VODA_036_02

“Jao”, hij zegt: “Da zou’k ou toch nog ‘s vertellen.” Hij zegt: “Da was… in Groenendijk, gemeente Hontenis, woonden d’n boer die’k goed gekend heb. ’n Goeien boer, met zijn vrouw en… ’n paor kindern.”
En het was zo kort voor Kertsmis, zitten op de laten avond, de kinderen zijn naor bed, zitten den baos en de bazin, want da dee ze in het land van Hulst, de baozin en Sjef, d’n jongen inwonenden knecht, die zitten rond d’n openhaord. En waor dan de… houtblokken nu flink loeiend vuur opleven… zegt Sjef tegen d’n baos: “Boas… weeteh gij wel da ge in de nacht, in de Kerstnacht, precies de twaalef uurn nooit in de pèrdestal mag kommn?” “Oh ja jongen… Ah la jongen,” zegt d’n boer, “waorom dan nie?” “Nee boas,” zegt Sjef, “Da meugde nooit doen, want wee degene die dat doet, hem zal ’t ongeluk treffen.” “Ghogho,” zegt d’n boer, “Sjef, Sjef, ge hèd lelijk te pakkn mijn jongen, gij leest te veel boeken!” De knecht zegt niks meer. Moar ja, menselijke eigenschap, die zit ook bij de boer, en die kan toch nie laten, die zegt tegen z’n vrouw: “Hoor ‘s, ik gao toch op de kerstnacht om twaalf uren gao ik de stal ’s in.” “Oei,” zegt z’n vrouw, “Doet da nie, wij kunnen wij beter naor de nachtmis gaon.” Maor den boer is d’r nie af te helpn en vijf voor twaaleven op zijn kousen, gaot ie de stal en verbergt zich achter de ruiven. De klok van Groenendijk laot zijn twaalf slagen horen en dan opeens hoort hij dat ’t an pèrd, da’s pèrd, dat an de recht goeien hand loopt, zegt tegen ’t roei pèrd, da’s pèrd da meeloopt aan ’t touw: “Weeteh gij, wie wij binnen vier daogen naor zijn graf zulln rijen?” “’k Weet da nie”, zegt ’t roei pèrd, waorop ’t antwoord zegt: “Welnu, ’t zal onzen boas zijn.” En dan wordt alles stil. En d’n boer, hm, die denkt: “Goh, ‘k hè me dat alles verbeeld”, en nu gaot terug noar de kamer hij zegt tegen zijn vrouw, hij zeg: “Vrouw, Sjef had toch gelijk!” Hie zeit: “Moar ’t is allemoal verbeelding hoor!” En ie vertelt dus zijn vrouw wat ie daor in de stal gehoord hèd en zegt: “moar la’wen nou maor naor bed gaon ’t is d’r koud genoeg voor.” “En meneer,” zei m’n verteller, “ge zult nie gelovn, moar hij is onder de dekens gekropen en dezelfde nacht in zijne slaop gestorven.” Hij zeg: “Mijn voader zie altijd: ‘Spot nie mie ‘oge machtn, want er zijn dingn die wij niet kenn’n’.”

TM 5004 - In de kerstnacht zingen of praten de dieren (bijen, paarden, koeien etc.)    TM 5004 - In de kerstnacht zingen of praten de dieren (bijen, paarden, koeien etc.)   

AT 0671D* - To Die Next Day    AT 0671D* - To Die Next Day   

ATU 0671D* - To Die Next Day.    ATU 0671D* - To Die Next Day.   

ATU 0934 - Tales of the Predestined Death    ATU 0934 - Tales of the Predestined Death   

Kort voor Kerstmis zitten de baas, bazin en knecht bij elkaar. De knecht laat zijn baas weten dat je nooit in de kerstnacht om 12 uur 's nachts naar de paardenstal moet gaan. Ondanks de waarschuwing, gaat de boer toch. Hij hoort het paard voorspellen dat de baas binnenkort zal sterven. Binnen de kortste keren was de boer overleden.

Radio-uitzending Vonken onder de As (NOS)

M341.1 - Prophecy: death at (before, within) certain time.    M341.1 - Prophecy: death at (before, within) certain time.   

M341.1.5 - Prophecy: death within certain period.    M341.1.5 - Prophecy: death within certain period.   

Uit handgeschreven aantekeningen blijkt dat dit verhaal gepubliceerd is in het volgende boek:
Entjes, Hendrik, en Jaap Brand. Van Duivels, Heksen en Spoken - Nederlandse Volksverhalen. 's Gravenhage, Boekencentrum B.V.: 1976.

Sjef    Sjef   

Groenendijk    Groenendijk   

Hontenis    Hontenis   

Hontenisse    Hontenisse   

Groenendijk    Groenendijk