Hoofdtekst
De wonderstien
Der stie ris in dominy op in doarp, en dat wie noch yn in tiid dat de Iju swier arbeidzje moasten, it boerefolk en it arbeidersfolk. En it wie dy dominy tige yn 'e wei, dat se, en dan benammen ûnder 'e middeispreek, sieten te sliepen. Hy sei dêr wol ris wat fan, mar it joech allegear gjin byt. Ik sil it ris oars besykje, tocht er.
Op in goeie sneinoerdei stapte er op 'e stoel en in grouwe stien hie er yn 'e iene hân. Dy hâlde er sa beet, dat gjinien dat ûntkaam. Dy stien lei er neist him op it lessenerke. En doe't er oan 'e preek ta wie, krige er him wer yn 'e hân en hâlde him de gemeente foar. 'Deze steen zal wonderen doen', sei er. No, de Iju seagen him ferheard oan, mar hy feroare der him net om. Hy sette útein mei de preek en dy ferrûn net oars as er altyd ferrûn.
Hy wie al fan 'e stoel ôf, doe hie er noch net oer dy stien praat. Pas yn 'e tsjerkeriedskeamer sei er: 'Mar it komt út, sa't ik sein ha, net?''Ja', seinen se, 'dizze stien hat yndied wonders dien, want net ien hat sliept, net ien—wy ha der om tocht'.
Der stie ris in dominy op in doarp, en dat wie noch yn in tiid dat de Iju swier arbeidzje moasten, it boerefolk en it arbeidersfolk. En it wie dy dominy tige yn 'e wei, dat se, en dan benammen ûnder 'e middeispreek, sieten te sliepen. Hy sei dêr wol ris wat fan, mar it joech allegear gjin byt. Ik sil it ris oars besykje, tocht er.
Op in goeie sneinoerdei stapte er op 'e stoel en in grouwe stien hie er yn 'e iene hân. Dy hâlde er sa beet, dat gjinien dat ûntkaam. Dy stien lei er neist him op it lessenerke. En doe't er oan 'e preek ta wie, krige er him wer yn 'e hân en hâlde him de gemeente foar. 'Deze steen zal wonderen doen', sei er. No, de Iju seagen him ferheard oan, mar hy feroare der him net om. Hy sette útein mei de preek en dy ferrûn net oars as er altyd ferrûn.
Hy wie al fan 'e stoel ôf, doe hie er noch net oer dy stien praat. Pas yn 'e tsjerkeriedskeamer sei er: 'Mar it komt út, sa't ik sein ha, net?''Ja', seinen se, 'dizze stien hat yndied wonders dien, want net ien hat sliept, net ien—wy ha der om tocht'.
Onderwerp
VDK 1833H* - De steen op de preekstoel 
VDK 1833H* - De steen op de preekstoel 
Beschrijving
De dominee van een dorp ergerde zich aan de slapende gemeenteleden tijdens zijn preek. Hij besloot er iets op te verzinnen. Tijdens de preek nam hij een steen mee. Hij liet de steen zien aan de gemeenteleden en hij zei dat dit een wondersteen was. De gemeenteleden waren zo verbaasd dat ze niet in slaap waren gevallen.
Bron
Ype Poortinga: De foet fan de reinbôge. Fryske folksforhalen. Baarn [etc.] 1979, blz.356
Commentaar
21 april 1972
De steen op de preekstoel
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20