CJ006805

Der wie in dûmny, dy neamde syn folkje altyd 'broeders en zusters' op 'e preekstoel. "Hwant," sei er, "de minsken binne foar ús Leaven Hear allegearre deselden: broeders en zusters."
It gebeurde ris, dat der in earm mantsje by him yn 'e preek siet. Dy hearde, dat dûmny in kear of hwat 'broeders en zusters' tsjin 'e gemeente sei. Doe tocht er: dêr hear ik ek by. En doe't de tsjerke útkom, gong hy fuort op 'e pasterije ta, dêr't er oanskelle.
De frou fan 'e dûmny frege: "Hwa binne jo?"
"Ik bin in broer fan dûmny", sei it mantsje. "Ik haw in reis makke en bin nei tsjerke ta west en ik ha nou wol sin oan hwat wiet en droech." Doe liet de dûmnysfrou him der yn en it duorre net lang of de man siet foar in panfol iten.
Hy iet ta. En doe't er it board skjin leech hie, kom dûmny der yn.
"Goen dei, dûmny", sei it mantsje.
"Goeden dag, man. Wie ben je?" frege dûmny.
"Sa't dûmny fan 'e moarn preke hat, bin ik in broer fan dûmny."
Doe bigong dûmny hiel oars to sjen en hy sei:
"Ja, broeder by God,
maar niet in de pot."

Een dominee noemt zijn kerkvolk altijd broeders en zusters, omdat de mensen voor Onze lieve Heer allemaal gelijk zijn. Een arme man hoort hem dat tijdens een preek zeggen . Hij belt na de preek bij de pastorie aan en zegt dat hij de broer is van de dominee, een lange reis gemaakt heeft en honger heeft. Als de dominee thuis komt zit de man achter een bord eten. De man zegt dat hij in de preek gehoord heeft dat hij een broer van de dominee is. De dominee antwoordt: ja, broeder bij God, maar niet in de pot.

Collectie Jaarsma, verslag 68, verhaal 5

juli 1966 ?

2013-03-01 14:46:21