Hoofdtekst
Eene ghenouchelicke clute van nu noch, van iiij personagien, te weten, de man, de ghebuer, dwijf, ende de pape.
de man.
Eylacen, die altoos is gheplaecht
Ende nemmermeer blijden dach en bejaecht,
Hem mach wel langhe dijncken den tijt.
Als ic buten ben hebbic eenich iolijt;
Maer als ic thuis ben leyt mijn herte ghebonden,
Zo minnelic ben ic ghelevert den honden.
Mijn wijf, zy loddert, zy bouft.
Dan es mijn herte zo zeere bedrouft!
Dit waer te liene, om claer vermanen,
Zy doet my lachen dat mijn ooghen tranen:
Zo stijf versetse mijnen capproen.
de ghebure.
Ghebure, hoe vaerdy?
man.
Lieve ghebuere, wat soude ic doen?
Mijn wijf es teghen my zo quaet?
ghebure.
En beteret niet?
man.
Wach armen, jaet,
Achter waert, als de hinne schert.
ghebure.
Anders niet?
man.
Het staet voorwaer alzoo verwert,
Als noynt garen dede up een strene.
ghebure.
Ic zal u leeren een rene,
Daer mede zuldijse up een ander ploye bringhen.
man.
Up een ander ploye? ic heb van als gheproeft.
ghebure.
Tsuere metten zoeten?
man.
Ja, al datter behoeft.
Tquaet met goet, tes alleleens.
ghebure.
En blijvet noch altoos even quaet?
man.
Godt weet, neens,
Maer lancx om quader dat sy wort.
ghebure.
Ic zal u wel raet gheven, op een cort.
man.
Dat beteren zal?
ghebure.
Godt weet.
man.
Nu, zegt my dan.
ghebure.
Verstaet wel tbescheet:
Als ghy thuus comt, een voor al,
Spreect zy dan quaet, zo zy ooc zal,
Watse u smijt of wat zy u doet,
Zecht altoes nu noch.
man.
Waer dat goet
Dat waer tghene dat ic haer hiette.
Ende indien zy my trocke, smete of stiete?
Zey ic nu noch, ic weet wel, te voren,
Zy slouge my doot; dat waer verloren.
‘Haut dat, nu noch! dat wert [u] droufelic swaer!’
Dat zou zy zegghen.
ghebure.
Daer en vraecht niet naer.
Ghy moetet herden, groot en cleene.
man.
En zoudic altoos nu noch zegghen?
ghebure.
Ja ghy, al teenen.
man.
Goy, zo zoudic langhe nu noch zegghen!
ghebure.
Tot dat ghijze verwect ende leert nu noch te zegghen,
Ghy moetet verduwen.
man.
Hoe zoudic pijnen my dat an te legghen?
Gheifse my een smete, ic zegghe nu noch,
Zoo gheefse my dusent mael meer toch.
Hoe zal ict daer mede maken?
ghebure.
En of zy namaels wel stoffeerde u caken
Met goeder spijse, na u ghevoech,
En zoudy nu niet connen nu noch zegghen?
man.
Ja ic, man, [my] passeret ghenouch
Nu noch te zegghen, even stijf,
Gaefse my wel tetene.
ghebure.
Jaese. Up u lijf
Herderet in smijten, in eenen doene,
Ghy zullet haer maken alzoo ghewone
Dat zy haer zal vervaren dan,
En wanen dat ghy uus sins mist.
man.
Dats rechs die man,
Mochtmense alzo ontvechten.
ghebure.
Jaet. Zechdy nu noch?
man.
Ja ic, by allen Godts knechten,
Jc zal nu noch zegghen, wat zy my doet.
ghebure.
Soo dat ic zal haer maken vroet
Dat sy u heeft al dul ghesmeten,
En dat ghy van den duvel zijt beseten,
Dat heifse met haren smijten ghedaen.
man.
Dat wort een groete boerde!
ghebure.
Nu, ghy zout ghaen.
Gaet henen thuiswaert, rasch.
man.
Ghy zecht zeker waer.
Adieu, ghebuur.
ghebure.
Gaet henen, gaet henen, ic werpe u een schoelap naer;
Dat ghy wel herden moet in desen;
Want het zal zeker vremt te hooren wezen:
Daer wordt een groot gheschal.
man.
Nu dus, vooren! God zeghent het al.
Zet ons teten en te drijncken! haest u snel!
Wat duvel, waer blijfdy?
dwijf.
Ke, zecht? heer, willecome, schoon spel.
Zecht uut, waer hebdy ghebeyt zo langhe?
man.
Nu noch.
wijf.
Ja, ghaet u ghanghen:
Ic wedde ic prouf u.
man.
Nu noch.
wijf.
Swijght! Godt bedrouve u,
Dat ghy dus langhe leift, auden dwaes!
man.
Nu noch.
wijf.
Ja, goey faes!
Nu noch? eyst anders niet?
man.
Nu noch.
wijf.
Hoort dit bediet
Met dezen nu noch! wat hebbic gheleden.
man.
Nu noch.
wijf.
God moet u schaden en scheden!
Wat meendy hier me, vuil catijf?
man.
Nu noch.
wijf.
Ke, hoort doch dit bedrijf!
En zal mer anders niet zegghen?
man.
Nu noch.
wijf.
Laet ons met vreden met dezen nu noch.
Die duvel schinde u!
man.
Nu noch.
wijf.
Ic wedde ic vinde u,
Dat u zal rauwen, ic zecht u claerlijc.
man.
Nu noch.
wijf.
Dats emmer die duvel baerlic!
Ghy en vraechter niet naer,
Dat mercke ic doch.
man.
Nu noch.
wijf.
Haut dat! zecht nu noch
Vuil catijf! wat hebdy voren?
man.
Nu noch.
wijf.
Wey, tes al verloren.
Ic zals u noch gheven, dat u zal grouwen.
man.
Nu noch.
wijf.
Ic zal u zo douwen,
Ghy zult dat nu noch achter laten.
man.
Nu noch.
wijf.
En macht niet baten?
Ic en hoorde desghelijcx noynt mijn leven.
man.
Nu noch.
wijf.
Goy! ic zals u genouch gheven
Dat u grauwelen zal, zonder ghetal.
man.
Nu noch.
wijf.
By goy, ic zal!
Haut dat; wildijs noch meer?
man.
Nu noch.
wijf.
Amy, mijn hant doet my zo zeer.
Al zoudy ramp hebben, en die u droch,
Wat meendy doch?
man.
Nu noch.
wijf.
Dat es vreemt bescheet,
Ja tvremste dat ic noynt hoorde.
man.
Nu noch.
wijf.
Ic zal ghereet.
Haut dat! nu zecht nu noch al teenen.
man.
Nu noch.
wijf.
Wat mach hy hier mede meenen?
Ic en hoorde mijn daghen vremder advyse.
man.
Nu noch.
wijf.
Tjan, ic loope uuten huyse.
Lieve gheburen, comt my ter baten!
ghebure.
Wat ist, lieve ghebuere?
wijf.
Dat zal ic u weten laten:
Wat ic mijnen man doe, goet of quaet,
Hy zegt altijt nu noch, wat ic hem doe.
ghebure.
Ic zoude den pape halen daer toe.
De man heeft claer sijns sins ghemist
Met uwen smijtene.
wijf.
Es dat dan best
Dat wy den pape halen?
ghebure.
Jaet, Godt weet.
man.
Nu gaen wy dan.
ghebure.
Ic gae mede ghereet.
Nu gaen wy den pape halen, onder ons beeden.
man.
Aldus zou men deze quade wijfven beleeden.
By sent Jan, dats goeden raet
Dat ic nu noch seyde. Al es twijf quaet
Ic hebse emmers versubtielt hier inne.
Zy meent dat ic ben uuten zinne?
Ic moeter om lachen, dats verloren.
Ic ben wijzer dan Zalomon hier te voren
Of Virgilius of Aristoteles met.
Dat ic nu noch zey was goet opset.
Ic zal haer quaetheit nu af brijnghen;
Ghelijc den cochuit zal ic zijnghen
Altoos nu noch, tot mijnder vromen.
Zo waen ze dat mijn nu es over comen,
Ende zal my steerckelic smeeken dan.
dwijf [tot den pape:]
Lieve heere, comt tot mijnen man,
En ziet doch wat hem deert.
pape.
Wat mach hem gebreken?
dwijf.
Hy zeyt altoos nu noch.
pape.
Wat? dat zijn vremde treken.
Nu noch? wat ramp heeft dat inne?
ghebure.
Hy is claerlic uuten zinne.
Dwijf heift hem ghestooten en ghesmeten,
Dus mach hy wel zijn bezeten,
Om deze onverduldicheit swaer.
pape.
Ic zal met u gaen tot daer.
Haelt my mijn stole en mijnen bouc
Ende mijnen quispele.
ghebure.
Dit wert een schoon besouc!
Nu zullen wy weten wat nu noch bediet.
pape.
Nu gaen wy rasch.
wijf.
Hier wonic, heere, ziet.
Dit es mijn man, spreect hem toe.
pape.
In nomine Patris et Filii.
man.
Nu noch.
wijf.
Ic zegghe de man es claer beseten:
Des zoudic meenen.
man.
Nu noch.
pape.
En spreect hy anders niet alteenen
Dan nu noch?
wijf.
Neen hy, heere.
Dit heeft hy curts aenghenomen.
pape.
Sa vrient, tot uwer vromen
Ic wil u belezen en besweeren,
Ende manen, by al dat u mach deeren,
By nachtridders, ende by avondtroncken
Die achter den hoven de belle cloncken,
By cocketoysen, by neckers, by maren,
Ende by den drollen, int weer weghen,
By catten die te dansen pleghen
Tswoendaechs, en by varende vrauwen,
Dat ghy zecht, op goeder trauwen,
Wat u letten mach of ghebreken.
man.
Nu noch.
pape.
Wat, en condy anders niet spreken?
wijf.
Neen hy, zeker, heere.
pape.
Tjan; noch bemane ic u meere
By den zonnen boom en by der manen,
Die Alexander verfierde in wane,
En by alle doode papen,
Ende ic bemane u by alle die gheselschape
Dat te Babelonien leyt up tcasteel.
man.
Nu noch.
pape.
Wey; Godts hebs deel,
Ic en weet niet wat hem mach letten.
ghebure.
Of men hem teten gave?
pape.
Ja, ja; wilt hem dat voren zetten,
Van den besten ghezoden en ghebraden.
wijf.
Ic heb hier een stic van eender vladen:
Wil ic prouven of hijse mach?
man.
Nu noch.
ghebure.
Nu rasch, zonder verdrach,
Haelt hem te eten; hy zal claer ghenesen.
man.
Nu noch.
pape.
Ten mach gheen quaed wesen.
Hy heet zo mughelic al duere.
man.
Nu noch.
pape.
Hy machse wel ter keure!
Ic zie wel de man en heift gheenen noot.
ghebure.
Vrauwe, tes u schult, cleen en groot.
Gaefdy uwen man wel tetene,
En ghy hem niet en waert zo fel,
De man zoude hem hebben wel.
man.
Nu noch.
pape.
Ghy moet den man smeeken schiere.
wijf.
Ic zal, heere, in alder manieren,
En bidden hem vergheiffenesse van alle mijn mesdaet.
Jan, vergheift my dat ic u oynt was so quaet,
En oynt zo fel was teghen u.
man.
Ic vergheift u gherne.
ghebure.
Ja, wat zechdy nu?
De man es ghenesen ter stont.
wijf.
Hoe vaerdy Jan, hoe vaerdy Jan?
man.
Ic ben al ghezont,
Als ghy my niet meer quaet zijt.
wijf.
Neen ic, nemmermeer.
pape.
Godt zy ghebenedijt,
Die man es van den evel ghescheyden.
Adieu, vaert wel.
wijf.
Heere Godt wil u gheleyden!
Ghy hebt mijn herte ghepaeyt ter deghe.
Ic wil ooc gaen.
ghebure.
Dwijf es up weghe,
Wy mueghen wel spreken met goeden raet.
Dat ic u nu noch dede zegghen
Was dat niet goeden raet?
man.
By sent Jacob, jaet;
Maer metten eersten was ic daerom ghesmeten.
ghebure.
Maer nu hebdy namaels goede vladen gheten.
man.
Dat doe ic sekere.
ghebure.
Ic en sach noynt wijf bat beghect!
Wanneer se meer baer man uut stect,
Of dat zy quaet sprect u een vooral,
Zecht altijts nu noch.
man.
By sent Thoon, ic zal;
Want anders gheen zaken en mach my droomen.
ghebure.
Ja, zo meent zy dat u curen overcomen,
En ghy zullet al te boven blijven.
wijf.
Ay, lodders! dat men u moet ontlijven!
Dat hebbic al te malen ghehoort.
man.
Wacharmen, wacharmen!
ghebure.
Moort, moort! dwijf zal ons vernielen.
wijf.
Nu zecht nu noch!
man.
Ic en zal, by mijnder zielen
Nemmermeer seker lief wijf.
wijf.
Suldijt meer zegghen?
man.
Neen ic, up mijn lijf:
Twas mijn ghebure diet my riet.
ghebure.
Tjan, heere, ic en riet u niet:
Daerom willet my verdraghen.
wijf.
En weetty niet dat hem mesvalt met vlaghen
Die zijn hant steect tusschen schus en boom?
ghebure.
Och, ic kenne dat waer es.
wijf.
So nemes goom.
Elc wacht hem, die wel wil varen!
Godts gratie wil ons allen, bewaren.
Die Vader, die Zone, die helighe Gheest
Verleene ons zalicheit aldermeest.
de man.
Eylacen, die altoos is gheplaecht
Ende nemmermeer blijden dach en bejaecht,
Hem mach wel langhe dijncken den tijt.
Als ic buten ben hebbic eenich iolijt;
Maer als ic thuis ben leyt mijn herte ghebonden,
Zo minnelic ben ic ghelevert den honden.
Mijn wijf, zy loddert, zy bouft.
Dan es mijn herte zo zeere bedrouft!
Dit waer te liene, om claer vermanen,
Zy doet my lachen dat mijn ooghen tranen:
Zo stijf versetse mijnen capproen.
de ghebure.
Ghebure, hoe vaerdy?
man.
Lieve ghebuere, wat soude ic doen?
Mijn wijf es teghen my zo quaet?
ghebure.
En beteret niet?
man.
Wach armen, jaet,
Achter waert, als de hinne schert.
ghebure.
Anders niet?
man.
Het staet voorwaer alzoo verwert,
Als noynt garen dede up een strene.
ghebure.
Ic zal u leeren een rene,
Daer mede zuldijse up een ander ploye bringhen.
man.
Up een ander ploye? ic heb van als gheproeft.
ghebure.
Tsuere metten zoeten?
man.
Ja, al datter behoeft.
Tquaet met goet, tes alleleens.
ghebure.
En blijvet noch altoos even quaet?
man.
Godt weet, neens,
Maer lancx om quader dat sy wort.
ghebure.
Ic zal u wel raet gheven, op een cort.
man.
Dat beteren zal?
ghebure.
Godt weet.
man.
Nu, zegt my dan.
ghebure.
Verstaet wel tbescheet:
Als ghy thuus comt, een voor al,
Spreect zy dan quaet, zo zy ooc zal,
Watse u smijt of wat zy u doet,
Zecht altoes nu noch.
man.
Waer dat goet
Dat waer tghene dat ic haer hiette.
Ende indien zy my trocke, smete of stiete?
Zey ic nu noch, ic weet wel, te voren,
Zy slouge my doot; dat waer verloren.
‘Haut dat, nu noch! dat wert [u] droufelic swaer!’
Dat zou zy zegghen.
ghebure.
Daer en vraecht niet naer.
Ghy moetet herden, groot en cleene.
man.
En zoudic altoos nu noch zegghen?
ghebure.
Ja ghy, al teenen.
man.
Goy, zo zoudic langhe nu noch zegghen!
ghebure.
Tot dat ghijze verwect ende leert nu noch te zegghen,
Ghy moetet verduwen.
man.
Hoe zoudic pijnen my dat an te legghen?
Gheifse my een smete, ic zegghe nu noch,
Zoo gheefse my dusent mael meer toch.
Hoe zal ict daer mede maken?
ghebure.
En of zy namaels wel stoffeerde u caken
Met goeder spijse, na u ghevoech,
En zoudy nu niet connen nu noch zegghen?
man.
Ja ic, man, [my] passeret ghenouch
Nu noch te zegghen, even stijf,
Gaefse my wel tetene.
ghebure.
Jaese. Up u lijf
Herderet in smijten, in eenen doene,
Ghy zullet haer maken alzoo ghewone
Dat zy haer zal vervaren dan,
En wanen dat ghy uus sins mist.
man.
Dats rechs die man,
Mochtmense alzo ontvechten.
ghebure.
Jaet. Zechdy nu noch?
man.
Ja ic, by allen Godts knechten,
Jc zal nu noch zegghen, wat zy my doet.
ghebure.
Soo dat ic zal haer maken vroet
Dat sy u heeft al dul ghesmeten,
En dat ghy van den duvel zijt beseten,
Dat heifse met haren smijten ghedaen.
man.
Dat wort een groete boerde!
ghebure.
Nu, ghy zout ghaen.
Gaet henen thuiswaert, rasch.
man.
Ghy zecht zeker waer.
Adieu, ghebuur.
ghebure.
Gaet henen, gaet henen, ic werpe u een schoelap naer;
Dat ghy wel herden moet in desen;
Want het zal zeker vremt te hooren wezen:
Daer wordt een groot gheschal.
man.
Nu dus, vooren! God zeghent het al.
Zet ons teten en te drijncken! haest u snel!
Wat duvel, waer blijfdy?
dwijf.
Ke, zecht? heer, willecome, schoon spel.
Zecht uut, waer hebdy ghebeyt zo langhe?
man.
Nu noch.
wijf.
Ja, ghaet u ghanghen:
Ic wedde ic prouf u.
man.
Nu noch.
wijf.
Swijght! Godt bedrouve u,
Dat ghy dus langhe leift, auden dwaes!
man.
Nu noch.
wijf.
Ja, goey faes!
Nu noch? eyst anders niet?
man.
Nu noch.
wijf.
Hoort dit bediet
Met dezen nu noch! wat hebbic gheleden.
man.
Nu noch.
wijf.
God moet u schaden en scheden!
Wat meendy hier me, vuil catijf?
man.
Nu noch.
wijf.
Ke, hoort doch dit bedrijf!
En zal mer anders niet zegghen?
man.
Nu noch.
wijf.
Laet ons met vreden met dezen nu noch.
Die duvel schinde u!
man.
Nu noch.
wijf.
Ic wedde ic vinde u,
Dat u zal rauwen, ic zecht u claerlijc.
man.
Nu noch.
wijf.
Dats emmer die duvel baerlic!
Ghy en vraechter niet naer,
Dat mercke ic doch.
man.
Nu noch.
wijf.
Haut dat! zecht nu noch
Vuil catijf! wat hebdy voren?
man.
Nu noch.
wijf.
Wey, tes al verloren.
Ic zals u noch gheven, dat u zal grouwen.
man.
Nu noch.
wijf.
Ic zal u zo douwen,
Ghy zult dat nu noch achter laten.
man.
Nu noch.
wijf.
En macht niet baten?
Ic en hoorde desghelijcx noynt mijn leven.
man.
Nu noch.
wijf.
Goy! ic zals u genouch gheven
Dat u grauwelen zal, zonder ghetal.
man.
Nu noch.
wijf.
By goy, ic zal!
Haut dat; wildijs noch meer?
man.
Nu noch.
wijf.
Amy, mijn hant doet my zo zeer.
Al zoudy ramp hebben, en die u droch,
Wat meendy doch?
man.
Nu noch.
wijf.
Dat es vreemt bescheet,
Ja tvremste dat ic noynt hoorde.
man.
Nu noch.
wijf.
Ic zal ghereet.
Haut dat! nu zecht nu noch al teenen.
man.
Nu noch.
wijf.
Wat mach hy hier mede meenen?
Ic en hoorde mijn daghen vremder advyse.
man.
Nu noch.
wijf.
Tjan, ic loope uuten huyse.
Lieve gheburen, comt my ter baten!
ghebure.
Wat ist, lieve ghebuere?
wijf.
Dat zal ic u weten laten:
Wat ic mijnen man doe, goet of quaet,
Hy zegt altijt nu noch, wat ic hem doe.
ghebure.
Ic zoude den pape halen daer toe.
De man heeft claer sijns sins ghemist
Met uwen smijtene.
wijf.
Es dat dan best
Dat wy den pape halen?
ghebure.
Jaet, Godt weet.
man.
Nu gaen wy dan.
ghebure.
Ic gae mede ghereet.
Nu gaen wy den pape halen, onder ons beeden.
man.
Aldus zou men deze quade wijfven beleeden.
By sent Jan, dats goeden raet
Dat ic nu noch seyde. Al es twijf quaet
Ic hebse emmers versubtielt hier inne.
Zy meent dat ic ben uuten zinne?
Ic moeter om lachen, dats verloren.
Ic ben wijzer dan Zalomon hier te voren
Of Virgilius of Aristoteles met.
Dat ic nu noch zey was goet opset.
Ic zal haer quaetheit nu af brijnghen;
Ghelijc den cochuit zal ic zijnghen
Altoos nu noch, tot mijnder vromen.
Zo waen ze dat mijn nu es over comen,
Ende zal my steerckelic smeeken dan.
dwijf [tot den pape:]
Lieve heere, comt tot mijnen man,
En ziet doch wat hem deert.
pape.
Wat mach hem gebreken?
dwijf.
Hy zeyt altoos nu noch.
pape.
Wat? dat zijn vremde treken.
Nu noch? wat ramp heeft dat inne?
ghebure.
Hy is claerlic uuten zinne.
Dwijf heift hem ghestooten en ghesmeten,
Dus mach hy wel zijn bezeten,
Om deze onverduldicheit swaer.
pape.
Ic zal met u gaen tot daer.
Haelt my mijn stole en mijnen bouc
Ende mijnen quispele.
ghebure.
Dit wert een schoon besouc!
Nu zullen wy weten wat nu noch bediet.
pape.
Nu gaen wy rasch.
wijf.
Hier wonic, heere, ziet.
Dit es mijn man, spreect hem toe.
pape.
In nomine Patris et Filii.
man.
Nu noch.
wijf.
Ic zegghe de man es claer beseten:
Des zoudic meenen.
man.
Nu noch.
pape.
En spreect hy anders niet alteenen
Dan nu noch?
wijf.
Neen hy, heere.
Dit heeft hy curts aenghenomen.
pape.
Sa vrient, tot uwer vromen
Ic wil u belezen en besweeren,
Ende manen, by al dat u mach deeren,
By nachtridders, ende by avondtroncken
Die achter den hoven de belle cloncken,
By cocketoysen, by neckers, by maren,
Ende by den drollen, int weer weghen,
By catten die te dansen pleghen
Tswoendaechs, en by varende vrauwen,
Dat ghy zecht, op goeder trauwen,
Wat u letten mach of ghebreken.
man.
Nu noch.
pape.
Wat, en condy anders niet spreken?
wijf.
Neen hy, zeker, heere.
pape.
Tjan; noch bemane ic u meere
By den zonnen boom en by der manen,
Die Alexander verfierde in wane,
En by alle doode papen,
Ende ic bemane u by alle die gheselschape
Dat te Babelonien leyt up tcasteel.
man.
Nu noch.
pape.
Wey; Godts hebs deel,
Ic en weet niet wat hem mach letten.
ghebure.
Of men hem teten gave?
pape.
Ja, ja; wilt hem dat voren zetten,
Van den besten ghezoden en ghebraden.
wijf.
Ic heb hier een stic van eender vladen:
Wil ic prouven of hijse mach?
man.
Nu noch.
ghebure.
Nu rasch, zonder verdrach,
Haelt hem te eten; hy zal claer ghenesen.
man.
Nu noch.
pape.
Ten mach gheen quaed wesen.
Hy heet zo mughelic al duere.
man.
Nu noch.
pape.
Hy machse wel ter keure!
Ic zie wel de man en heift gheenen noot.
ghebure.
Vrauwe, tes u schult, cleen en groot.
Gaefdy uwen man wel tetene,
En ghy hem niet en waert zo fel,
De man zoude hem hebben wel.
man.
Nu noch.
pape.
Ghy moet den man smeeken schiere.
wijf.
Ic zal, heere, in alder manieren,
En bidden hem vergheiffenesse van alle mijn mesdaet.
Jan, vergheift my dat ic u oynt was so quaet,
En oynt zo fel was teghen u.
man.
Ic vergheift u gherne.
ghebure.
Ja, wat zechdy nu?
De man es ghenesen ter stont.
wijf.
Hoe vaerdy Jan, hoe vaerdy Jan?
man.
Ic ben al ghezont,
Als ghy my niet meer quaet zijt.
wijf.
Neen ic, nemmermeer.
pape.
Godt zy ghebenedijt,
Die man es van den evel ghescheyden.
Adieu, vaert wel.
wijf.
Heere Godt wil u gheleyden!
Ghy hebt mijn herte ghepaeyt ter deghe.
Ic wil ooc gaen.
ghebure.
Dwijf es up weghe,
Wy mueghen wel spreken met goeden raet.
Dat ic u nu noch dede zegghen
Was dat niet goeden raet?
man.
By sent Jacob, jaet;
Maer metten eersten was ic daerom ghesmeten.
ghebure.
Maer nu hebdy namaels goede vladen gheten.
man.
Dat doe ic sekere.
ghebure.
Ic en sach noynt wijf bat beghect!
Wanneer se meer baer man uut stect,
Of dat zy quaet sprect u een vooral,
Zecht altijts nu noch.
man.
By sent Thoon, ic zal;
Want anders gheen zaken en mach my droomen.
ghebure.
Ja, zo meent zy dat u curen overcomen,
En ghy zullet al te boven blijven.
wijf.
Ay, lodders! dat men u moet ontlijven!
Dat hebbic al te malen ghehoort.
man.
Wacharmen, wacharmen!
ghebure.
Moort, moort! dwijf zal ons vernielen.
wijf.
Nu zecht nu noch!
man.
Ic en zal, by mijnder zielen
Nemmermeer seker lief wijf.
wijf.
Suldijt meer zegghen?
man.
Neen ic, up mijn lijf:
Twas mijn ghebure diet my riet.
ghebure.
Tjan, heere, ic en riet u niet:
Daerom willet my verdraghen.
wijf.
En weetty niet dat hem mesvalt met vlaghen
Die zijn hant steect tusschen schus en boom?
ghebure.
Och, ic kenne dat waer es.
wijf.
So nemes goom.
Elc wacht hem, die wel wil varen!
Godts gratie wil ons allen, bewaren.
Die Vader, die Zone, die helighe Gheest
Verleene ons zalicheit aldermeest.
Onderwerp
AT 1351 - The Silence Wager 
AT 1351 - The Silence Wager 
ATU 1351 - The Silence Wager.
ATU 1351 - The Silence Wager.
Beschrijving
De man beklaagt zich er bij zijn buurman over dat zijn vrouw hem zo slecht behandelt. De buurman heeft een plan om het beter te maken: de man moet steeds "nu noch" (toe maar) zeggen. Als de man weer bij zijn vrouw komt, probeert hij het vrolijk. Zijn vrouw heeft al gauw in de gaten dat er iets mis is en probeert het "nu noch" er uit te slaan. Als na een flink pak slaag de man nog steeds volhoudt, geeft de vrouw het op, en vraagt de buurman om raad. De buurman raadt de vrouw aan om de priester erbij te halen. Maar zelfs het bezweringsritueel van de priester werkt niet, de man houdt vol. Ten slotte stelt de buurman voor om de man dan maar iets lekkers voor te zetten. De priester gaat akkoord, en de vrouw zet de man een stuk lekkere koek voor. Dit lijkt te helpen, en als de vrouw, na aandringen van de buurman, de man om vergeving vraagt, blijkt hij ineens weer te kunnen praten. Het lijkt al met al goed gekomen te zijn, maar als de man en buurman aan het nagenieten zijn worden ze betrapt door de vrouw, die nog wat klappen uitdeelt.
Bron
Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 2 (1838), pp. 107-120. Online bij de DBNL: https://www.dbnl.org/tekst/will028belg02_01/will028belg02_01_0013.php
Commentaar
Het betreft hier een kluchtig middeleeuws toneelstuk, een sotternie
Naam Overig in Tekst
Salomo
Salomo
Virgilius
Virgilius
Aristoteles
Aristoteles
Vergilius
Vergilius
Alexander
Alexander
Babylonië
Babylonië
Jan
Jan
Sint Jacob
Sint Jacob
Sint Anthonius
Sint Anthonius
Johannes
Johannes