CJ022902

Ik wenne as boerefaem yn Grou by Jehannes Goaijens Brouwer. Op in kear kom der in skjirresliper by ris. Dy koe prechtich bûksprekke. Sy lieten him mei de skjirreslyp yn 'e skuorre, dêr 't er de messen en skjirren slypje soe. Wypkje de dochter en ik kommen der by ta sjen.
Doe 't it skjirreslypjen bigong seinen wy: "O, hwat in leven!"
En wy dienen de hannen foar de earen.
Doe sei der ien boven út é skuorre wei: "Hwat ha jimme dêr in leven!"
't Kaem ût it hea wei, sa hearde it. Wy woerden kjel en seagen nei boven. Mar dêr wie neat ta sjen.
"Ja", sei de skjirresliper, "dat sizze de froulju ek al. Hja ha de fingers al yn 'e earen."
Doe sei de stem boven út 'e skuorre: "Men kin gjin each ticht dwaen hjir yn 't hea."
De skjirresliper sei: "Nou, dû hoechst oer dei ek net ta sliepen."
Dy yn 't hea sei: "Dan gean 'k fuort. Straks kom ik wer, dan sil 't hjir wol fredich wêze."
De skjirresliper sei: "Straks is hjir niks."
Doe kom de frou der oan. Dy sei tsjin 'e skjirresliper: "Kom jo der mar yn. Dan kinne jo aenst mei ste. De oaren wolle jo ek noch greach even hearre."
Doe kom de man yn 'e keamer. Hy gong foar de kast stean en praette tsjin ien dy 't saleare yn 'e kast siet. Dêr kom it lûd wer.
De skjirresliper rôp: "Bist dêr, ju?"
"Bist dêr, ju?"
"Bist dêr, ju?"
"Ja, ja," sei dy yn 'e kast. "Ik hie fuort west."
"Nou, hast ek hwat?" frege de skjirresliper.
"Ja," sei de oare, "ik ken dy wol. Dyn pake, dy hie in winskhoed. En hy woeide him ôf en ik krige him."
De skjirresliper sei: "Hast der ek hwat mei bileefd?"
"Ja," sei de yn 'e kast: "Ik gong troch Sint Anne en dêr stie se 'n moaije plaets mei spegelruten yn 'e gevel. En ik tochte..."
"Ja," sei de skjirresliper, "dy plaets dy ken ik wol."
"... En ik tochte," fortelte de oare, "hwat sille se dêr lekker ite! En doe winske ik, dat ik dêr yn 'e hûs wie. Doe siet ik dêr by dy minsken ûnder 'e tafel. (Dat hie 'k winske). Ik koe doe alles hearre en sjen, Doe faem kom fan achteren. En dy sei: "Al wer brune beantsjes?" Doe kom de feint fan achteren. En dy sei: "Ik farpof it en yt sawn kear yn 'e wike brune beantsjes" De feint sei tsjin 'e faem: "Wy gean fuort." En sy gongen fuort."
De skjirresliper sei: "Brune beantsjes is goed iten. 't Koe de boer neat skille, dat se fuortgongen."
"Ja," sei de oare, "Mar hwat kon der achter wei? De boer gong nei 't molkfabryk ta om 't molkjild op to heljen. Doe krige er in hiele kliber jongen achter him oan en dy rôpen: "Beantsjesboer! Beantsjesboer!" Doe woe de boer 't molkjild letter sels net wer helje."

Over wat de vertelster als meid op een boerderij heeft meegemaakt. Er kwam daar een scharensliep (scharenslijper) en die kon buikspreken. Die voerde dialogen op met imaginaire personen in de hooiberg en in de kast. De man in de hooiberg klaagt dat hij niet kan slapen bij de herrie die de scharensliep maakt. De man in de kast beweert een toverhoed te hebben verworven. Daarmee heeft hij zich eens in een mooie boerderij gewenst. Daar hoort hij de meid en de knecht klagen dat ze altijd maar bruine bonen eten, en ze vertrekken. De boer vindt het niet erg, maar als hij later naar de melkfabriek gaat om het melkgeld op te halen, wordt hij achtervolgd door een groep kinderen die hem uitschelden voor boontjesboer.

Collectie Jaarsma, verslag 229, verhaal 2 (archief Meertens Instituut)

14 augustus 1967

Jehannes Goaijens Brouwer    Jehannes Goaijens Brouwer   

Johannes    Johannes   

Wypke    Wypke   

Sint Anne    Sint Anne   

Sint Anna Parochie    Sint Anna Parochie   

Grou    Grou   

Grouw    Grouw   

2013-03-01 14:46:21