Hoofdtekst
Daor was zoo is e' land, wor dat eel stoemme menschen in woonde. Van die mensche waoren er zoo is negen op jacht gewest, en as ze terug naar uis ginge, dan dochte ze ummes, dat ze er eenen kwijt gespeld woaren!
"Wacht wa'," zee er eene, "'me zulle makandere is telle."
Die telde dan 'zen kamerade, maor ha vergette zen eige.
"Zie de wel," zee em zoo, "dat er eene verloren is."
"Och, 't is ni waar," zee er nen andere, "ik zal ekik is telle! Een, twee, drij, negen. Zie de wel, dat ze er nog allemol zijn."
Om er zeker van te zen, telde nen andere wer op ter nieft, en die kreeg, jandeumme! wer acht. Wa nauw gezoengen?
"Hoort," kwam er 'nen andere, "we zullen me onze neus in 't zand gaon liggen, en dan de puttekes telle."
Dat was na goe voor deze keer!
Nen andere keer was 't nog schunder! Ga moet weten, die mensche, die jadden een stadtuis gemaakt, maor z' odden er vergete vensters in te doen, en nà was 't er zoo doenker als in den nacht. En wette wa ta die slumme kaerels nauw deje? Ze zette nen alven dag lang muizevalle op de straat; dan deje ze de kleppekes toe, en ze droege de muizevalle in 't stadtuis. Dat hodde ze gedaon om het licht te vangen, zeeën ze!
Me vertelseltje is nog ni uit, zulle! In het stadtuis zaten wel onderd muize, en ze wisten ummes mor ni, hoe ze er uit te krijgen. Zekere keer kwam er is ne vreemdeling veurbij, die 'en kat op zenen arm droeg. Ze vroege, wa beest dat da was!
"Hewel, manne," antwoordde den andere, "dat is 'en raar beest van Amerika, en zoo zen er mor elmige op de waereld. En die beest, die kan eel veel muizen vangen."
"Da zou 'e goe betje veur ons zijn," dochten ons slummeriken, en den oepperste die zee: "Voor oeveul verkoepte dieë muizeneter?"
"Ja sie, manneke, ik verkoop hem ni geere, maar komaan, ik zal 'em 'a eel gracelijk geve: voor duizend frang krij 'd em!"
't Was goed, en de vremdeling, zoo gauw as 'em betold was, trok er van deur.
Mor hij kost nog gin vijf minuten varder zin, of dor komt er eene vol spit achter 'em: "Eh, boske, wat et 'em, as 'em nauw is geen muize vindt?"
"Pens en vleesch," riep de vremdeling, terwijlent dat 'em zoo gauw meugelijk voortliep, want ha docht: ze zen zeker men dieverij gewaor geworren!
"Ai, ai, ai manne, nau zemme goe geleverd," riep de commichonnair al van verre; "as die leelijke beest geen muize vindt, dan et ze menschevleesch."
En ze woaren allemol zoo bang, dat ze 'un stadtuis in brand stake, om er den muizeneter uit te joage. Maar het arrem beestje liep op een ander 'uis, en da stoake ze ook in brand. En op den duur brandde heel de stad.
(Omstreken van Boom)
Onderwerp
AT 1287 - Numskulls Unable to Count their own Number 
AT 1287 - Numskulls Unable to Count their own Number 
ATU 1287 - Numskulls Unable to Count their own Number.
ATU 1287 - Numskulls Unable to Count their own Number.
Beschrijving
Ze hebben een stadhuis gebouwd zonder ramen. Om licht te vangen zetten ze muizevallen.
Ze kopen een kat om muizen te verjagen, maar verstaan in plaats van dat het dier naast muizen ook pens en vlees eet, dat de kat mensenvlees eet. Om de kat te verjagen steken ze het stadhuis in brand. De kat loopt met een brandende staart van huis naar huis, waarna de hele stad brandt.
Bron
Motief
J2031 - Counting wrong by not counting oneself.
J2031 - Counting wrong by not counting oneself.
J2031.1 - Numskulls count selves by sticking their noses in the sand.
J2031.1 - Numskulls count selves by sticking their noses in the sand.
J1961.1 - Trying to catch light in a mouse-trap.
J1961.1 - Trying to catch light in a mouse-trap.
J2101 - Getting rid of the cat.
J2101 - Getting rid of the cat.
F708.1 - Country without cats.
F708.1 - Country without cats.
Commentaar
Naam Locatie in Tekst
Amerika
Amerika