Hoofdtekst
Mi: De mensen zoeken ú op natuurlijk.
Me: Ja, ja. Ik heb een heel druk leven. En dat vind ik wel prettig, maar ik zou wat meer extra tijd willen hebben, maar die zou ik meteen ook weer boordevol maken natuurlijk. Altijd meer dan erin kan. Ik heb nooit ergens bij gehoord, ik heb geen leermeester gehad, niet iemand die ik geweldig bewonderde of die ik navolgde ofzo, helemaal niet. En ook geen heel intieme vriendinnen zoals anderen wel hebben. En daar heb ik ook geen behoefte aan. Maar ik ben eigenlijk altijd een vertolker, als ik goed naga. Ik moet altijd inhouden van de ene bewustzijnstoestand of wereld naar de andere overbrengen. Ik ben eigenlijk een vertaler. Ik moet altijd anderen wat uitleggen. Maar ik heb de zonnelijke gemini, dat is de uitlegger, de onderwijzer, de leraar, de vertolker, de vertaler. En die hele rij die staat in gemini, de tweelingen, en in cancer, de kreeft en in leo, de leeuw; dat stuk van de dierenriem. De laatste jaren denk ik wel eens: Er is van ons weggenomen de herinnering aan een verblijf ergens anders vroeger, maar dat begint te dagen in ons bewustzijn, en ik ontmoet steeds mensen die datzelfde beleven, die zeggen 'ik heb me altijd vreemd gevoeld op aarde, en nu begint het me een beetje duidelijker te worden waar ik vandaan kom. En dat is bij mij ook. Dat is dan een genade die je krijgt, dat dat geheugen weer gaat werken. Wij zijn allemaal, die dat zo voelen, eigenlijk afgezanten van andere sterren, hoewel we meestal al vaker hier op aarde ook geweest zijn, maar we komen hier om een taak te verrichten. En om die mensen die al te aards zijn, en te beperkt aards, te herinneren aan andere dingen en daarvan te vertellen en in staat te stellen om eens wat meer te zien. Juist die mensen die daar tevreden mee zijn om zo weinig te zien die moeten eens even door elkaar gerammeld worden. En ... Ja, ik wil altijd dingen uitleggen, er komen altijd mensen daarom vragen bij mij. En ik heb ook geen echte leermeester in de astrologie gehad. Ik vroeg als kind al aan mijn moeder 'vertel me toch wat van die sterren' maar mijn moeder wist het helemaal niet. En mijn moeder was altijd een heel goeie detective om ergens achter te komen dus die ging op zoek ... Eindelijk kreeg ik van iemand een astrologieboek te leen, maar dat was niks, dat was een teleurstelling. Dat was helemaal in het oude denken, die schrijver had zelf niets begrepen van astrologie. En toen ontdekte mijn moeder dat er een mijnheer Ram was - toen was ik twintig jaar, en ik woonde in Hilversum - en die mijnheer Ram gaf in Hilversum (hoewel hij onderwijzer in Amersfoort was) om de veertien dagen een cursus aan een aantal oudere dames, en daar was hij al twaalf jaar mee bezig, maar ik mocht er wel bij als ik wou. En dat was eigenlijk een beetje gek. Maar ik moest en ik zou er meer van weten, dus ik meldde me aan en ik ging daar naar toe. En ik wist op bepaalde gebieden meer dan zij, en zij wisten meer op het uiterlijke astrologische gebied dan ik. Maar ik vroeg dan dictaatschriften te leen, en ik schreef dat over ...ik wurmde me er naar toe. Naar het ABC ervan. En dan had ik meteen alles in mijn eigen gedachten erover, en mijn eigen kijk erop. Toen ben ik nog één winter op een opleidingscursus voor astrologen geweest waar verschillende docenten waren van die tijd. Daar heb ik niet zo erg veel geleerd. En toen ging ik verhuizen, toen was dat ook afgelopen. Toen begon men mij in de oorlogsjaren te vragen of ik niet een cursus in astrologie wou geven. Ik denk, nou dat kan ik toch nog helemaal niet, dat is te gek. Maar ze drongen zo aan, en toen dacht ik 'ik weet altijd iets meer dan zij, ik kan ze íets geven'. Dus ik begon maar en toen merkte ik, dat hoe meer ik daar mee bezig was, en zij mij vroegen en ik antwoord moest geven, vanzèlf dat uit me kwam, uit geheime voorraden om zo te zeggen ... En wanneer ik gevraagd wordt, dan geef ik antwoord, en dat is vaak nieuw voor mezelf. Dat was ik nog niet bewust dat ik dat bij me had. En zo ben ik door het duizenden cursussen te geven zelf allerlei bewust geworden, waarvan ik niet wist dat ik het bij me had. Uit vorige levens, en dat gaat nog steeds door. Dan worden er allerlei dingen weer belicht. Als het maar gevraagd wordt, dan hoor ik mezelf antwoord geven. En dan denk ik soms: 'Dat is interessant!' En dan ga je daar wel eens op verder denken. Als ik dat publiek maar heb, en die behoefte van het publiek komt naar mij toe, en ik vul die leegte, dan zit ik zelf in die waterval, en dan vind ik dat heel prettig. Daar knap ik van op. En als ik dan soms ergens een beetje ver weg gesproken heb, en ik word heel laat teruggebracht, dan zeggen al die mensen 'je bent zeker wel moe, hè?' 'Nee, ik ben juist helemaal opgeknapt, ik ben zo wakker als iets!' Toen ik twintig was, toen zat ik in de vredesbeweging, met de vrouwen-vredebond, en toen moest ik daarvoor spreken, hier in Bussum, in een kerkje van de protestanten-bond. Toen stond ik op de kansel. En toen ik 's avonds met mijn moeder naar huis ging, die had onder mijn gehoor gezeten, toen zei ze: 'Nu weet ik wat je bestemming is.' Daar voelde ik me helemaal thuis, op die preekstoel. En soms is het misschien een beetje te veel in de predikstoel; ik heb ook veel gesproken voor volksuniversiteiten en dergelijke, voor alle mogelijke organisaties die je maar uitnodigen. En toen was er eens een cursus voor de volksuniversiteit hier in Bussum ten einde, en toen vroegen mijn leerlingen of ik niet een vervolgcursus wou geven. En toen zei ik 'nou, dan moet u dat vragen aan het bestuur, of die dat willen'. En toen heeft het bestuur een vergadering belegd, en later heb ik gehoord hoe het daar toegegaan was, en ze hadden ... Op één na hadden ze dat wel willen doen, aan mij vragen een vervolg te geven. Maar één was er tegen, en die zei: 'Mevrouw Uyldert spréékt niet, maar préékt.' En dat past niet in de volksuniversiteit. Want dat moest alleen maar informatie zijn, zuiver verstandelijk. En dat kan ik niet helpen, dat gaat vanzelf zo. Omdat mijn gevoel ook meedoet, en ik het goed meen met mijn medemensen.
Me: Ja, ja. Ik heb een heel druk leven. En dat vind ik wel prettig, maar ik zou wat meer extra tijd willen hebben, maar die zou ik meteen ook weer boordevol maken natuurlijk. Altijd meer dan erin kan. Ik heb nooit ergens bij gehoord, ik heb geen leermeester gehad, niet iemand die ik geweldig bewonderde of die ik navolgde ofzo, helemaal niet. En ook geen heel intieme vriendinnen zoals anderen wel hebben. En daar heb ik ook geen behoefte aan. Maar ik ben eigenlijk altijd een vertolker, als ik goed naga. Ik moet altijd inhouden van de ene bewustzijnstoestand of wereld naar de andere overbrengen. Ik ben eigenlijk een vertaler. Ik moet altijd anderen wat uitleggen. Maar ik heb de zonnelijke gemini, dat is de uitlegger, de onderwijzer, de leraar, de vertolker, de vertaler. En die hele rij die staat in gemini, de tweelingen, en in cancer, de kreeft en in leo, de leeuw; dat stuk van de dierenriem. De laatste jaren denk ik wel eens: Er is van ons weggenomen de herinnering aan een verblijf ergens anders vroeger, maar dat begint te dagen in ons bewustzijn, en ik ontmoet steeds mensen die datzelfde beleven, die zeggen 'ik heb me altijd vreemd gevoeld op aarde, en nu begint het me een beetje duidelijker te worden waar ik vandaan kom. En dat is bij mij ook. Dat is dan een genade die je krijgt, dat dat geheugen weer gaat werken. Wij zijn allemaal, die dat zo voelen, eigenlijk afgezanten van andere sterren, hoewel we meestal al vaker hier op aarde ook geweest zijn, maar we komen hier om een taak te verrichten. En om die mensen die al te aards zijn, en te beperkt aards, te herinneren aan andere dingen en daarvan te vertellen en in staat te stellen om eens wat meer te zien. Juist die mensen die daar tevreden mee zijn om zo weinig te zien die moeten eens even door elkaar gerammeld worden. En ... Ja, ik wil altijd dingen uitleggen, er komen altijd mensen daarom vragen bij mij. En ik heb ook geen echte leermeester in de astrologie gehad. Ik vroeg als kind al aan mijn moeder 'vertel me toch wat van die sterren' maar mijn moeder wist het helemaal niet. En mijn moeder was altijd een heel goeie detective om ergens achter te komen dus die ging op zoek ... Eindelijk kreeg ik van iemand een astrologieboek te leen, maar dat was niks, dat was een teleurstelling. Dat was helemaal in het oude denken, die schrijver had zelf niets begrepen van astrologie. En toen ontdekte mijn moeder dat er een mijnheer Ram was - toen was ik twintig jaar, en ik woonde in Hilversum - en die mijnheer Ram gaf in Hilversum (hoewel hij onderwijzer in Amersfoort was) om de veertien dagen een cursus aan een aantal oudere dames, en daar was hij al twaalf jaar mee bezig, maar ik mocht er wel bij als ik wou. En dat was eigenlijk een beetje gek. Maar ik moest en ik zou er meer van weten, dus ik meldde me aan en ik ging daar naar toe. En ik wist op bepaalde gebieden meer dan zij, en zij wisten meer op het uiterlijke astrologische gebied dan ik. Maar ik vroeg dan dictaatschriften te leen, en ik schreef dat over ...ik wurmde me er naar toe. Naar het ABC ervan. En dan had ik meteen alles in mijn eigen gedachten erover, en mijn eigen kijk erop. Toen ben ik nog één winter op een opleidingscursus voor astrologen geweest waar verschillende docenten waren van die tijd. Daar heb ik niet zo erg veel geleerd. En toen ging ik verhuizen, toen was dat ook afgelopen. Toen begon men mij in de oorlogsjaren te vragen of ik niet een cursus in astrologie wou geven. Ik denk, nou dat kan ik toch nog helemaal niet, dat is te gek. Maar ze drongen zo aan, en toen dacht ik 'ik weet altijd iets meer dan zij, ik kan ze íets geven'. Dus ik begon maar en toen merkte ik, dat hoe meer ik daar mee bezig was, en zij mij vroegen en ik antwoord moest geven, vanzèlf dat uit me kwam, uit geheime voorraden om zo te zeggen ... En wanneer ik gevraagd wordt, dan geef ik antwoord, en dat is vaak nieuw voor mezelf. Dat was ik nog niet bewust dat ik dat bij me had. En zo ben ik door het duizenden cursussen te geven zelf allerlei bewust geworden, waarvan ik niet wist dat ik het bij me had. Uit vorige levens, en dat gaat nog steeds door. Dan worden er allerlei dingen weer belicht. Als het maar gevraagd wordt, dan hoor ik mezelf antwoord geven. En dan denk ik soms: 'Dat is interessant!' En dan ga je daar wel eens op verder denken. Als ik dat publiek maar heb, en die behoefte van het publiek komt naar mij toe, en ik vul die leegte, dan zit ik zelf in die waterval, en dan vind ik dat heel prettig. Daar knap ik van op. En als ik dan soms ergens een beetje ver weg gesproken heb, en ik word heel laat teruggebracht, dan zeggen al die mensen 'je bent zeker wel moe, hè?' 'Nee, ik ben juist helemaal opgeknapt, ik ben zo wakker als iets!' Toen ik twintig was, toen zat ik in de vredesbeweging, met de vrouwen-vredebond, en toen moest ik daarvoor spreken, hier in Bussum, in een kerkje van de protestanten-bond. Toen stond ik op de kansel. En toen ik 's avonds met mijn moeder naar huis ging, die had onder mijn gehoor gezeten, toen zei ze: 'Nu weet ik wat je bestemming is.' Daar voelde ik me helemaal thuis, op die preekstoel. En soms is het misschien een beetje te veel in de predikstoel; ik heb ook veel gesproken voor volksuniversiteiten en dergelijke, voor alle mogelijke organisaties die je maar uitnodigen. En toen was er eens een cursus voor de volksuniversiteit hier in Bussum ten einde, en toen vroegen mijn leerlingen of ik niet een vervolgcursus wou geven. En toen zei ik 'nou, dan moet u dat vragen aan het bestuur, of die dat willen'. En toen heeft het bestuur een vergadering belegd, en later heb ik gehoord hoe het daar toegegaan was, en ze hadden ... Op één na hadden ze dat wel willen doen, aan mij vragen een vervolg te geven. Maar één was er tegen, en die zei: 'Mevrouw Uyldert spréékt niet, maar préékt.' En dat past niet in de volksuniversiteit. Want dat moest alleen maar informatie zijn, zuiver verstandelijk. En dat kan ik niet helpen, dat gaat vanzelf zo. Omdat mijn gevoel ook meedoet, en ik het goed meen met mijn medemensen.
Beschrijving
Haar tekenen uit de dierenriem zeggen dat Mellie Uyldert een leraar is, en een vertaler van informatie uit andere bewustzijnstoestanden naar deze wereld. Ze heeft vaak cursussen gegeven in de astrologie. Als men haar vragen stelt, hoort ze zichzelf antwoorden geven, waarvan ze zich niet bewust was dat ze ze in zich had. Omdat ze zoveel gevoel legt in haar toespraken, is ze er wel eens van beschuldigd een 'preekster' te zijn.
Bron
interview Bussum, 17-04-1997
Commentaar
17 april 1997
Naam Overig in Tekst
Mijnheer Ram 
Mijnheer Ram 
Mevrouw Uyldert [Mellie Uyldert]
Mevrouw Uyldert [Mellie Uyldert]
Naam Locatie in Tekst
Hilversum
Hilversum
Amersfoort
Amersfoort
Bussum
Bussum
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21