koning leeuw volgden hem op zijn vlucht, met knikkende knieën en hangende oren.
Zo versloeg het slimme winterkoninkje de grote, sterke, machtige koning leeuw.
(Vlaams Limburg)
Onderwerp
AT 0222 - War of Birds and Quadrupeds 
AT 0222 - War of Birds and Quadrupeds 
ATU 0222 - War between Birds (Insects) and Quadrupeds
ATU 0222 - War between Birds (Insects) and Quadrupeds
Beschrijving
De koning van de vliegende dieren, het winterkoninkje, verklaart de oorlog aan de koning van de lopende dieren, de leeuw. Het winterkoninkje mobiliseert al wat vliegt, en de leeuw haalt alle lopende dieren bij elkaar. Het winterkoninkje stuurt een mug als spion naar het kamp van de leeuw. Hij hoort dat de vos een vaandel zal dragen. Indien omhoog gehouden zal de vaandel een teken zijn om door te vechten, indien omlaag gehouden een teken dat de strijd is verloren. Wespen steken de vos. Hij kan de vaandel niet meer omhoog houden. De lopende dieren vluchten. Het winterkoninkje wint de strijd.
Bron
J.R.W. Sinninghe: Volkssprookjes uit Nederland en Vlaanderen. Den Haag 1978, P. 107-108
Motief
B261 - War of birds and quadrupeds.
B261 - War of birds and quadrupeds.
B261.1 - Bat in war of birds and quadrupeds.
B261.1 - Bat in war of birds and quadrupeds.
K2323.1 - Fox’s tail drops and frightens animals.
K2323.1 - Fox’s tail drops and frightens animals.
Commentaar
War of Birds and Quadrupeds
Naam Locatie in Tekst
Leeuw.
Leeuw.
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20