YPFOE394 - De iel sûnder ein

De iel sûnder ein
Doe't ik in jonge wie, sieten wy by ús yn 'e Unlannen ûnder Nij Beets op in hjerstjûn sa byelkoar yn 'e hûs en dêr sieten Douwe Lap en syn frou Gjetsje ek by. Wy setten sa by't hjerst wol ielangeltsjes út en doe hie ús heit in grouwe iel fongen, in ding as in pols. Wy fûnen dat in geweldich beest, mar Douwe sei: 'Ik ha se noch wol oars fongen, hear! Ik ha 't ien kear hân—is 't net sa Gjetsje?' 'Sa is 't mar krekt', sei Gjetsje. Dat wienen se sa wend: as Douwe in sterk ferhaal fertelle soe, dan joech Gjetsje him yn 't foar al gelyk.
'Ik ha 't ien kear hân, doe helle ik de ielangel op, en dêr komt my in grouwe iel boppe! Ik rin op dy hage—dat wie sa'n stripe yn in pet—, ik rin sa efterút, en der kaam gjin ein oan dy iel. Doe wie'k op 't lêst op 'e oare kant en dêr koe 'k net fierder. Ik sei tsjin Gjetsje: Snij dat oare ein der mar ôf, want sa ha wy iel genôch'.

AT 1960B - The Great Fish    AT 1960B - The Great Fish   

ATU 1960B - The Great Fish.    ATU 1960B - The Great Fish.   

Een man vertelt dat hij eens een verhaal gehoord had. Toen hij jong was en zijn vader een aal had gevangen hoorde hij dat Douwe Lap eens een aal had gevangen waar geen eind aankwam. Douwe's vrouw Gjetsje had de aal maar doorgesneden, want ze hadden nu wel genoeg aal.

Ype Poortinga: De foet fan de reinbôge. Fryske folksforhalen. Baarn [etc.] 1979, blz.381

4 september 1978

The Great Fish

Unlannen    Unlannen   

Douwe Lap    Douwe Lap   

Gjetsje    Gjetsje   

Nij Beets    Nij Beets   

2013-03-01 14:46:20