VODA_039_07

Op ’n boerderij, d’r hadd’n ze ’n knecht, die ging ’s avonds nog wel ‘s vaak weg. Naor ’t dorp toe. Nou was die boer d’r nie zo op gesteld, want vrije tijd was d’r vroeger voor de knecht’n nie veel bij. ’s Avonds hoord’n ze ook bij huis te zijn. ’t Was makkelijk as d’r ‘s ’n koe wou kalv’n, en ze hielden d’r nie van al da gesjouw bie de weg, da was nie goed voor ‘t jong volk. Dus, probeerden ze die jongen een beetje bang te maak’n met spookverhaal’n. Ze dacht’n, as die jong’n goed bang wordt, dan blijft ie vanzelf wel bij huis. Maar die jongen die was niet zo bang en die liet ‘m door die verhaal’n van die boer ook niet bang maak’n. [Uche] Die boer zegt teeg’n ‘m: “As ‘k daar over de brugge komm’n pas maar op, daor is ‘t ’s avonds niet luis. Ik ging d’r maar niet meer langs.” Want dan ging ie nog naast de weg naar ’t dorp, soms bij ’n bruggie over, dan kon ie d’r vlugger koom’n, dan kon ie ook vaker naar ’t dorp gaan. Die boer die hield maar vol, ’t was d’r niet pluis, hij moest er niet langs gaan want ’t was niet vertrouwd. “Och,” zegt die jongen, “ik heb d’r nooit wat gezien, waarom zou’k d’r niet naortoe gaon? ’t Is makkelijk kort bie ’t durp, kan dan nog ’s de meisjes ’s zien. Hier op de boerderij weet ik ook wel wat d’r is.” Maar die boer hield vol: het deugde d’r niet. Die jongen d’r toch weer naar toe. “Wacht,” zegt die boer, “nou zal ‘m krijg’n.” Aalt, dat was de zoon, en de enigste jongen. “Aalt nou moi je ’s mooi aantrekk’n, dan zie je as je ’n spook ben, en dan ga je d’r ’s zitt’n. Twee daag’n d’rveur hadd’n ze ‘eslacht en die koehuid, die lag d’r nog. Die zoon Aalt, die nam die koehuid en daar kroop ie in. Van de kop was d’r ook, ’t was wel ’n gesmeer, maor och, die boer’n die namen da niet zo nauw. Hij trok die kop zo bij diene kopvel over de kop, de hoorns naar veur’n en daar ging ie zitt’n. Bij ’t bruggetje. “Boe! Hoe! Hoe!”, rare geluud’n in ’t donker. Die jong’n die kwam weer van ’t dorp en die boer’n zoon die reken d’rop, hij zal wel ’n borrel ‘edronk’n hebb’n en dan denkt ie vast dat ’t ’n echt spook is. Dan uh… zal ‘k ‘m ’s goed bang maak’n. Die jong’n, die kwam weer van ’t dorp en die zag daor wa zitt’n bij de brugge. Hij kon d’r nie over, ’t zat net op ’t pad. “Vooruit!”, zegt ie, “An de kante! Of ik sla d’rop!” “Ahoe! Ahoe! Ahoe!” “Mieter ie op,” zegge, “of ik sla d’r op! Ik haal er de stok an en ik sla d’r op!” “Ahoe! Ahoe! Ahoe!” “Koem, die spook dao geleuf ik niet in, ik zeg oe noe voor de derde keer, ga je an de kante of ik sla d’r op!” “Ahoe! Ahoe! Ahoe!” “As ie ahoe zegg’n, zal’k oe ook auw leer’n zegg’n!”, zegge. Hij trok ’n grote paal van ’t bruggetje af en hij begon te slaan op die spook koe. Hij sloeg d’rop. De koe die zei niks meer en die rolden in de sloot. En wat was ’t geval? De zoon van de boer die was dood. Hij had ‘m in één keer goed dood’eslaag’n. Die boer heeft nooit meer spookverhaal’n verteld om de knechten thuus te laat’n. Die had d’r meer dan genoeg van.

VDK 1676F* - Spookspelen: Het spook op de vonder    VDK 1676F* - Spookspelen: Het spook op de vonder   

ATU 1676 - The Pretended Ghost    ATU 1676 - The Pretended Ghost   

De zoon van een boer verkleedt zich als spook in een koeienhuid om een boerenknecht de stuipen op het lijf te jagen. Deze streek pakt echter verkeerd uit. De knecht schrikt niet en slaat de jongen dood.

Radio-programma Vonken onder de as (NOS)

Aalt    Aalt