Hoofdtekst
Der stie ergens in dûmny op 'e preekstoel.
Der soe kollekte hâlden wurde en de dûmny bifelle dy kollekte tige oan by de gemeente. Sy moesten dit kear djip yn 'e bûse taeste en mei mylde hân jaen.
Syn wiif - dat wie pastoarske - siet ek ûnder 't gehoar. Sy hie goed achtslein op 'e wurden fan har man, dat hja die in briefke fan fiif en twintich goune yn 'e ponge.
Doe't se dat letter thús yn 'e pasterije fortelde, sei dûmny: "Wel, dû smoarge smearlap! Wy matte bidde, de gemeente mat jaen!"
Der soe kollekte hâlden wurde en de dûmny bifelle dy kollekte tige oan by de gemeente. Sy moesten dit kear djip yn 'e bûse taeste en mei mylde hân jaen.
Syn wiif - dat wie pastoarske - siet ek ûnder 't gehoar. Sy hie goed achtslein op 'e wurden fan har man, dat hja die in briefke fan fiif en twintich goune yn 'e ponge.
Doe't se dat letter thús yn 'e pasterije fortelde, sei dûmny: "Wel, dû smoarge smearlap! Wy matte bidde, de gemeente mat jaen!"
Beschrijving
Een dominee speelde eens erg op het gemoed van de mensen in opdat ze grif geld zouden geven bij de collecte. Zijn vrouw vertelde later thuis dat zij ook vijfentwintig gulden had gegeven. De dominee werd boos, zij moesten immers bidden, en de gemeente moest geven!
Bron
Corpus Jaarsma, verslag 272, verhaal 2
Commentaar
december 1960
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21