Hoofdtekst
125.
De had iemand een hok vol kippe. En hi'j had te twee soorten ienzitte: barnevelders en witte leghorn. Een barnevelder haan was te bi'j, bi'j die twee soorte kippe. De leghorn had al wel is gezien dat die haan zien parti'j veurtrok. At e is wat apats von, gaf e dat altied aan zien kammerööi. En zillie wiere teruggezet. Daor krege ze wel is weurd oaver met mekaar. Toe zeit den witte leghorn: "Ik heb 't al lang gezien. Ze maggen ons niet. Wi'j doen toch ok ons bes, legge toch ok eier". "Jao mao", zeit die barnevelder, "ow eiere zun nie zo völ wead as tie van ons. Onze eier worre altied duurder betaald." "Dat wil ik nog zien", zeit die witte leghorn. "Now", zeit de barnevelder, "gaot mao met nao de stad; dan köj 't zien". Ze stappe 's marges met eur beie nao de stad. Ze keken is efkes veur de winkel. Ja, daor leie de eier. En êt was een verschil van een cent. Die brune eier waren een cent duurder—van die barnevelder—en van de witte leghorn waren een cent goeiekoper per stuk. "Ziej now wel", zei de barnevelder, "dat mien eier zeker zo groot zun en een cent duurder".
De witte leghorn was een betje oavertroef. Die wis zo gauw niet wat e zegge zol. "Jao now", zeit e, "druk gi'j ow veur die cent de kroet dan mor uut".
De had iemand een hok vol kippe. En hi'j had te twee soorten ienzitte: barnevelders en witte leghorn. Een barnevelder haan was te bi'j, bi'j die twee soorte kippe. De leghorn had al wel is gezien dat die haan zien parti'j veurtrok. At e is wat apats von, gaf e dat altied aan zien kammerööi. En zillie wiere teruggezet. Daor krege ze wel is weurd oaver met mekaar. Toe zeit den witte leghorn: "Ik heb 't al lang gezien. Ze maggen ons niet. Wi'j doen toch ok ons bes, legge toch ok eier". "Jao mao", zeit die barnevelder, "ow eiere zun nie zo völ wead as tie van ons. Onze eier worre altied duurder betaald." "Dat wil ik nog zien", zeit die witte leghorn. "Now", zeit de barnevelder, "gaot mao met nao de stad; dan köj 't zien". Ze stappe 's marges met eur beie nao de stad. Ze keken is efkes veur de winkel. Ja, daor leie de eier. En êt was een verschil van een cent. Die brune eier waren een cent duurder—van die barnevelder—en van de witte leghorn waren een cent goeiekoper per stuk. "Ziej now wel", zei de barnevelder, "dat mien eier zeker zo groot zun en een cent duurder".
De witte leghorn was een betje oavertroef. Die wis zo gauw niet wat e zegge zol. "Jao now", zeit e, "druk gi'j ow veur die cent de kroet dan mor uut".
Beschrijving
In een kippenhok zijn twee soorten kippen, Barnevelders en witte Leghorns. De haan trekt de Beanevelders voor en de witte Leghorn wil weten waarom. "Omdat hun eieren duurder zijn." De witte leghorn gelooft het niet en wordt door de haan meegenomen naar de stad en ziet dat bruine eieren een cent duurder zijn dan de witte en weet niet goed wat te zeggen, zegt dan: "Ja nou, druk je je voor die cent het kruid dan maar uit (?)."
Bron
Vertellers uit de Liemers samengesteld door A. Tinneveld, Wassenaar 1976, p.87.
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20