Hoofdtekst
Der bistege him us in feint by de boer. It wie in feint dy't wol hwat yn 'e bouten hie en de boer tochte, dat hy der in goeije help oan ha soe.
De oare deis moest er fuort oan 'e slach. Mei de arbeider moest er dong en modder oer it lân struije.
Sy gongen togearre nei 't lân ta. Mar op it lân dêrnjonken stie in arbeider fan in oare boer. De nije feint sei: "Nou geane wy earst us nei dy arbeider ta en hearre us hwat dy to fortellen hat." Sy bleauwen dêr in moai setsje, doe sei de arbeider tsjin 'e nije feint: "It wurdt letter, wy matte noadich oan 't wurk." Mar de feint sei: "Ei jonge né, dat hat de tiid wol."
En doe gong er nei in oare arbeider ta, dy't op in oar stik lân oan 't wurk wie. En doe bigong er dêr mei to praten.
It wie al hast middei, doe wie der noch noait in slach dien. It bigong de arbeider oan to gean. "Dit komt sa noait goed", sei er. "Wy ha fan 'e moarn noch net in hân útstutsen." Mar de feint sei: "It komt wol yn oarder. Jo kinne swije, net?"
"Jawol", sei de arbeider.
"Dan hoeve jo oars neat to dwaen as sitten to gean."
Doe die de feint syn jas út en hy bigong to fluitsjen. Doe fleagen alle bultsjes dong en modder út elkoar en it kom prachtich oer it lân to lizzen, krekt sa't it hearde.
Doe gongen se nei in oar stik ta en dêr die de feint krekt itselde.
Doe setten se op hûs ta om to iten.
De boer frege: "Hoe liket it?" Hy harke raer op, doe't er hearde, dat se al dien hienen.
Dat gong sa in pear wike lang. De feint fluite mar en it wurk rekke fansels dien.
Mar it brânde de arbeider op 'e tonge om de boer de tadracht út to lizzen. En op in kear, doe sei er it, dat se noch noait in slach dien hienen en dat de nije feint tsjoene koe. Hy wie eins binaud foar him woarn en doarst hast net mear mei him it lân yn.
De boer hie it net op 'e frije kunst bigrepen en winske neat leaver as dat er de feint kwyt wie.
Dyselde deis sei er tsjin him: "Hark ris, feint, ik ha dy al oanhelle, mar ik kin it mei de arbeider allinne èk wol ôf. Ik sil dy de wiken útbitelje, dystû hjir west hast, dan kinst wol om in oar hinnekommen sjen."
Mar de feint woe it folle bedrach ha foar it hiele jier. En de boer koe lipe of pipe, mar, hoe't it him ek oan 't hart gong, om mar fan 'e tsjoenerij ôf to reitsjen joech er op it lêst ta en bitelle de feint foar in hiel jier út.
De oare deis moest er fuort oan 'e slach. Mei de arbeider moest er dong en modder oer it lân struije.
Sy gongen togearre nei 't lân ta. Mar op it lân dêrnjonken stie in arbeider fan in oare boer. De nije feint sei: "Nou geane wy earst us nei dy arbeider ta en hearre us hwat dy to fortellen hat." Sy bleauwen dêr in moai setsje, doe sei de arbeider tsjin 'e nije feint: "It wurdt letter, wy matte noadich oan 't wurk." Mar de feint sei: "Ei jonge né, dat hat de tiid wol."
En doe gong er nei in oare arbeider ta, dy't op in oar stik lân oan 't wurk wie. En doe bigong er dêr mei to praten.
It wie al hast middei, doe wie der noch noait in slach dien. It bigong de arbeider oan to gean. "Dit komt sa noait goed", sei er. "Wy ha fan 'e moarn noch net in hân útstutsen." Mar de feint sei: "It komt wol yn oarder. Jo kinne swije, net?"
"Jawol", sei de arbeider.
"Dan hoeve jo oars neat to dwaen as sitten to gean."
Doe die de feint syn jas út en hy bigong to fluitsjen. Doe fleagen alle bultsjes dong en modder út elkoar en it kom prachtich oer it lân to lizzen, krekt sa't it hearde.
Doe gongen se nei in oar stik ta en dêr die de feint krekt itselde.
Doe setten se op hûs ta om to iten.
De boer frege: "Hoe liket it?" Hy harke raer op, doe't er hearde, dat se al dien hienen.
Dat gong sa in pear wike lang. De feint fluite mar en it wurk rekke fansels dien.
Mar it brânde de arbeider op 'e tonge om de boer de tadracht út to lizzen. En op in kear, doe sei er it, dat se noch noait in slach dien hienen en dat de nije feint tsjoene koe. Hy wie eins binaud foar him woarn en doarst hast net mear mei him it lân yn.
De boer hie it net op 'e frije kunst bigrepen en winske neat leaver as dat er de feint kwyt wie.
Dyselde deis sei er tsjin him: "Hark ris, feint, ik ha dy al oanhelle, mar ik kin it mei de arbeider allinne èk wol ôf. Ik sil dy de wiken útbitelje, dystû hjir west hast, dan kinst wol om in oar hinnekommen sjen."
Mar de feint woe it folle bedrach ha foar it hiele jier. En de boer koe lipe of pipe, mar, hoe't it him ek oan 't hart gong, om mar fan 'e tsjoenerij ôf to reitsjen joech er op it lêst ta en bitelle de feint foar in hiel jier út.
Onderwerp
SINSAG 0750 - Andere Zauberei. 
SINSAG 0750 - Andere Zauberei. 
Beschrijving
Een jongeman wordt door een boer in dienst genomen. De volgende dag gaat hij met een arbeider het land op om mest en aarde te strooien. Op het land zijn ook andere arbeiders. De nieuwe vent gaat met iedereen een praatje maken. Het is bijna middag en er is nog niet gewerkt. De arbeider waarschuwt de jongeman. Deze zegt dat hij zich niet druk moet maken en vraagt of hij zwijgen kan. De jongeman begint te fluiten en alle mest en aarde verspreidt zich over het land. Dit gaat enkele weken zo door. De jongeman fluit maar en het werk gebeurt vanzelf. Het brandt de arbeider op de tong. Op een keer vertelt hij de boer wat er gebeurd is en dat de jongeman toveren kan. De boer moet niks van die kunsten hebben. Dezelfde dag zegt hij tegen de jongeman dat hij een ander heenkomen moet zoeken, zijn diensten zijn niet meer nodig. De gewerkte weken zullen uitbetaald worden. Maar de jongeman wil het volle bedrag voor het hele jaar. Om van de toverij af te zijn, betaalt de boer het hele bedrag.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 67, verhaal 11
Commentaar
12 juli 1966
Andere Zauberei
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21