FVANI0055_0056_29573 - Elkaar de stuipen op het lijf jagen

Elkaar de stuipen op het lijf jagenMaar de mensen haalden toch ook vaak farsen met elkaar uit. Zo was er eens een man, Roger heette hij, die ze ooit eens de stuipen op het lijf hebben gejaagd. Hij was naar het café gegaan en zijn maten wouden hem natuurlijk eens een poets bakken. Eentje wou Roger als een spook opwachten aan het kerkhof. Die ging snel een laken zoeken terwijl de anderen Roger aan het lijntje hielden. Roger vertrok en toen hij voorbij het kerkhof liep, kwam er plots een wit spook uit het kerkhof. En Roger verschoot dat het niet meer schoon was! Hij liep terug naar ’t café en zei dat hij op het kerkhof een witte madame had gezien die daar stond te dansen!Er is nog zo een verhaal. Ze waren weer eens met vrienden iets aan het drinken in ’t café. En nu wouden ze eens wedden voor wie dat er ’s nachts nog in ’t kapelleke in Denderhoutem durfde. Er was daar enen en die zei: “Natuurlijk, ‘k geloof daar toch allemaal niet meer in. Hoeveel krijg ik ervoor?” Goed, hij zou dus gaan maar hij moest wel een wassen beentje meebrengen. Dat was namelijk een kapel waar de mensen kwamen bidden om te genezen en als er dan een been, arm,… genezen was, hingen ze daar aan de muur een wassen beentje of armpje. Goed, hij gaat dus die kapel binnen en hij wil zo een beentje van de muur nemen. Maar plots roept daar enen achter het altaar: “Blijf van dat been af. Dat is van mij!” “Allé”, denkt de andere: “Ben ik nu aan het dromen?” En hij wil weer dat wassen beentje nemen, maar opnieuw die stem: “Blijf van dat been af. Dat is van mij!” “Jandorie”, denkt de andere: “Dat kan hier niet meer zijn, hé!” Hij raakt het wassen beentje weer aan en opnieuw zei die mysterieuze stem: “Blijf van dat been af. Dat is van mij!” En weet je wat dat de andere antwoordde: “Awel goddomme, ge kunt toch geen drie benen hebben, nietwaar?!” Die bleef er dus nuchter bij, hé…De onderpastoor heeft mij ook nog eens zoiets in die aard verteld. Er was eens een vrouw die op zo een typisch smal baantje liep. En je weet, vroeger droegen de vrouwen nog zo van die wijde rokken. En die vrouw zag iets dat haar bang maakte en dus nam ze de bovenste rok en trok die over haar hoofd. Maar net op dat moment passeert er daar een man en die ziet die vrouw daar met die donkere rok over haar hoofd… En gelopen dat die heeft gedaan!

Een man die naar het café was gegaan, wist niet dat zijn vrienden hem een poets wilden bakken. Eén van de grapjassen ging met een laken op het kerkhof zitten. Toen de man de witte verschijning zag, liep hij bang terug naar het café om daar te vertellen dat er een witte madam op het kerkhof stond te dansen.
Een man die samen met zijn vrienden in het café zat, liet zich in het kader van een weddenschap overhalen om 's nachts naar het kapelletje van Denderhoutem te gaan. Als bewijs dat hij daar was geweest, moest hij een wassen ex-voto meebrengen. Toen de man een ex-voto vastnam, hoorde hij een stem achter het altaar roepen: "Blijf van dat been af. Dat is van mij". Hetzelfde voorval herhaalde zich driemaal, waarop de man zei: "Wel verdomme, je kan toch geen drie benen hebben!"
Een vrouw die op een smal weggetje liep, werd bang en trok haar zwarte rok over haar hoofd. Een voorbijganger die de zwarte gedaante zag, liep weg van angst.

F. Van Impe, Leuven, 2002

1.4 Luchtgeesten

oost-vlaams (aalst en omgeving)

163

fabulaat

Aalst    Aalst   

Denderhoutem    Denderhoutem