Hoofdtekst
HAVER SNIJDEN!
Mijn grootvader diende in zijn jonge tijd als knecht bij een boer onder Groenendijk, dat is, zoals ge weet, gemeente Hontenisse.
't Was een grote boerderij met wel 15 tot 20 paarden, wat koeien en ook had de boer een kudde schapen, wat toen meer de gewoonte was dan nu.
Behalve enkele andere knechten was er ook 'nen "koeier" (koejongen) en een schaper.
Die-e schaper deed af en toe wel eens vreemd - dat wist iedereen - maar last had niemand ooit van hem ondervonden.
De tijd, waarover ik U spreek zal zo rond 1850 zijn geweest en 't was een bijzonder natte zomer. Na een week van veel regen liet het zich aanzien dat de Zondag droog weer zou brengen.
"Mannen", zegt de boer, szaterdags, "ge zoudt toch morgen na de vroegmis mij een plezier moeten doen en mijn 4 gemeten haver, die nodig af moet, gaan snijden. 'k Zal er U goed voor betalen."
't Was geen vette tijd en een extra-verdienste was welkom, dus waren z'allen, ook de schaper en zelfs de koejongen er voor te vinden.
Zondagsmorgens, al bijtijds, gaan ze naar 't land waar de haver overrijp staat te wachten. Dat snijden, meneer, moet ge letterlijk opvatten; men had toen nog geen machines en alles ging met de sikkel en de vang.
Bij 't land gekomen zegt de schaper:"Mannen, as ge doet wat ik U ga vragen zult ge geen kwajen dag hebben. Gulder gaat een eindweegs verder in een droge sloot liggen en wel op Uw buik en ge belooft me er niet uit te komen of U op te lichten om te kijken wat ik doe!"
Ze wisten dat de schaper wel eens meer zulke rare dingen zei en deed, dus besloten ze voorlopig te doen wat hij vroeg.
De koejongen echter waagde het al gauw om zijnen kop boven de sloot uit te steken. Hij zag dat de schaper uit een of ander boekje iets zat te lezen en dadelijk daarop de haver begon te snijden. Even kijkt de schaper op en ziet nog net het hoofd van de koejongen, die zoals deze later vertelde op onverklaarbare wijze een harde slag in zijn nek kreeg en dus ook verder bleef liggen.
De mannen in de sloot waren allen geschrokken en niet een had de moed er uit te komen.
Zeker 3 uur hebben ze, zei grootvader, zo gelegen, toen de schaper op hun toekwam en zei: "nou, mannen kom er uit en zie wat er gebeurd is."
Niet te geloven, meneer, maar de 4 gemeten haver stond daar, opgebonden en in schoven gestapeld op het land!
"Hoe kan dat nou, schaper? vragen ze hem. "Ge moet zo veel niet vragen," zegt de schaper, "ge weet allemaal wel dat ik meer kan dan een gewoon mens!"
'k Kan niet zeggen, dat w ' ons zo gerust gevoelden, zei grootvader, maar toen we bij de boerderij kwamen - de schaper was naar de stal gegaan - en de boer vertelden, dat alles klaar was zei deze: "jongens, dat gaat ge me nou toch niet wijsmaken; 'g hebt er zeker vandaag geen zin meer in!"
"Baas," zegt de 1e knecht, loop eens mee, dan zult ge 't zelf zien!"
De boer staat verstomd, maar ingelicht door de koejongen begrijpt hij wel dat de schaper hier een vreemde rol heeft gespeeld.
"Nou," zegt de boer, "gebeurd is gebeurd, 'k ga jullie betalen, maar 'k ben er niet gerust op en om de ongerustheid, die ook bij zijn volk bestond weg te nemen, heeft hij de volgende dag met de schaper gesproken, die niets ontkende, maar ook niets bevestigde.
"Piet", zegt de boer tot de schaper, "'k heb aan jou geen hekel, dat weet je, maar doe mij een plezier en zoek een andere baas. Hier heb je 25 gulden en laten we als goeie vrienden scheiden."
"Zoals ge wilt, baas, zegt Piet en vertrekt.
"en 't was maar goed ook," zei grootvader, "want wij allen dachten er sterk over bij onzen boer vandaan te gaan, want hoe je 't ook bekijkt, hier stak wat van den duivel achter!"
Mijn grootvader diende in zijn jonge tijd als knecht bij een boer onder Groenendijk, dat is, zoals ge weet, gemeente Hontenisse.
't Was een grote boerderij met wel 15 tot 20 paarden, wat koeien en ook had de boer een kudde schapen, wat toen meer de gewoonte was dan nu.
Behalve enkele andere knechten was er ook 'nen "koeier" (koejongen) en een schaper.
Die-e schaper deed af en toe wel eens vreemd - dat wist iedereen - maar last had niemand ooit van hem ondervonden.
De tijd, waarover ik U spreek zal zo rond 1850 zijn geweest en 't was een bijzonder natte zomer. Na een week van veel regen liet het zich aanzien dat de Zondag droog weer zou brengen.
"Mannen", zegt de boer, szaterdags, "ge zoudt toch morgen na de vroegmis mij een plezier moeten doen en mijn 4 gemeten haver, die nodig af moet, gaan snijden. 'k Zal er U goed voor betalen."
't Was geen vette tijd en een extra-verdienste was welkom, dus waren z'allen, ook de schaper en zelfs de koejongen er voor te vinden.
Zondagsmorgens, al bijtijds, gaan ze naar 't land waar de haver overrijp staat te wachten. Dat snijden, meneer, moet ge letterlijk opvatten; men had toen nog geen machines en alles ging met de sikkel en de vang.
Bij 't land gekomen zegt de schaper:"Mannen, as ge doet wat ik U ga vragen zult ge geen kwajen dag hebben. Gulder gaat een eindweegs verder in een droge sloot liggen en wel op Uw buik en ge belooft me er niet uit te komen of U op te lichten om te kijken wat ik doe!"
Ze wisten dat de schaper wel eens meer zulke rare dingen zei en deed, dus besloten ze voorlopig te doen wat hij vroeg.
De koejongen echter waagde het al gauw om zijnen kop boven de sloot uit te steken. Hij zag dat de schaper uit een of ander boekje iets zat te lezen en dadelijk daarop de haver begon te snijden. Even kijkt de schaper op en ziet nog net het hoofd van de koejongen, die zoals deze later vertelde op onverklaarbare wijze een harde slag in zijn nek kreeg en dus ook verder bleef liggen.
De mannen in de sloot waren allen geschrokken en niet een had de moed er uit te komen.
Zeker 3 uur hebben ze, zei grootvader, zo gelegen, toen de schaper op hun toekwam en zei: "nou, mannen kom er uit en zie wat er gebeurd is."
Niet te geloven, meneer, maar de 4 gemeten haver stond daar, opgebonden en in schoven gestapeld op het land!
"Hoe kan dat nou, schaper? vragen ze hem. "Ge moet zo veel niet vragen," zegt de schaper, "ge weet allemaal wel dat ik meer kan dan een gewoon mens!"
'k Kan niet zeggen, dat w ' ons zo gerust gevoelden, zei grootvader, maar toen we bij de boerderij kwamen - de schaper was naar de stal gegaan - en de boer vertelden, dat alles klaar was zei deze: "jongens, dat gaat ge me nou toch niet wijsmaken; 'g hebt er zeker vandaag geen zin meer in!"
"Baas," zegt de 1e knecht, loop eens mee, dan zult ge 't zelf zien!"
De boer staat verstomd, maar ingelicht door de koejongen begrijpt hij wel dat de schaper hier een vreemde rol heeft gespeeld.
"Nou," zegt de boer, "gebeurd is gebeurd, 'k ga jullie betalen, maar 'k ben er niet gerust op en om de ongerustheid, die ook bij zijn volk bestond weg te nemen, heeft hij de volgende dag met de schaper gesproken, die niets ontkende, maar ook niets bevestigde.
"Piet", zegt de boer tot de schaper, "'k heb aan jou geen hekel, dat weet je, maar doe mij een plezier en zoek een andere baas. Hier heb je 25 gulden en laten we als goeie vrienden scheiden."
"Zoals ge wilt, baas, zegt Piet en vertrekt.
"en 't was maar goed ook," zei grootvader, "want wij allen dachten er sterk over bij onzen boer vandaan te gaan, want hoe je 't ook bekijkt, hier stak wat van den duivel achter!"
Onderwerp
SINSAG 0945 - Andere Begegnungen mit dem Teufel. 
SINSAG 0945 - Andere Begegnungen mit dem Teufel. 
SINSAG 0750 - Andere Zauberei.
SINSAG 0750 - Andere Zauberei.
Beschrijving
Na lezen in toverboek doet knecht in korte tijd alleen alle werk.
Bron
Collectie De Vries, verslag 24, verhaal 1 (Archief Meertens Instituut)
Naam Locatie in Tekst
Hontenisse
Hontenisse
Groenendijk
Groenendijk
Plaats van Handelen
Groenendijk
Groenendijk